Prólogos das obras incluídas - SLI

non acae ben. Ê arrepiante esta mestura «cagora», que se ve nun escrito, empregada en vez de
«que agora»; pois é verba que se non pode atopar en ningún dicionario; nen sequer é preciso
pôr tampouco «qu'agora» posto que non hai hiato escribindo as duas parolas compretas. Tampouco
é correito poñer «anque mesfole», pois de non querer usar o apóstrofo, sempre será millor
escrebir «me esfole». Outras unions desta naturaleza son: «antras», por antre as;
«caquela», por con aquela; nen «tódolos» en sustituzón de todol-os; nen tampouco «pérdalo
tempo» en vez de pérdal-o tempo, sómente por non quereren empregar o sistema tradizoal de
sustituir o s final da verba devanceira na escritura d'acordo coa pronunza; porque se ben o pronome
anádese â parola verbal, se non debe facer endexamais cô artículo, que corresponde â
verba seguinte â que determina.
bres»?
¿Quén se estrevería a escribir en castelán: «no pierdas-el tiempo»? ou «todoslos hom-
Onde non é preciso empregar o apóstrofo, según se convíu, é nas contraizóns de preposizón
e artículo definido, con diversas formas pronominaes e adverbos. Taes [XXX] combinazóns
deberá representárense formando unha sóia diczón:
1) do, da, dos, das; del ou dele, dela, deles, delas; deste, desta, destes, destas; deste ou
diste, dese, desa, deso ou diso; deses, desas, daquel ou daquele, daquela, daqueles, daquelas,
daquelo ou daquilo; destoutro, destoutra, destoutros, destoutras, daqueloutro, daqueloutra,
daqueloutros, daqueloutras; daquí ou deiquí, daí, dalí, dacolá; dantes, dagora.