Prólogos das obras incluídas - SLI

sen aspiración do G, non resultaba necesaria a súa representación. No estudio sobre dialectoloxía
galega de Antón Santamarina "Dialectoloxía galega: historia e resultados" en Tradición, actualidade e
Júturo do galego, Actas do Coloquio de Treveris, 1980, Santiago 1982, pp. 153-187, poden verse os
lugares que caen dentro do territorio onde se produce esta característica fonética ou algunha das súas
variantes.
Tamén hai lugares onde o seseo é completo pero non nos pareceu procedente reflexalo no noso
Glosario porque complicaría bastante a estructura do conxunto léxico dada a non pertinencia deste
fenómeno desde [10] un punto de vista semántico. No traballo citado de A. Santamarina, pódese ver
en que puntos tidos en conta neste Glosario hai presencia deste fenómeno fonético.
Os castelanismos que recollemos como vixentes en moitos lugares son transcritos na súa
ortografía castelá. Así por exemplo escribimos anginas ou desencajado. Nestes casos hai que entender
que as letras G e J teñen nesas palabras o sonido fricativo velar castelán.
As entradas léxicas van naturalmente en orde alfabética normal. Sinalamos como entrada
principal normalmente a palabra que está máis testemuñada (que non é sempre a palabra
normativizada) e tras ela as variantes por orde alfabética. Chamamos variantes non só as fonéticas ou
morfolóxicas senón tamén as variantes léxicas procedentes do mesmo étimo e aquelas máis ou menos
deturpadas por diferentes contaminacións populares. De tódolos xeitos tódalas variantes aparecen
tamén independentemente no seu lugar alfabético correspondente.
Trala entrada léxica sempre aparece o valor morfolóxico e despois os lugares onde se
testemuñan seguindo a orde da relación citada anteriormente. Téñase en conta que no caso de que esa
palabra apareza na maior parte dos puntos indicamos no canto dos lugares: voz común (v.c.). Despois
dos puntos vén a glosa, que se fai en castelán por dúas razóns: primeirb pola carencia absoluta dun