12.07.2015 Views

las-vocales-malditas-oscar-de-la-borbolla

las-vocales-malditas-oscar-de-la-borbolla

las-vocales-malditas-oscar-de-la-borbolla

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

A mi hijo Ulises, para que aprenda <strong><strong>la</strong>s</strong> <strong>vocales</strong>.3Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


ÍNDICE:4Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


Cantata a SatanásAbraham amaba a Sara cada mañana c<strong>la</strong>ra: pasaba <strong>la</strong> manaza, arañaba <strong>la</strong> <strong>la</strong>na,arrancaba <strong>la</strong> bata, <strong>la</strong> abrazaba; c<strong>la</strong>vaba <strong><strong>la</strong>s</strong> garras hasta matar<strong>la</strong>. Sara atarantadacal<strong>la</strong>ba harta, Abraham <strong>la</strong> cansaba. «Ya nada habrá —mascaba tras <strong>la</strong> sábana—,ama a <strong>la</strong> ma<strong>la</strong>; ataca, ap<strong><strong>la</strong>s</strong>ta, brama». Abraham acababa, apartaba <strong>la</strong> cara, jamásapagaba <strong>la</strong> f<strong>la</strong>ma a Sara, gran dama avasal<strong>la</strong>da; daba palmadas a <strong>la</strong> santa, <strong>la</strong>l<strong>la</strong>maba «alma»; mas jamás <strong>la</strong> agradaba. Fracasaba <strong>la</strong> casa b<strong>la</strong>nca, <strong>la</strong> sagrada paz.Sara maltrataba a Abraham: «¿Habrá raza más ma<strong>la</strong> para <strong>la</strong> cama?», <strong>la</strong>draba.Abraham agarraba <strong>la</strong> garganta a <strong>la</strong> casta casada, <strong>la</strong> arrastraba a <strong>la</strong> sa<strong>la</strong>. Sara sacaba<strong><strong>la</strong>s</strong> pa<strong>la</strong>bras más bravas, <strong><strong>la</strong>s</strong> dagas pasmaban <strong>la</strong> faz al papanatas. La batal<strong>la</strong>avanzaba hasta a<strong>la</strong>rmar a Satanás. «¡Sarna! ¡A<strong>la</strong>crán fatal!», bramaba Abraham.«¡Can! ¡Patán anal!», ba<strong>la</strong>ba Sara. Más avanzada <strong>la</strong> mañana, para hal<strong>la</strong>r más armasarrasaban <strong>la</strong> casa; a <strong>la</strong> par <strong>la</strong>nzaban lámparas, tazas, navajas hasta sangrar. Paraacabar <strong>la</strong> tanda, <strong><strong>la</strong>s</strong> almas atajaban <strong><strong>la</strong>s</strong> bravatas, tragaban carcajadas amargas,ataban máscaras ap<strong>la</strong>cadas a <strong>la</strong> cara. «Anda, haragán, a trabajar para ganar <strong>la</strong>p<strong>la</strong>ta», cantaba avara Sara, amarrada a <strong>la</strong> más vana maldad: mandar para calmar <strong>la</strong>falta, agachar al canal<strong>la</strong>, ca<strong>la</strong>r más. Abraham, fantasmal facha, agarra <strong>la</strong> pa<strong>la</strong>, zafa <strong>la</strong>aldaba, baja a <strong>la</strong> calzada, pasa <strong>la</strong> barranca hasta hal<strong>la</strong>r <strong>la</strong> cabaña. Allá pagaban tanmal; mas Abraham cargaba <strong><strong>la</strong>s</strong> trancas más anchas, alzaba <strong><strong>la</strong>s</strong> bardas más altas,amasaba argamasa, c<strong>la</strong>vaba tab<strong><strong>la</strong>s</strong>, trazaba <strong>la</strong>rgas zanjas. Trabajaba hasta abaratar<strong>la</strong> paga. Magna transa. Tan gran afán para nada, <strong>la</strong> grasa baña <strong><strong>la</strong>s</strong> barbas aAbraham; mas <strong>la</strong> tal<strong>la</strong> nada más agranda <strong>la</strong> panza al capataz. Sara ajada, más f<strong>la</strong>ca5Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


