lorca
lorca lorca
Cuando tengas algún tiempo libre, escarva en la montaña de tus papeles y búscame la arenita de aquel cuento de Nebraska, que me gustaría tener. Lo metes en un sobre y me lo mandas. Yo te mando en éste, junto con esta inocente homilía, mis brazos con la cordialidad de siempre para siempre, a pesar de tu yo aparencial, Eduardo 88 .» O 29 de decembro estréase Yerma e a ultradereita está disposta a organizar un grande escándalo. Don Manuel Azaña, excarcerado o día anterior, vai asistir á estrea e todos saben a amizade que mantén con Margarita Xirgu. Asisten, entre outros, Unamuno e Marañón. Blanco-Amor sabía que os alborotadores tratarían de afear o acto. Estaba preparado: «... Asistí... al estreno, en Madrid, de Yerma, acontecimiento que figura entre los más felices de mi existencia. Por cierto que durante la representación hubo un conato de escándalo, que pronto fue abortado. Un grupo de señoritos habíase confabulado para patear la obra, y así lo hicieron. Fueron al teatro, se ubicaron en el paraíso y a mitad del primer acto comenzaron a berrear. En seguida nos reunimos varios amigos de Federico, aceptamos el desafío y subimos hasta allí, no sé en qué forma ni por dónde. pero si sé que a los cinco minutos estaba deshecho el complot » 89 . Blanco-Amor publicará no nº. 1 da revista Ciudad, da que é redactorxefe, o poema lorquiano xa citado «Casida de los ramos», un adianto de Diván del Tamarit 90 e no nº. 3 «Yerma en el Español», comentario teatral seu acompañado, coma sempre, polas súas expresivas fotografías 91 . No nº. 2 e seguintes: «Tres elegías» («Vendimias», «Madrigal», «Tardes»), os dous contos de cidade xa citados con anterioridade e diversos artigos de ensaio periodístico. Teñen especial interese a serie sobre Barcelona, unha das cidades 88 No final da carta, na marxe esquerda, vén o seguinte enderezo: C/c Gómez de Baquero 13-1º, tfno. 26024. (Carta que, como as restantes citadas aquí de Blanco-Amor a García Lorca, me foi facilitada amablemente pola Fundación Federico García Lorca, Madrid). 89 Cito por Ruiz de Ojeda, 1994, pp. 56-7. 90 Por un erro de lectura, imprimiuse co título de «Caída de los ramos». Este autógrafo do poema, que Lorca regalou a Blanco-Amor, conservouno o escritor auriense, cunha nota engadida por el: «Del libro Diván del Tamarit que publicará la Universidad de Granada». 102
queridas para el, coa descrición de tipos populares e as súas glosas sobre o mar galego. O proxecto de Ciudad, revista que pretendía abranguer a todos os lectores de España, fracasará. O seu director, Victor de la Serna, abandona e Blanco-Amor pídelles consello ós amigos Ramón Suárez Picallo e Ánxel Casal, protagonistas tamén, como sabemos, na publicación dos Seis poemas galegos: Santiago, 8 de abril de 1935. «Querido Eduardo: He remoído tu carta varios días, en colaboración con Casal y hemos llegado a esta conclusión: sigue en Ciudad. No te entregues a los otros. No por consideración a nadie sino por respeto a ti mismo, que estás por encima de ellos -de los unos y de los otros-. Todos estamos capeando un gran temporal, hermano. Y a todos tentó el diablo para llevarnos el alma. El alma que sólo es nuestra y de Dios. Pedías un consejo y ahí queda. Ahora bien, puedes hacer lo que quieras. Para mi, donde quiera que estés, eres siempre el mismo, absolutamente el mismo. Porque más que donde estamos importa lo que somos ...¡Quédate en Ciudad! Un abrazo fuerte de Ramón» 92 . En xaneiro, Federico está en Madrid e traballa na súa nova obra teatral Doña Rosita la soltera o El lenguaje de las flores. Eduardo está ó tanto. Chega Lola Membrives, despois dunha xira en Buenos Aires, onde representa Bo- 91 Artigo que publicou na revista Ciudad, 9-1-1935, acompañado dunha fotografía de Federico e doutras dúas máis, correspondentes a cadansúa escena do primeiro e segundo acto. Para elixir as fotografías, Blanco-Amor enviáralle unhas letras manuscritas a García Lorca, nunha carta coa cabeceira da revista Ciudad e na que figuraba como redactor-xefe: «Querido Federico: Ahí va nuestro prodigioso fotógrafo Aracil. Trátalo como lo que es, un artista, y preséntaselo a Fontanals. Elegid juntos las escenas y mandadme cosas lindas. Abrazos. Eduardo. 23-XII-34». (Vid. Exposición Gráfico-Bibliográfica García Lorca y Galicia, dirixida por Guillermo Escrigas, do Grupo Sargadelos, Ediciós do Castro, Sada, A Coruña, 1995). 92 A revista-semanario terá, en efecto, unha vida curta. O primeiro número sae o 26-12- 1934, de amplo formato, con excelente tipografía. Pero no nº. 19, de 1 de maio de 1935, de formato pequeno e peor calidade editorial, xa só consta o nome de Blanco-Amor como redactor-xefe, quen non terá máis remedio que abandonar tamén o proxecto. Vid. tamén Allegue, 1993, pp. 129-130. 103
- Page 51 and 52: Debuxo dedicado por Federico a Carl
- Page 53: Federico séguelle a enviar libros
- Page 57: Libro de John M. Synge, agasallo de
- Page 61: Carta manuscrita de Federico a Carl
- Page 66: Carta manuscrita de Federico a Carl
- Page 69: Carta manuscrita de Federico a Carl
- Page 73 and 74: «Madrigal a la ciudad de Santiago
- Page 75 and 76: Debuxo de Luís Seoane para o recit
- Page 77 and 78: II. FEDERICO, ERNESTO E EDUARDO: TR
- Page 79 and 80: En Madrid emprende unha nova vida.
