Prólogos das obras incluídas - SLI

Tampouco, a non ser en contadas ocasións, pon exemplos de uso das entradas;
estes aparecen en cambio con maior frecuencia cando se trata de frases feitas.
Por outra banda, este criterio da ausencia de categoría e outras informacións
lingüístico-gramaticais é o habitual nos tres lexicógrafos do XIX. Só atopamos en
Valladares e Cuveiro algunha indicación referente a rexistros de lingua do tipo ant.
(antigo) ou com. (común), o mesmo que, esporadicamente, no propio Pintos atopamos
indicacións como: dim. (diminutivo) na voz netiño, netiña; ant. (antigo) na palabra
moyonon.
O esquema xeral do diccionario é, como vimos, o de entrada en galego seguido
da(s) equivalencia(s) en castelán, que se dá nun elevado número de casos, se ben hai
excepcións importantes. Deixando ben sentado que a entrada está sempre
individualizada como tal, sexa unha palabra ou unha frase, as saídas, ademais da simple
equivalencia, poden consistir en:
a) Equivalencias: guicho. Guincho, punta; carmear. Peinar, rozar, herir;
estrema. Linde, confín, mojón, estremidad; etc.
b) Equivalencias máis delimitadores semánticos: cañon. Cañón, muchacho
travieso, y pillo sin oficio; canizo. Cañizo, tejido de varas que se pone
entre los estadoños para contener la carga.
c) Explicación do significado. Témola en casos como: ida. El tirantazo que
da el pez que pica para soltarse; barredoiro. Trapajo en la punta de un
palo, con que se barren los hornos; etc.
16