lorca

Non quixera terminar este apartado sen facer unhas breves alusións a
outras circunstancias extraliterarias que, indirectamente, puideran botar luz
sobre o estado en que se atoparon os orixinais dos «Seis poemas galegos»,
en especial «Danza da lúa en Santiago».
Sabemos que García Lorca reemprende a colaboración lingüística con
Ernesto ó seu regreso de Arxentina, segundo os propios testemuños deste.
Tamén nos confesou Guerra da Cal, na nosa entrevista en Londres, que
o proxecto era pór en limpo todas as copias dos poemas. Pero observamos
que o proceso quedou interrompido e sen acabar. Os orixinais que conservou
Blanco-Amor e quitando o «Madrigal â cibda de Santiago», publicado xa en
1932, foron os seguintes: dous borradores apógrafos e dúas copias en limpo,
coa letra de Guerra da Cal, e un borrador híbrido, apógrafo-autógrafo (comeza
con letra de Guerra da Cal e continúa coa de García Lorca), o da «Danza».
Tentamos explicar esta situación, desde as palabras de Blanco-Amor.
A comezos deste verán de 1934, as relacións de Federico con Rafael Rodríguez
Rapún son cada vez máis íntimas 231 .
Por outro lado, ocorre a tráxica morte do seu grande amigo Ignacio
Sánchez Mejías en agosto deste mesmo ano e García Lorca, durante todo
ese outono, queda sumido na máis fonda tristura pola perda do amigo e
ponse a escribir febrilmente o seu Llanto por Ignacio Sánchez Mejías 232 .
Margarita Ucelay, noiva por este tempo xa de Guerra da Cal e máis
tarde a súa primeira muller, en declaracións a Gibson en novembro de 1985,
testemuña que Federico anda tan entregado na composición da elexía poética
a Ignacio Sánchez Mejías que abandona as sesións con Ernesto sobre
os Seis poemas galegos 233 .
Ante esta novas circunstancias afectivas de García Lorca, posiblemente
a relación con Ernesto quedaría un tanto esmorecida e os poemas galegos
quedarían sen pasar a limpo.
Blanco-Amor, que coñecía ben posiblemente o mundo sentimental de
Federico, tería afirmado que, por estas datas (comezos e primavera de 1935),
as relacións de Federico con Ernesto estaban xa distanciadas.
231
Vid. Gibson, 1987.
232
As primeiras lecturas de Llanto por Ignacio Sánchez Mejías fíxoas García Lorca nas casas
de Morla Lynch e Fernando de los Ríos, en novembro de 1934. O texto sería publicado en maio
de 1935, ó coidado de José Bergamín, na editorial Cruz y Raya e lido en público polas súas
actrices Lola Membrives e Margarita Xirgu, en marzo e xuño respectivamente. Vid. Gibson, 1987,
pp. 345, 349 e 368.
233
Vid. Gibson, 1987, p. 329.
179