cada mañana, <strong>la</strong>vaba <strong>la</strong> casa: arrancaba a <strong><strong>la</strong>s</strong> sábanas manchas, canas, caspa; a<strong>la</strong>lzar <strong>la</strong> sa<strong>la</strong> hal<strong>la</strong>ba cáscaras, naranjas, tazas rajadas, <strong>la</strong>tas achatadas. Asaba papas,adaptaba <strong><strong>la</strong>s</strong> aspas para machacar ca<strong>la</strong>bazas, ap<strong>la</strong>naba <strong>la</strong> masa, <strong>la</strong> sa<strong>la</strong>ba. Alp<strong>la</strong>nchar <strong><strong>la</strong>s</strong> maltratadas faldas ap<strong><strong>la</strong>s</strong>taba arañas; raspaba <strong><strong>la</strong>s</strong> manchadas bragas;mataba ratas para acabar <strong>la</strong> p<strong>la</strong>ga. «Abraham — hab<strong>la</strong> Sara— jamás arma <strong><strong>la</strong>s</strong>trampas. Las ratas a manadas traspasan <strong>la</strong> a<strong>la</strong>mbrada, a tarascadas atacan <strong><strong>la</strong>s</strong> patasa <strong>la</strong> cama, tragan <strong>la</strong> pasta… ¡Ah, malvada parca! Basta ya, basta ya. Nada salvará aSara. Nada. Nada». Al trabajar, jamás manaban pa<strong>la</strong>bras gratas. Cansada, harta, <strong>la</strong>gran dama nada amaba. Masacrar a <strong><strong>la</strong>s</strong> ratas, matar a Abraham tramaba; masapagada, b<strong>la</strong>nda, <strong>la</strong>nzada al drama, nada hal<strong>la</strong>ba para marchar a <strong>la</strong> paz, acabar <strong>la</strong>maraña, traspasar tanta trastada, dar mañas al p<strong>la</strong>n. Sara bajaba a <strong>la</strong> p<strong>la</strong>za, andabaal altar, l<strong>la</strong>maba para aval a Satanás, trazaba rara cába<strong>la</strong>. Las campanas acal<strong>la</strong>ban<strong><strong>la</strong>s</strong> pa<strong>la</strong>bras; mas daban a<strong><strong>la</strong>s</strong> para pactar. Sara bramaba: «¿Valdrán <strong><strong>la</strong>s</strong> afamadasalmas tanta ma<strong>la</strong> pasada?» Satán tardaba para cazar más barata a Sara, para<strong>la</strong>nzar<strong>la</strong> al mar. La amargada dama avanzaba más gradas; para ja<strong>la</strong>r <strong>la</strong> ba<strong>la</strong>nzaalzaba <strong><strong>la</strong>s</strong> palmas, ac<strong>la</strong>raba <strong>la</strong> ganga: «Vas a ganar —c<strong>la</strong>maba—, vas a ganar». Atanta l<strong>la</strong>mada, Satanás da <strong>la</strong> cara; a<strong>la</strong>rga <strong>la</strong> gran carta. Sara <strong>la</strong> agarra, <strong>la</strong> hal<strong>la</strong> banal,payasa, <strong>la</strong>rga; mas <strong>la</strong>bra <strong>la</strong> pa<strong>la</strong>bra Sara para agradar a Satanás. La Gran Cabraatrapa <strong>la</strong> carta, <strong>la</strong> <strong>la</strong>cra; saca <strong>la</strong> caja, alza <strong>la</strong> tapa, saltan sa<strong>la</strong>mandras, da a Sara <strong>la</strong>ba<strong>la</strong> para sanar: «Marcha a <strong>la</strong> carpa —manda —, allá hal<strong>la</strong>rás b<strong>la</strong>nda paja, grangalán para <strong>la</strong> carnal falta». Sara arranca a <strong>la</strong> p<strong>la</strong>za, va a casa a amarrar <strong>la</strong> faja parabajar <strong>la</strong> panza; va a <strong>la</strong>var <strong><strong>la</strong>s</strong> <strong>la</strong>gañas, <strong>la</strong> ma<strong>la</strong> facha para amar al galán. Saca alpaca,aparta sayal, agarra canasta. «A <strong>la</strong> carga», canta. Va a <strong>la</strong> carpa. Al pasar arrabal hal<strong>la</strong>a <strong>la</strong> banda At<strong>la</strong>’s Hampa . La L<strong>la</strong>man: «Acá, chaparra». «Anc<strong>la</strong> <strong><strong>la</strong>s</strong> patas, pása<strong><strong>la</strong>s</strong>».«¿Vas al jacal, chata?» Sara, <strong>la</strong> cara grana, avanza a zancadas, va más atrabancada.Atrás <strong>la</strong> banda <strong>la</strong> ac<strong>la</strong>ma. Sara hal<strong>la</strong> a Baltasar. Char<strong>la</strong>n: «Ah… ¿Satanás manda?»«Ajá». Pasan <strong>la</strong> cámara, atrancan <strong>la</strong> chapa, tragan pasas, alzan <strong>la</strong> garrafa, danzan.Baltasar saca a Sara <strong>la</strong> capa, <strong>la</strong> falda, <strong><strong>la</strong>s</strong> mal<strong><strong>la</strong>s</strong>. Apagan <strong>la</strong> lámpara, ap<strong><strong>la</strong>s</strong>tan <strong>la</strong>manta, acatan <strong>la</strong> carta: gran cascada, gran catarata. Alta parvada, sacras arpas.«Baltasaaar!» «¡Saaara!» Caravana malva, gas nácar. «¡Bárbara Sara!» «¡CabalBaltasar!» Baltasar ha<strong>la</strong>ga a Sara, da alhajas, ámbar, ágatas; <strong>la</strong> abraza,<strong>la</strong> l<strong>la</strong>ma hada;saca <strong>la</strong> pa<strong>la</strong>ngana, <strong>la</strong> baña. Baltasar <strong>la</strong> ama. Abraham trabajaba. Al acabar <strong>la</strong> zanjava al bar. Ja<strong>la</strong> <strong>la</strong> banca, agarra <strong>la</strong> jarra, par<strong>la</strong> nasal al capataz: «¡Vaya acana<strong>la</strong>da!,hasta <strong>la</strong> pa<strong>la</strong> gasta». «Bah, tamaña pa<strong>la</strong> para arar… Pasa <strong>la</strong> cana.» «Allá va.» «Ah…»Abraham baja <strong>la</strong> cara a <strong>la</strong> manga. «Pasa a <strong>la</strong> chava.» Abraham agarra <strong>la</strong> chanza:«Ah… ¿a <strong>la</strong> arrastrada? Nada más <strong>la</strong>dra… Mañana, zas». «Pása<strong>la</strong>.» «¿A <strong>la</strong> amargaSara?, ya vas…» «¿Vas a casa?» «Jamás.» Abraham más capataz arman <strong>la</strong> parranda,6Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