- Page 81 and 82: La Barraca, prolongando a onda bene
- Page 83 and 84: Dedicatoria a Ernesto Pérez Güerr
- Page 86 and 87: Dedicatoria de Federico García Lor
- Page 88 and 89: adolescente ‘entre italiano y fla
- Page 90 and 91: nesto, de tan só 22 anos, puido ac
- Page 92 and 93: de lo cual, pronunciaré una confer
- Page 94 and 95: coñece persoalmente en 1933, xa qu
- Page 96 and 97: después de la jornada, un tiempo m
- Page 98 and 99: Blanco-Amor pasa estes días en Gra
- Page 100 and 101: Blanco-Amor, despois de viaxar por
- Page 104 and 105: das de sangre e La zapatera prodigi
- Page 106 and 107: de España». «Patios de Toledo»,
- Page 108 and 109: Tu libro lo dejé en marcha; y si n
- Page 110 and 111: Esta confesión íntima é, por ago
- Page 112 and 113: Gracias, Federico. Ya sabes que yo
- Page 114 and 115: Caricatura de Blanco-Amor, realizad
- Page 116 and 117: Eduardo Blanco-Amor, Edición do au
- Page 118 and 119: Federico fotografado por Blanco-Amo
- Page 120 and 121: Outra foto que Eduardo lle sacou a
- Page 122 and 123: Outra foto da serie de García Lorc
- Page 124 and 125: Outra foto, da serie tirada por Bla
- Page 126 and 127: Federico García Lorca cos seus sob
- Page 128 and 129: Federico García Lorca con súa nai
- Page 130 and 131: Foto de García Lorca, conservada p
- Page 132 and 133: Casa do poeta en Fuente Vaqueros, n
- Page 134 and 135: 134
- Page 136 and 137: Camelia branca do ar brila entebrec
- Page 138 and 139: ¡Ay ruada, ruada, ruada da Virxen
- Page 140 and 141: O vento deixaba camelias de soma na
- Page 142 and 143: PE: V. Canzón de cuna pra Rosalía
- Page 144 and 145: PE: AP/A: VI. Danza da lúa en Sant
- Page 146 and 147: 3.2. O Prólogo de E. Blanco-Amor
- Page 148 and 149: paisaje espiritual, que es la sauda
- Page 150 and 151: Blanco-Amor, para ir minando esta r
queridas para el, coa descrición de tipos populares e as súas glosas sobre o<br />
mar galego.<br />
O proxecto de Ciudad, revista que pretendía abranguer a todos os lectores<br />
de España, fracasará. O seu director, Victor de la Serna, abandona e<br />
Blanco-Amor pídelles consello ós amigos Ramón Suárez Picallo e Ánxel Casal,<br />
protagonistas tamén, como sabemos, na publicación dos Seis poemas<br />
galegos:<br />
Santiago, 8 de abril de 1935.<br />
«Querido Eduardo: He remoído tu carta varios días, en colaboración<br />
con Casal y hemos llegado a esta conclusión: sigue en<br />
Ciudad. No te entregues a los otros. No por consideración a nadie<br />
sino por respeto a ti mismo, que estás por encima de ellos -de los<br />
unos y de los otros-. Todos estamos capeando un gran temporal,<br />
hermano. Y a todos tentó el diablo para llevarnos el alma. El alma<br />
que sólo es nuestra y de Dios. Pedías un consejo y ahí queda.<br />
Ahora bien, puedes hacer lo que quieras. Para mi, donde quiera<br />
que estés, eres siempre el mismo, absolutamente el mismo. Porque<br />
más que donde estamos importa lo que somos ...¡Quédate en<br />
Ciudad! Un abrazo fuerte de Ramón» 92 .<br />
En xaneiro, Federico está en Madrid e traballa na súa nova obra teatral<br />
Doña Rosita la soltera o El lenguaje de las flores. Eduardo está ó tanto. Chega<br />
Lola Membrives, despois dunha xira en Buenos Aires, onde representa Bo-<br />
91<br />
Artigo que publicou na revista Ciudad, 9-1-1935, acompañado dunha fotografía de Federico<br />
e doutras dúas máis, correspondentes a cadansúa escena do primeiro e segundo acto.<br />
Para elixir as fotografías, Blanco-Amor enviáralle unhas letras manuscritas a García Lorca, nunha<br />
carta coa cabeceira da revista Ciudad e na que figuraba como redactor-xefe:<br />
«Querido Federico:<br />
Ahí va nuestro prodigioso fotógrafo Aracil. Trátalo como lo que es, un artista, y preséntaselo<br />
a Fontanals. Elegid juntos las escenas y mandadme cosas lindas. Abrazos. Eduardo. 23-XII-34».<br />
(Vid. Exposición Gráfico-Bibliográfica García Lorca y Galicia, dirixida por Guillermo<br />
Escrigas, do Grupo Sargadelos, Ediciós do Castro, Sada, A Coruña, 1995).<br />
92<br />
A revista-semanario terá, en efecto, unha vida curta. O primeiro número sae o 26-12-<br />
1934, de amplo formato, con excelente tipografía. Pero no nº. 19, de 1 de maio de 1935, de<br />
formato pequeno e peor calidade editorial, xa só consta o nome de Blanco-Amor como redactor-xefe,<br />
quen non terá máis remedio que abandonar tamén o proxecto.<br />
Vid. tamén Allegue, 1993, pp. 129-130.<br />
103