Prólogos das obras incluídas - SLI

Patriarca Murguía. Ás veces o poema, un intre, ou temporeira versión, do poema sin nome e
soante a xeneraciós en camiño dono do seu esprito, xurdía nas follas do diario; como acontecéu
no poema Eles..., composto pra o número de Galicia pubricado na Cruña ó 30 de maio
do 1908, en honra dos hérois da Independencia. No 1921, as estrofas de Carne da Raza foron
escritas en gabanza das destemidas mulleres da illa de Sálvora, cando ceibaron de morrer
afogados ós náufragos do barco Santa Isabel.
Membro numerario e presidente da Academia Galega, o outo locir dos mestres Pondal
e Murguía se non escurecéu no poeta do Ribeiro, no alumno da fonda e belida exempraridade,
da forma cultural, enteirado no ser e vida da aldea e da mariña galegas. Gardamos con amor o
exemprar de Oraciós campesiñas, a chama máis podente, a máis ricaz e millor mantida de
entranabres arelanzas, das acesas por Don Fladio no sagro e puro dolmen da Poesía. Nas verbas
da xenerosa adicatoria, Don Eladio di o que val máis, e aforra requintadas críticas: Ó meu
querido amigo... a quen me xunta espritoalmente o santo amor á Terra e o forte amor á Aldea.
Levan a data do mes de Nadal do 1927. Léndoas nestora, nun silencio de respeto e amizade,
decatámonos de cómo no decorrer do tempo moita [XVIII] semente inzóu; e o canto da nosa
xente migradoira pra os fitos do alén, ten resoado fondo e baril no corazón das carballeiras e
dos silenciosos lucos dos poetas.