c<strong>la</strong>man: «Más jarras, más». Acabada <strong>la</strong> hazaña, Sara apa<strong>la</strong>bra a Baltasar. Van a <strong>la</strong>casa b<strong>la</strong>nca. Hal<strong>la</strong>n acampada a <strong>la</strong> banda At<strong>la</strong>’s Hampa tras <strong>la</strong> barranca; Sara vaamparada: <strong>la</strong> banda cal<strong>la</strong>. Baltasar carga <strong>la</strong> canasta a Sara. Alcanzan <strong>la</strong> calzada,pasan a <strong>la</strong> casa. Hal<strong>la</strong>n a Abraham hasta atrás, ma<strong>la</strong> cara, faz atada. «Ah, vacamalvada —brama—, chacal para bacanal.» Abraham alza <strong>la</strong> pa<strong>la</strong>. Sara salta paraatrás. Baltasar avanza: «¡Calma gañán!» Abraham saca <strong>la</strong>rga daga. Satanás atrasa aBaltasar, da armas. Salta <strong>la</strong> ba<strong>la</strong> Mata a Abraham. Las babas atascan <strong><strong>la</strong>s</strong> pa<strong>la</strong>bras.Abraham va al más allá. Sara calma a Baltasar. Cavan gran zanja a <strong>la</strong> sa<strong>la</strong> para <strong>la</strong>nzaral carcamal. Sara a<strong>la</strong>ba <strong>la</strong> tal<strong>la</strong> a Baltasar. Van a <strong>la</strong> cama, ja<strong>la</strong>n <strong>la</strong> manta. La mañanaac<strong>la</strong>ra <strong><strong>la</strong>s</strong> gargantas, cantan, danzan. Baltasar abraza a Sara: «Amada hada», <strong>la</strong>l<strong>la</strong>ma.El hereje rebel<strong>de</strong>En el ver<strong>de</strong> césped <strong>de</strong>l edén, célebre se<strong>de</strong> <strong>de</strong> creyentes, el <strong>de</strong>cente Efrén seestremece. Tres <strong>de</strong>beres <strong>de</strong>l mes lee en el templete <strong>de</strong>l regente: «Defen<strong>de</strong>r elvergel <strong>de</strong>l Hereje Rebel<strong>de</strong>, tener fe en el celeste Jefe <strong>de</strong> tez perenne, serexcelente». El membrete <strong>de</strong>l Jefe es esplen<strong>de</strong>nte, se ve <strong>de</strong> kermés. Esther seembellece enfrente <strong>de</strong> Efrén: es <strong>de</strong> temple terrestre, cree levemente en el <strong>de</strong>ber, el<strong>de</strong>genere en vez <strong>de</strong> repelerle le vence. Se ven brevemente, temen se <strong>de</strong>crete elenvejecer, se envenene el éter, se cercene gente, se eleve el jerez. Des<strong>de</strong> el estrés<strong>de</strong>l Jefe el edén <strong>de</strong>crece, el exce<strong>de</strong>nte le pertenece, se ejercen leyes <strong>de</strong>mentes, se<strong>de</strong>be beber <strong>de</strong>tergente en vez <strong>de</strong> leche, ser pelele, ser pe<strong>de</strong>stre, ser <strong>de</strong>ferente; esmenester entretenerse en tejer re<strong>de</strong>s, en pren<strong>de</strong>r rebel<strong>de</strong>s. En el Este, trece7Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


