Prólogos das obras incluídas - SLI

aprezar o meu labor, e mais, tendo en conta que moitas das voces que figuran naquél, as non
recollín no redaitado por min pol-as non considerare propias da nosa língua.
Que sendo a língua galega devanceira da castellana, e mais formada para ser escrebida
e maormente usada para a poesía, (Don Ramón Menéndez Pidal, na sua Gramática Histórica
diz «el castellano ha tomado gran número de palabras de la lengua gallega»), foi éste o que
modificóu â sua maneira a nosa língua, da que arredouse; posto que nos primeiros escritos do
romance castelâ consérvanse aínda moitas voces galegas, como, por exempro: fallaron, de
falaron; fechos, de feitos; dexando, de deixando; sopieron, de souberon; coñoscieron, de
coñesceron; ficieron, de fixeron; dantes, de d'antes; dixiemos, de dixemos; fuerça, de força;
troxo, de trouxo; fijo, de fillo; fízolo, de fíxoo. Outras voces que son puramente galegas: leis,
alongando, agora, desque, guardarllo, levarllo, maldiçón, toller, arcebispo», etc. Todas estas
verbas son tomadas dun documento de donazón, fecho en Palençia, doce días de abril, ano
1311, por el Rey don Fernando.
Ou como poden aprezarse soliñadas nestes versos do poeta castellano Alfonso Alvarez
de Villasandino, que figuran no «Cancionero de Juan Alfonso de Baena», do século XV.
[XXIII] La novela esperana
En que he meu coraçon
Me face cobrar folgança
E perder tribulaçon
He trocado mi ventura