lorca

AP:
Vella cantiga 134
Érguete miña amiga 135
que xa cantan os galos do dia
Erguete miña amada
porque o vento muxe coma unha vaca
Os arados van e vên,
dende Sant-Iago a Belén
dende Belén a Sant-Iago.
Un 136 anxo ven en un barco
Un barco de prata fina
que trai a dôr da Galicia 137 .
Galicia deitada e queda 138
transida de tristes herbas 139
herbas que cobren teu leito
e a negra fonte dos teus cabelos
Cabelos que van ô mar
onde as nubens teñen seu nidio pombal 140
Erguete miña amiga 141
que xa cantan os galos do dia
Erguete miña amada
porque o vento muxe coma unha vaca 142
134
O apógrafo de Guerra da Cal está escrito a tinta negra, cunha letra moi descoidada, con
correccións e engadidos tamén seus. «Vella Cantiga» é o título orixinal, pero Blanco-Amor, entre
paréntese, ponlle o de «Canción de cuna pra Rosalía de Castro, morta», que sería o título final,
modificando Canción por Canzón.
135
Vs. 1-4: sen indicación de cursiva.
136
Un/un.
137
Aparece riscada coma.
138
A palabra deitada aparece superposta sobre durmida.
139
Comeza o verso coa palabra Galicia riscada.
140
A continuación aparece un verso riscado: Amiga Amiga miña amiga.
141
Vs. 17-20: sen indicación de cursiva.
142
Debaixo pode lerse: Ergue teu ( ) corpo.
143