ehenes perecen <strong>de</strong> sed; en el frente fenecen <strong>de</strong> herpes, <strong>de</strong> peste. El edén seennegrece, se preten<strong>de</strong> repren<strong>de</strong>r herejes, per<strong>de</strong>rles.—¡Eh, Esther, ven!, relee el <strong>de</strong>ber. El Jefe se exce<strong>de</strong>.—¿Prevés el tren <strong>de</strong>l semestre?…Me enteré <strong>de</strong>l brete <strong>de</strong> gente <strong>de</strong>cente en el Este: nenes, bebés perecen. Elclemente es el Hereje Rebel<strong>de</strong>: <strong>de</strong>spren<strong>de</strong> el ente <strong>de</strong>l creer, mete el enten<strong>de</strong>r, ce<strong>de</strong>excelentes merce<strong>de</strong>s. El Rebel<strong>de</strong> merece el belve<strong>de</strong>re…—Esther, eres efervescente.Ten en mente el menester <strong>de</strong>l Jefe, es rete vehemente, <strong>de</strong> repente crece,rever<strong>de</strong>ce, expele seres…—Ese vejete me pren<strong>de</strong>. Es jefe, regente, gerente. Perennemente <strong>de</strong>beres:«llévenme el neceser», «llénenme <strong>de</strong> peces», «repten», «trepen», «<strong>de</strong>jen <strong>de</strong> verme»,«récenme preces», «en<strong>de</strong>récense», «respétenme», «festéjenme», «perseveren»,«refrénense», «esperen», Preferentemente «esperen», «vegeten», «déjense». Secree el Ser, el Tres Reyes; es el jején <strong>de</strong>l edén.—¡Esther! ¡Detente! ¿Preten<strong>de</strong>s <strong>de</strong>screer <strong>de</strong> Él?—¡Efrén, temerle es en<strong>de</strong>blez!¡El presente <strong>de</strong>be ser <strong>de</strong>l Rebel<strong>de</strong>! Él es terrestre, es el envés <strong>de</strong>l Jefe. De Él es ese«<strong>de</strong>jen <strong>de</strong> <strong>de</strong>pen<strong>de</strong>r», ese «mézclense», ese «bésense», ese «<strong>de</strong>séense». Elenten<strong>de</strong>r <strong>de</strong>be exten<strong>de</strong>rse.—¡Esther, se te mete el Rebel<strong>de</strong>!—¡Emerge Efrén!, eres <strong>de</strong>cente.Desprén<strong>de</strong>te <strong>de</strong> ese telele, es memez <strong>de</strong> be<strong>de</strong>l. Ve <strong>de</strong> frente, mereces se terespete, se te <strong>de</strong>je beber, expeler semen, ten<strong>de</strong>rte en el césped. Mereces se terevele el ser <strong>de</strong>l éter celeste, se te eleve, se te <strong>de</strong>je empren<strong>de</strong>r. El empren<strong>de</strong>r es eleje <strong>de</strong>l enten<strong>de</strong>r…—Efrén se mece: es el <strong>de</strong>ber <strong>de</strong>l Jefe enfrente <strong>de</strong>l <strong>de</strong>screer rebel<strong>de</strong>; teme le<strong>de</strong>shere<strong>de</strong>n, le echen <strong>de</strong>l edén, le fleten <strong>de</strong> res, le llenen <strong>de</strong> herretes; Esther leembebe, se mete en él, le vence: «Tenerme en el césped… tenerme tres, treceveces… exce<strong>de</strong>rte… es… es… excelente, Efrén». De repente <strong>de</strong>l éter emerge <strong>de</strong>lceleste Jefe: «¡Ejem! ¡Dejen <strong>de</strong> entenebrecerme, seres febles! ¡Vermes! Refléjenme,venérenme, échense, <strong>de</strong>sesperen. Les generé <strong>de</strong> heces en el retrete <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sdén, lespresté el ver<strong>de</strong> edén. Les exenté <strong>de</strong> fenecer. Les estrellé el éter. Les en<strong>de</strong>recé elpesebre. Les enseñé el <strong>de</strong>ber… ¡Me entenebrecen, seres herejes, les per<strong>de</strong>ré!¡Recelen! Efrén, <strong>de</strong>s<strong>de</strong> este mes <strong>de</strong>bes merecer el jerez. Te meteré vehemente sed.Este <strong>de</strong>ber te merme, te reste, te cercene… Esther, eres gente terrestre, plebe <strong>de</strong>rebel<strong>de</strong>, te he <strong>de</strong> vencer. El <strong>de</strong>genere te preñe, el bebé te fermente, te prense8Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


