Prólogos das obras incluídas - SLI

Sempre que o son que se queira representar sexa vocal e non consonante, poñeráse i; exempro: ai, fai, vai, rei, lei,
hai e mayo, croyo, choyo.
Úsase tamén algunhas vegadas por razón de eufonía antepoñéndoo á verbas que encomezan por a cando á éstas
precede o artículo femenino singular ou a preposición á; exempro: tirouno â y-auga, a y-alma.
[14]
TERMINACIÓN LATINA EN TIA
Non hai unha regra xeneral. Dise doenza, presenza, fervenza, etc., e frecuencia, concencia, pacencia, comenencia,
intelixencia, etc.
Y I
PRURAES
Dos romatados en l. A forma aes, é decir, a perda do l ao engadir a sílaba es romate do prural, é a mais correita:
xornaes, animaes, marxinaes, etc.; esceitúase papel, que fai papés; cadril, cadrís; funil, funiles; caravel, caraveles; e as
verbas d'unha soya sílaba que conservan o l ao facer o prural: males, sales, vales, etc.
Romatados en n. Engádase un s: nazón, nazóns; curazón, curazóns, etc. En algures suprímese o n intermedio:
mazán, mazás.
Romatados en r. Fan o prural engadindo a sílaba es: lares, ares, culleres, mulleres.
Romatados en z. Véxase o dito no párrafo C Z Q S.
PRONOMES