lorca

4.3. Blanco-Amor, testemuña dos Seis poemas galegos
Os Seis poemas galegos merecen capítulo destacado na difusión da vida
e da obra de García Lorca. Era un tema obrigado por moitos motivos para
Blanco-Amor: como galego que traballou polo rexurdimento da nosa cultura,
como encargado da súa edición e porque, co seu pretexto, remataba
sempre falando e explicando a personalidade do seu amigo, morto. 247
Son momentos importantes na transferencia de información sobre estes
poemas o seu artigo de 1948 para La Hora de Chile «Sobre los poemas gallegos
de García Lorca» (5-decembro-1948), «Federico García Lorca y la poesía
gallega», conferencia inaugural da tribuna do novo local do Centro Lucense
(28-01-1956); «Los Poemas Gallegos de Federico García Lorca», para Insula en
1959, a primeira vez que a súa opinión tiña unha difusión ampla en España.
Pero tamén hai outra difusión menos coñecida, pero moi importante,
que é a dos recitais e conferencias. En 1956, nas Xornadas Patrióticas Galegas,
celebradas no Centro Galego de Buenos Aires, Eduardo dirixe o Recital
Antolóxico da poesía galega e recita el mesmo tres poesías de Lorca: «O
neno da tenda», «Canzón de cuna» e «Danza da lúa». E no 1959, tamén no
Centro Galego, pronuncia a súa conferencia «Poemas gallegos de Federico
García Lorca» e recita as poesías. Hoxe a súa voz está gravada e é unha delicia
escoitar a Eduardo, recitando os poemas do seu amigo.
Sería moi longo falar minimamente de todos os foros en que Blanco-
Amor disertou sobre estes poemas. Caracas, Montevideo, centros e sociedades
culturais, cursos universitarios, etc. A el chegaron investigadores
lorquianos a resolver as súas dúbidas sobre a orixe deste fermoso poemario:
Marie Laffranque, Ian Gibson, Joseph Velasco, André Belamich, etc. El, no
seu departamento e ós amigos, ensináballes estes poemas e falaba deles
como se de xoias literarias se tratara. Tamén llos facilitou, como vimos, a
Guillermo de Torre para a edición das obras de García Lorca en Losada 248
e, pola súa proposta, eran usados tamén polos seus alumnos para se
felicitaren as festas do Nadal e Aninovo ou, simplemente, anunciar un acto
cultural.
247
Mentres, en Galicia, o manto do silencio imposto polos sublevados impedía a difusión
destes poemas. Aínda que o 30 de decembro de 1938 o periódico El Compostelano, de xeito
illado e sorprendente, publicara «Noiturnio do adoescente morto», como di moi ben Claudio
Rodríguez Fer, isto non comprometía ó conservadorismo católico do xornal, pois confinaba ó
galego a seccións folclóricas ou líricas. (Vid. Rodríguez Fer, 1966, pp. 307-8).
248
Como dixemos, única edición que publicou o prólogo, que sería suprimido, incomprensiblemente,
en edicións posteriores.
196