estrecheces, te encrespe, te <strong>de</strong>smelene. Des<strong>de</strong> el belén, Efrén te <strong>de</strong>speche, te cele,te frene…»El Jefe les expele, les mete reveses <strong>de</strong>mentes, el eje <strong>de</strong>l edén ce<strong>de</strong>, el templete seestremece, el ver<strong>de</strong> se <strong>de</strong>spren<strong>de</strong>, se ennegrece el vergel. Se les ve per<strong>de</strong>r elesplen<strong>de</strong>nte ser: Esther envejece, Efrén le prece<strong>de</strong>. El brete es <strong>de</strong> meses, <strong>de</strong>repente entrevén en el célere presente encen<strong>de</strong>rse el éter: es el Rebel<strong>de</strong>.—¡Esther, Efrén, espérenme!…Serénense… Desenré<strong>de</strong>nse <strong>de</strong> ese temple, peleen. Es menester se <strong>de</strong>spejen;per<strong>de</strong>r el edén es el <strong>de</strong>stete. El Jefe es en<strong>de</strong>ble. Dejen <strong>de</strong> temerle, es celeste,<strong>de</strong>pen<strong>de</strong> <strong>de</strong>l creer, <strong>de</strong>l tenerle fe… ¿Preñes?, ¡éjele!, entérense: se prevé…¿Merecer el jerez?, ¡éjele! Se empren<strong>de</strong>… <strong>de</strong> este enser emerge excelente jerez…Estrenen el enten<strong>de</strong>r rebel<strong>de</strong>, creen enseres. Eleven este terrestre edén, céntrenseen él. Es breve este entremés. Embelésense, <strong>de</strong>séense, <strong>de</strong>s<strong>de</strong> este mes sepertenecen, les pertenece el exce<strong>de</strong>nte, llénense, bésense, rebélense. ¡Es menestervencer!Mimí sin bikiniInsistir, ¿Crispín?… Mi visir, mi bichín, mi cid: si sin ti viví difícil chipichipi sin fin: crisisy crisis: bilis, rinitis, tisis. (Snif, snif.)—…—¡Fingir!, ¿fingir mis crisis?… ¿Ni tisis, ni rinitis, ni bilis? ¡Sífilis! … ¡Cistitis!… ¡Sífilis,Crispín!… ¿Infringir mi civil vivir?, ¿crispir mi hipil?… Si sin ti, ni vi films. Viví gris sinbrindis ni picnics… Si inhibí mi ji ji y vi mi fin… Sí, Crispín, vi mi fin y mi tris…—…9Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


