Prólogos das obras incluídas - SLI

O acento circunflexo denota a pronuncia aberta das vocáes, especialmente en sílabas que
sofriron contraizón: â, âr, bô, lêr, etc.
APÓSTROFO
O apóstrofo denota a supresión eufónica d’unha letra en fin de dición: qu’era certo,
com’as outras, etc.
No galego déuse en abusar tanto do apóstrofo que por veces facíase difícile a lêtura.
Débese, pois, usar o menos que se poida, limitándoo a preposizón de como se fai no portugués
e francés.
Véxase o que decimos no párrafo dos pronomes.
[17]
GUIÓN
O guión ponse algunhas veces para indicar que unha letra ou sílaba que por eufonía
pronúnciase unida á outra palabra pertenece á diferente dición.
Esto acontez co s ou r finaes de persoas verbaes ou dos infinitivos dos verbos e ainda
d’outras palabras que se empregan á cotío, cando van seguidos dos artículos o, a. Ao se facer
esta unión trócase o s ou r finaes por l, exempro: todol-os (todos os), tral-os bois (tras os bois),
poñel-a mesa (poñer a mesa), mail-os (mais os), etc.
INTERROGAZÓN, ESCRAMAZÓN