Prólogos das obras incluídas - SLI

Son moi abundantes os castelanismos, en ocasións adaptados foneticamente:
consexo, cerdo, febilla, afroxar, antoxo, antiguo, barrecalles, duda, dormir, junio,
justillo, ladilla, lengua, lenguado, lenguaxe, loqueriza, lunar, matadeiro, mimoso, mimar,
mimo, òla (onda, ola), pardillo, parihuela, partija, pepita, porqueria, rabadilla, rastrillar,
renta, renteiro, texedeira, tixeiras, valle, vencexo, veneno, enteirar, pòlvo, polvorento,
apellido, alumbrante, apostol, rexa, salida, señal, sartén, sudar, zángano, tortilla, etc.
Como xa se viu no apartado de exemplos e frases feitas, nalgunha ocasión
aparecen frases ou refráns en castelán baixo a entrada en galego. Son os casos de chirlo
mirlo ou argueiro.
Algúns hiperenxebrismos son: primaveira, sobresalente.
5. INCIDENCIA DO LÉXICO DE PINTOS EN DICCIONARIOS POSTERIORES
A pesar de ser unha obra inédita, o vocabulario constituiu unha fonte léxica para
as obras lexicográficas de principios e mediados de século. É dicir, desde que no ano
1906 foi depositado na Academia galega, pasou a ser consultado polos lexicógrafos
galegos. Así, constatamos que en primeiro lugar moitas palabras ou acepcións que
podemos cualificar como pertencentes ó léxico menos común foron tomadas
primeiramente polos redactores do Diccionario da Real Academia Galega (1925, Acativo);
a partir de aquí, pasan ó Diccionario enciclopédico gallego-castellano, de
Eladio Rodríguez (1958), o cal segue consultando directamente o diccionario de Pintos a
partir do punto en que rematara o da Academia, é dicir, a partir da letra C.
33