—¡Vil! ¡Vil Crispín!… ¿Mi Flirt?, ¿dirigir mi bici sin bikini? ¡Mil jipis, mil Lics y Mimí sinbikini!… ¡Incivil! Si ni dirigí mi bici. (Snif, snif.) Sin ti, vi mi l Ching y viví mi crisis grisgris, sin vid ni bisbís ni chinchín ni Lizt.—…—¡Crispín! ¡Crispín! ¡Mi crin! ¡Mi tisis!… (¡Chin! ¡Chin! ¡Pin! Snif, snif. ¡Chin! Iiiih. ¡Chist!¡Chin!) ¡Crispín, plis! (Snif; snif.) ¡Plis plis, Crispín! ¡Sí!… Sí, mi Crispín… Sí sí, mi michi,sí…—…—(Snif, snif.), Sí, sí Crispín, incidí… sí, sí, ni crisis ni bilis; sífilis sí (Snif, snif.) ycistitis… Di mi lid, di mi lid y… dimití…—…—Sí di… di mi sillín; sin iris di mi sí… y sin bikini di mi vil sí.—…—¿Si insistí?… Sí. Philip, Gil, Billy y mil jipis… (¡Chin! ¡Chin! ¡Ijjj! Hip, snif, snif.) ¡Mi tic,Crispín! ¡Mi tic!… Sin ti, mi cid chic, mi viril símil, di mis…(¡Chin! ¡Chin!)—…—¡Plis, Crispín, plis! (Snif, snif.) Sí, sí… fingí fililí y tisis, y vil inscribí mi: «Miss Mimídividivi sin bikini in this city». Sí, imprimí mi listín y viví vigil. (Snif, snif.)—…—Sí, mis mil.—…—Sí, sin bikini, mil.—…—¿Ir?… ¿Insistir, Crispín?…¡Incivil!—…—¿Mimí sin bikini y Crispín mi ministril? ¿Mi Rintintín?—…—¿Dividir mi din?… ¿Mil y mil? ¡Ni pimpi, Crispín, ni pimpi! (¡Chin! ¡Pin! ¡Chin! ¡Chin! rij.Crij. ¡Chin! ¡Chin! ¡Iiij! Hip. Snif, snif.) ¡Mi fin!… Mi fin… (¡Pin! ¡Pin! ¡Chin!)—…—¡Sí, Crispín! ¡Sí!… ¿Y mi cistitis?, ¿mi sífilis?… (¡Chin! ¡Chin!) Sí sí, Crispín, sí, mil ymil. (Snif, snif.) Sí sí, sin hipil y sin bikini… mitin y bici sí sí, y fingir y chist… (Snif,snif.) Sí, mi visir, sí, mi pillín, sí…10Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


