lorca

sempre en Madrid (25 de outubro-10 de novembro; 22 de novembro-23 de
decembro) para tomarlle o pulso ó acontecer político do país e podérllelo
comunicar ós seus lectores arxentinos.
García Lorca, como xa vimos en apartados anteriores, estaba a triunfar
en Buenos Aires e Montevideo, pero non esquecía ó seu amigo nos círculos
culturais do país, algo que Eduardo lle agradecería máis tarde en carta:
«... Les hablé de tus proyectos y realizaciones. Casi toda la
conversación estuvo a ti dedicada. No hago más que corresponderte.
Ahora veo cuánto has hecho aquí por mí, y eso apenas nos
conocíamos. ¡Y hay quien dice que eres egoísta! En realidad, tu
has impuesto aquí mi nombre; porque lo cierto es que la gente
me quería y esperaba de mi no sé qué cosas, pero tú has atizado
mucho este fuego. Gracias, Federico. Ya sabes que yo soy sobrio
en las expresiones de mis sentimientos, pero que me van muy hondo...»
(Buenos Aires, 29 de decembro de 1935).
En marzo de 1934, Federico regresa a España, despois dunha viaxe cargada
de éxitos por Buenos Aires e Montevideo, pero a dereita está no poder
e a violencia na rúa é cada vez máis provocativa. Blanco-Amor que vén
de Barcelona, pasando por Valencia, chega a Granada, onde estará do 19 ó
24 de abril, para dar a benvida ó amigo e poder conversar con el da súa
experiencia riopratense. O escritor galego coñecía moi ben o mundiño
bonaerense, pois vivía alí desde 1919 e, sen dúbida, tivera tamén participación
na preparación da viaxe, pois, entre outras cousas, coñecía tamén a
Lola Membrives, que foi quen propiciou este encontro teatral de Lorca co
público americano. De novo, interponse o testemuño serodio de Guerra da
Cal, que vería este encontro como unha imposición de Blanco-Amor. Pero
a verdade é que esta relación estase vigorizando. Non esquezamos que Eduardo
escolleu, ó longo da súa vida, as súas relacións non por un criterio oportunista,
senón pola oportunidade que podían supor para exercer a súa
actividade como escritor, sempre que tiveran un interese para a xente, para
o seu público, sempre que tivesen un interese social. Necesariamente, como
correspondente de La Nación, estaba ó tanto dos éxitos de García Lorca.
Pero Blanco-Amor busca algo máis: quere penetrar no coñecemento da
infancia do poeta, nun Federico máis íntimo, ó lado de seus pais na Vega
de Granada. Cóntanos como don Fernando, o pai do poeta, percorre con
el os campos da Vega, explicándolle a vida do campo andaluz, na que
discorrería a infancia do poeta, mentres á volta súa nai dona Vicenta tiña
preparado un gazpachuelo para o invitado.
97