Prólogos das obras incluídas - SLI

pensaba en dond'andarías.
Agora... tan soyo penso,
meu ben, se m'olvidarías
(Rosalía Castro)
¿Qué ten tua voz sentida,
que m'obriga a suspirar?
¿Qué ten tua voz dolorida,
que d'outro mundo, outra vida,
parece solo falar?
(Eduardo Pondal)
Noustante estas elisións deben se limitaren o mais posíbele escrebindo literáriamente,
inda que na poesía [XXIX] pódense permitire coma unha licenza de espresión moi corrente na
fala popular maormente. Mas, o que se non debe facer endexamais é soprimire o apóstrofo e
axuntar a consoante ou a voz devanceira â seguinte como estáse facendo ao presente por
algúns contrarios ao emprego do apóstrofo dunha maneira disparatada.
Teño visto escribido, por exempro: «Ben o sábenos dioses», sen necesidade algunha;
pois a frase correita é: sábeno ben os dioses, ou endenon, ben o saben os dioses, inda que esta
forma é a castelá. Pero pior é estoutro: «Mariquiña dollos de ceo», que de non querer pôr o
apóstrofo, «d'ollos de ceo» millor sería de ollos de ceo, inda que este recunque da preposizón