Prólogos das obras incluídas - SLI

de facer un bon uso dos acentos?
- Contraponiendo voces que varían
de significación solo por eso.”
E a continuación dá unha lista de vintecinco parellas de palabras que se
distinguen entre elas segundo leven acento grave ou agudo. Nesta lista as vocais medias
abertas represéntanse con acento grave e as pechadas con acento agudo, e así establece
ata vintecenco pares de palabras homógrafas que distinguen o significado segundo a
vocal tónica sexa aberta ou pechada. Son entre outros avò / avó; bòla / bóla; prèto /
préto; pòla / póla; sèn / sén…
Neste vocabulario, Pintos utiliza tres tipos de acentos: o grave, o agudo e o
circunflexo.
O agudo e o circunflexo indican o timbre pechado das vocais medias e, o, e o
grave o timbre aberto das mesmas vocais: abóchar (“inchar”) / abòchar (“hacer
ampollas); avò (fem.) / avó (masc.); bisavó / bisavò; bócha (muy gruesa) / bòcha
(ampolla), bóla / bòla, cón (conxunción) / còn (substantivo); sén (conx.) / sèn (“verme”),
só (prepos. e primeira persoa do verbo ser) / sò (adverbio); péga (“péga”) / pèga
(“pisada”), etc.
Á parte destas series de parellas o acento grave utilízao tamén noutras palabras
coa mesma función: chaminè, pè, pèl, cèo, còchigas, crègo, empèzo, fòlga, mòrmente,
mòstrar, mòstra, nòra.
26