Los locos somos otro cosmosOtto colocó los shocks. Rodolfo mostró los ojos con horror: dos globos rojos,torvos, con poco fósforo como bolsos fofos; combó los hombros, sollozó: «Nodoctor, no… loco no…» Sor Socorro lo frotó con yodo: «Pon flojos los codos —rogó—, ponlos como yo.Nosotros no somos ogros.» Sor Flor tomó los mohosos polos color corcho ocroso;con gozo comprobó los shocks con los focos: los tronó, brotó polvo con ozono.Rodolfo oró, lloró con dolor: «No, doctor Otto, shocks no…» Sor Socorro conmonótono rostro colocó los pomos: ocho con formol, dos con bromo, otros concloro. Rodolfo los nombró doctos, colosos. Con dolorosos tonos los honró. Comono los colmó, los provocó: «Son sólo orcos, zorros, lobos. ¡Monos roñosos!» SorFlor, con frondoso dorso, lo tomó por los hombros; sor Socorro lo coronó comorobot con hosco gorro con plomos. Rodolfo, con fogoso horror, dobló los codos;forzó todos los poros, chocó con los pomos, los volcó; soltó tosco trompón, sorSocorro rodó como tronco. «¡Pronto, doctor Otto! — convocó sor Flor— ¡Prontocon cloroformo!, ¡Yo lo cojo!…» Rodolfo, lloroso con mocos, los confrontó comotoro bronco; tomó rojo pomo, gordo como porrón. Sor Flor sonó como gong, rodócomo trompo, zozobró. Otto, solo con Rodolfo, rogó como follón, rogó con dolo:«Rodolfo… don Rodolfo, yo lo conozco… como doctor no gozo con los shocks;son lo forzoso. Los propongo con hondo dolor… Yo lloro por todos los locos, conshocks los compongo…»—No, doctor, no —sopló ronco Rodolfo—. Los shocks no son modos. Los locos nosomos pollos. Los shocks son como hornos; son potros con motor, sonoros comocoros o como cornos… No, doctor Otto, los shocks no son forzosos, son sólo poco11Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


costosos, son lo cómodo, lo no moroso, lo pronto… Doctor, los locos sólo somosotro cosmos, con otros otoños, con otro sol. No somos lo morboso; sólo somos lootro, lo no ortodoxo. Otro horóscopo nos tocó, otro polvo nos formó los ojos,como formó los olmos o los osos o los chopos o los hongos. Todos somos colonos,sólo colonos. Nosotros somos los locos, otros son loros, otros, topos o zoólogos; ocomo vosotros, ontólogos. Yo no los compongo con shocks, no los troncho, no losrompo, no los normo… Rodolfo monologó con honroso modo: probó, comprobó,cómo los locos sólo son lo otro. Otto, sordo como todo ortodoxo, no lo oyó, lotomó por tonto; trocó todos los pros, los borró; sólo lo soportó por follón: obrócon dolo. Rodolfo no lo notó. Otto rondó los pomos, tomó dos con cloroformo,como molotovs los botó. Rodolfo con los ojos rotos mostró los rojos hombros;notó poco dolor, borrosos los contornos, gordos los codos; flotó. Con horrorosotorzón rodó con hondo sopor. Rodolfo soñó. Soñó con rocs, con blondos gnomos,con pomposos tronos, con pozos con oro, con foros boscosos con olorosos lotos.Todo lo tocó: los olmos con cocos, los conos con oporto rojo, los bongós con tonoscomo Fox Trot. Otto lo forró con tosco cordón, lo sofocó. Rodolfo sólo roncó. SorSocorro tornó con poco color.Sor Flor con bochorno tomó ron:«Oh, doctor —lloró—, oh, oh, nos dobló con sonoro trompón.» Otto contó cómo locontroló.—Otto, pospón los shocks — rogó sor Socorro.—No, no los pospongo. Loco o no, yo lo jodo. No soporto los rollos… Pronto,ponlo con gorro.—¿Cómo, doctor —notó sor Flor—, ocho volts?—No, no sólo ocho. ¡Todos los volts! Yo no sólo drogo, yo domo… Lo domo o locorrompo como bonzo.—¡Oh no, doctor Otto!, como bonzo no.—¡Cómo no, sor Socorro!Nosotros no somos tórtolos o mocosos; somos los doctos… ¡Ojo, sor Socorro! Nosoporto los complots…Otto con morbo soltó todos los volts, los prolongó con gozo. Sor Socorro consonrojo sollozó. Sor Flor oró por Rodolfo. Rodolfo roló como mono, tronó comomosco.Otto lo nombró: «Don gorgojo», «loco roñoso», «golfo». Rodolfo zozobró consonso momo. Otto cortó los shocks.12Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


