Prólogos das obras incluídas - SLI

Outono tras outono, as estradas follas ensoando verdeceres abrileiros pra as outas ponlas,
son belida imaxe do valente e calmo medrar do bosco da fala, no silencio de Don Eladio.
Tampouco quixéramos teimar espectográficos análises literarios. Somos, coidamos
por o menos sermos, bós leitores; terra mol, ben logo agradecida á lus, e ó chover -e hastra ás
aspras xiadas- da meteoroloxía literaria, pro febles críticos. Non ousamos crebar os sagros
velos da consagración literaria. Están tecidos de fíos moi sotís. Algús, cecáis por o poeta non
percibidos, donados por as deusas da súa propia cabeleira, ergueita á brilante esfera das noites...
Cada intre pide máis a crítica, a forza e o método da Psicoloxía. As máis das sorpresas, e
dos desacougos e ademiraciós debidas ós poetas, medran i estabrécense na súa órbita verdadeira,
cun estudo científico do caráiter do autor. Non esquecendo o vello e de sempre: Est deus
in nobis; agitante calescimus illo.
O nume da crara i ergueita poesía de Don Eladio Rodríguez, vaga nas pechas néboas
dos Ribeiros que fan espeitral a ascética fórmula do alciprés, e rebaixan o ulido desmasiado
pagán das adegas; fía cas vellas, na compaña do bater das áas da lenda á lus das brasas
esmorecidas na cinza, destouza cos homes as encostas, alenta nas fases briladoiras, na óptica
de cauda de pavo real aberta nas vendimas, vive asegún o bater do corazón labrego: batelar
das torres, canto dos eirados, xermolar dos soutos, coitas e grorias da emigración. E aquilas