Obras Espírituales que encaminan a una alma, a la mas perfecta Unión con Dios, Segunda Parte

11.09.2017 Views

ffO es muy neceflarla ) no reparar § veces en la propriedad literal de los términos , ni en la elegancia , ó falta de ella , quando fuere neceífario para la fuñancia de la inteligencia. Como lo dijeron divinamente San Aguftin , y San Gregoriorel primero en el Tratado fegundo fobre S.Juan, reparando en aquella pala qual en la lenguaLatina no tiene mucha propriedad , dice afsi: Dkdmus erga , «o« i'meamas ferdás Gramatlcorum , dum tmen M vemaiem foüdm , & cert'mem fenfum fervemmus. Keprchendit qui mclügtt , m- gfitms qau imellexit. No fe repare con demaíiado cuydado en reglas de Retorica , ú de elegancia : porque los nombres , y las palabras fe ordenaron á declarar la ve rdad , y a que fe dicífe noticia de ella. Y afsi íi con términos , aunque parezcan improprios, y barbatos , fe configue cfto mejor, buenos fon : y quien entendiendo la verdad por ellos , reprehendió al que fe la dio I entender , defagradecido es. Lo mifmo dijo San Gregorio in Epift. ad Leandrum. De aqui es, que lo que el Lógico llama tffiáe, dice el Jurifconfulto genero: y lo que aquel llama indmdm, efte llama Zfpeáe. No puede fer principio mas eífentado en Filofofia natural, que decir , que el todo es mas que fu parte : y con todo en materia política de Leyes , y de govierno , dijo divinamente Platón, Dialogo 3. de Legibus, que la República, y potencia de los Griegos havia perdido mucho de fu luíire , y quedado cafi confumida : Qma ülud reclifshne dktum oh Eefiodo: ignorarum , dmiduim fion mnqum plus ejfe quam totum: d'm'tdhm iriim modérate fe híihet. En materia de govierno mas es la mitad , que el todo : porque efte nombre mitad fuena modelación , y temple : y egercitar íiemprc el Superior la totalidad de fu poder , no es conveniente. El Fllofofo moral en oyendo dema* íia, dlra que es cftrcmo , y exccffo que fale del nacdlo , que fe reqüíerí para Virtud : y afsi reprehcnílblc , y vioofo; pero en frafis dc Efcmura a da paífo fe vera el nombre de dca- K fia aplicado a cofas pc Fcétas, y divi »as. Ea Saa Pablo, áDiOS; f^^^ mim émtattm, qu* dilexh nos Bevs V David , á los juftos: Beatusvir.J? F met Donmum : m mmdmsems ' ' • ' ^ Lo mifmo djgo de eftas palabras fo' r ;' hervía, y furor, que fuenan exceíTo re ^ prehenfible, y cofa defordenada, y co' todo, de Dios dice el Profeta : Pomms in Juperbiam Jacob ( id efi ) proh Aln ter fe ip¡um, qui eft bom ¡uperbui ~jaLOiJt y 7 " *' Cayetano leyó del Hebreo : BO^M L regnam , fuperbia indutus eft. Y el furor 1,' muchas veces en fus Pfalmos le aplica David á Dios : y San Dioniíio alasefpiritualcs fuftancias, diciendo: tmihun* dum figmjicat eonm inteikíludem foniniiU ncm , cuius novifs'ma ( id eji perfeíújs'mu \ pofiqum non efi alia mlior ( dijo un Coí mentador) furor eft mago* La razón de efto muy á la larga la diremos dcípues. También la Theologia efeolaílica no admite macula , íino adonde hay cul-, pa : y en Theologia MiíHea fe llama macula qualquier toque , ó partucular reprelentacion de objeto fenfible, y qualquier cofa que impide la mayor iluftracion de Dios: y en los Angele* inferiores fe pene purgación , quando. fon iluftrados, y alumbrados de los Su-» perlorcs 9 de que mas largamente diremos defpues. La aniquilación dirá el Filofofo, f el Theologo Efcolaftico, que es untotal dejar de fer, de manera, que no quede del ente, ni exiftencia, ni forma , ni unión, ni materia, que es éjpprimer fujeto , que ahora en las generaciones , y corrupciones íiempre ^uraí pero el miftico dirá, que aniqui^rf^ Alma es un fanto dcfcuydo , y deíamparo de si, tal que ni por memoria, ni por afición , ni por penfamiento le paífe cuydar de si, ni de criatura, p*4 ra poder transformarfe totaliísima!:nen,!, te en Dios. I. ESta licencia de ufaf áe UTraW particulares , y fuera de lo com"0» la tiene con mas fuerza la Thco'0?'* millica: porque trata de cofas alci'sl mas , fücratifsimas, y fecretifs!íTiaS ' * que tocan ca experiencia, mas ^r'e ,| tfpeculacion : en güito, y en fcbS1 , •yino, mas que en faber , y e^0 en