Un gurú vudúUn gurú vudú, un Duvulur, supusu un mundu futuru mu suyu; un mundo cuyumultutud frustrudu pur sus Tuntuns Mucutus nuncu luchuru, nuncu junturu susmúsculus puru hundur su curul. Su tutur, Pupú Duc, un sultún mu crul, un furúnculudu Luzbul, fundú su brutul club cun un grupúsculu du brujus du truculuntus trucuscun sustu vudú. Muchus uñus ul publu sufrú pústulus, sudú jugus púrpuru, tuvutumurus du pus, susurrú su runcur, su humbru, su murtu, su cruz.Husu muchu, Pupú Duc cun vuz guturul murmurú:—Duvulur, tu Pupú Duc su pudru, sucumbu, su vu puru ultrutumbu. Tu turnullugú…—¿Mu turnu llugú? ¿Tú, tudu un gurú vudú su pudru? (Bu, bu.)—¡Uscuchu burru, pun tu cucuruchu! ¡Tú usurpurús mu curul!—(Bu, bu.) Tú, tu pudrus.—¡Uscuchu tu futuru!—(Bu, bu.)—Puru guzur dul usufructu du tu Pupú Duc dubus cumplur dus custumbrus:prumuru luzur tu culu u lus grungus sun rufunfuñur, sun rufunfuñur pus tú urus unusucursul; u sugundu, dudus fundur tu cultu, fulgurur. Qu tu cultu suplu lu culturu.Sun culturu, tu chusmu surú chusmu hustu ul fun. Nuncu plurul, pun tu pulsu brutalcumu un súcubu du Luzbul.—Pupú Duc, lu chusmu ruju: «¡Pulcrutud! ¡Un mundu justu!»—Pun un muru. Usu Tuntuns Mucuts…Duvulur pusu su bustu pur tudu lugur, juntú su grupu du brujus, tuvu su curul, sucúpulu; hurtú, fu ul súmmum du lu unjustu, tuvu ugustu u Luzbul; sun umburgu nusupu, su futuru sucumbú pur un tumultu qu cumu un ulud sulfurú u lus grungus.13Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>


Trutú du supurur su sustu cun fusulus u puñulus, mutulú surus humunus, zumburunsus muñucus vudú; mus ul funul huyú. Ul gurú pululu cun su furtunu buju lus nubusdu Purús, lus grungus buscun un nuvu sultún, un «gud gurú», u lu chusmu sunrumbu, sun turnu, sun mundu, muscullu: «¡Luz! ¡Luz!», dundu tumbus.ÓSCAR ERNESTO DE LA BORBOLLA Y RONDERO(Ciudad <strong>de</strong> México, 8 <strong>de</strong> septiembre <strong>de</strong> 1949) es un filósofo, ensayista, narrador, poetay conferencista mexicano. Es profesor titu<strong>la</strong>r en el área <strong>de</strong> Metafísica y Ontología en <strong>la</strong>Escue<strong>la</strong> Nacional <strong>de</strong> Estudios Profesionales <strong>de</strong> Acatlán en <strong>la</strong> Universidad NacionalAutónoma <strong>de</strong> México. Completó su Licenciatura y Maestría, con mención honorífica,en filosofía, en esta misma universidad. Realizó estudios <strong>de</strong> doctorado en filosofía en<strong>la</strong> Universidad Complutense <strong>de</strong> Madrid, España.Ha obtenido los siguientes premios por sus cuentos:Mención Honorífica en el Concurso Internacional <strong>de</strong> Cuento Esperante (1985), con elcuento El canto <strong>de</strong> <strong><strong>la</strong>s</strong> sirenas, y el Premio Internacional <strong>de</strong> Cuento Plural (1987), con elcuento Las esquinas <strong>de</strong>l azar. También ha obtenido varios premios por sus nove<strong><strong>la</strong>s</strong>Nada es para tanto (1991) y Todo está permitido (1994).14Las <strong>vocales</strong> <strong>malditas</strong> – Oscar <strong>de</strong> <strong>la</strong> Borbol<strong>la</strong>

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!