Prólogos das obras incluídas - SLI

No meio dos vocábulos úsase poucas veces: unha, algunha, aheito: pero se non poñerá en
saír, coerente, proibir.
Escribiráse h final sómente nas interxeicións ¡ah! ¡oh! ¡ouh!
S X
Nas verbas que no castelán teñen x como éxito, extenso, etc., é regra xeneral que mudan
no galego en is ou us cando a letra inmediata é vocal, como en éisito, eisento, aisioma, ousígeno
(ousixeno). Cando sigue un consonante daquela ten o valor de s; esceso, escusar, estremar,
estenso, etc.
Subsiste o prefixo ex que se antepón a dinidades, oficios, etc., para indicar que o suxeito
á quen se aprica deixou de exercer o cargo ou honore: ex-misnistro, ex-alcalde, etc.
CONSONANTES
Non se usarán consonantes mudas cando non inflúan no valor das vocaes que as precedan.
Así cc faise iz en direizón, satisfaizón, etcétera, uc en oucidente.
[12] Ct trócase en it: faitoría, inspeitor, e ut en outubro, ou simplemente t en produto.
Pc fai iz en perceizón, esceizón, e uc en oución.
Pt ás veces fai it como en esceito, outras ut como en adoutar.
Ps múdase simplemente s: colaso.
Bc convírtese en uc: oucecazón.
Bs fai s como en asterse, ou us como en ouservar, ousesión, ausoluto, etc.