alto efbdo de Union íbbrenatural , y arnorofa con Dios. Para la qual fon cortos los términos, y fraíis de que ufa la efpeculacion , que en eftas materias tan fin materia queda de la experiencia eftraordinariamente vencida. Lo qual declaro divinamente San Bernardo en el Sermón 85. fobre los Cantares, donde defpues de haver tratado de particulares grados de perteccion , que llevan al Alma á la Union, y fruición de Dios , que puede haver en efta vida , dice afsi : \2eygAt quisforfitam qu&rae a me, quid fit verbo fruit ? Keffondeo, quarat potias expertim , a quo id qtmat. Aut fi id ni'éi exfemi daretur, púas tne fojfe eloqui , quod ínefabile eft ? Audi expertum ; Sm mente exced'mus Deo, five fobrij fumus yohis. Hoc eji : Aüud núhi íutn Deo falo. arbitrio , aüud vohifcum. Mihi illud Ikuit experire , fed m'mime eloqui. O quifquis curiofus es [are quid fit hoc verbo fruí! Vara ilü non aurem , fed mentem , non docet hoc l'mgaa , fed docet Gratia : abfconditur A fapienlibus , & pmdentihus , & revelatur pamdts. Magna fratres, magna, & fuhünús virtus humilitas , qus promeretur, quod non docetur : digna adipifá, quod non valet adifá: digna a verbo , & de verbo conctpere , quod fuis tpfa verbis explicare non fotefi. \Cur hoc\ Eon quia fit meritum,fed quia fit placitum corara Patre Verbi Sponfi, anm

alto efbdo de Union íbbrenatural , y<br />

arnorofa <strong>con</strong> <strong>Dios</strong>. Para <strong>la</strong> qual fon<br />

cortos los términos, y fraíis de <strong>que</strong> ufa<br />

<strong>la</strong> efpecu<strong>la</strong>cion , <strong>que</strong> en eftas materias<br />

tan fin materia <strong>que</strong>da de <strong>la</strong> experiencia<br />

eftraordinariamente vencida.<br />

Lo qual dec<strong>la</strong>ro divinamente San<br />

Bernardo en el Sermón 85. fobre los<br />

Cantares, donde defpues de haver tratado<br />

de particu<strong>la</strong>res grados de perteccion<br />

, <strong>que</strong> llevan al Alma á <strong>la</strong> Union,<br />

y fruición de <strong>Dios</strong> , <strong>que</strong> puede haver<br />

en efta vida , dice afsi : \2eygAt quisforfitam<br />

qu&rae a me, quid fit verbo fruit ?<br />

Keffondeo, quarat potias expertim , a quo<br />

id qtmat. Aut fi id ni'éi exfemi daretur,<br />

púas tne fojfe eloqui , quod ínefabile eft ?<br />

Audi expertum ; Sm mente exced'mus Deo,<br />

five fobrij fumus yohis. Hoc eji : Aüud núhi<br />

íutn Deo falo. arbitrio , aüud vohifcum. Mihi<br />

illud Ikuit experire , fed m'mime eloqui. O<br />

quifquis curiofus es [are quid fit hoc verbo<br />

fruí! Vara ilü non aurem , fed mentem , non<br />

docet hoc l'mgaa , fed docet Gratia : abf<strong>con</strong>ditur<br />

A fapienlibus , & pmdentihus , & reve<strong>la</strong>tur<br />

pamdts. Magna fratres, magna, &<br />

fuhünús virtus humilitas , qus promeretur,<br />

quod non docetur : digna adipifá, quod non<br />

valet adifá: digna a verbo , & de verbo <strong>con</strong>ctpere<br />

, quod fuis tpfa verbis explicare non<br />

fotefi. \Cur hoc\ Eon quia fit meritum,fed<br />

quia fit p<strong>la</strong>citum corara Patre Verbi Sponfi,<br />

anm

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!