o_18pbhf75u113m1a3ggpe1ge5s93a.pdf
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
17 MAYO / O6 SEPTIEMBRE 2014
CREDITOS<br />
MNCARS GESTIÓN<br />
Kate Mosh<br />
Cindy Crawford<br />
Naomi Campbell<br />
Linda Evangelista<br />
Claudia Schiffer<br />
DIRECCIÓN Y COORDINACIÓN<br />
Jaime Peñafiel<br />
Jordi Estadella<br />
DISEÑO GRÁFICO<br />
Jaime Ostos<br />
TRADUCCIÓN<br />
Harry Potter<br />
REVISIÓN DE TEXTOS<br />
Belen Esteban<br />
FOTOGRAFÍAS<br />
Jose Mourinho<br />
FOTOMECÁNICA<br />
Ibrahimovic<br />
IMPRESIÓN Y ENCUADERNACIÓN<br />
La Yerbabuena
La consolidación del medio fotográfico como soporte de creación artística –no únicamente entendido en relación a una determinada<br />
profesión: la de fotógrafo- es un logro que, aunque parece muy lejano, en realidad ha tenido lugar durante las dos últimas décadas.<br />
El Ministerio de Educación, Cultura y Deporte, lo ha entendido en este sentido desde hace ya largo tiempo, englobando a la fotografía<br />
como parte importante de su política de promoción e investigación artística, por un lado, y de producción cultural, por el otro. Esta exposición<br />
colectiva que ahora presentamos, encaja claramente en esta estrategia, ya que se trata de una iniciativa que quiere dinamizar<br />
la escena del arte emergente y dotar de visibilidad al trabajo que, los fotógrafos más jóvenes, vienen realizando en los últimos tiempos.<br />
Se trata de un sugerente viaje, ya que sus protagonistas han podido encontrar además, en el espacio de la exposición, un lugar para<br />
el ensayo y la creación.<br />
Las condiciones del proyecto expositivo han sido abiertas y consensuadas entre la comisaria y los autores, con el objetivo de acercar el<br />
trabajo de todos los implicados al público, tanto especializado, como general. Este tendrá ocasión de saciarse de multitud de imágenes<br />
diferentes y sugerentes, ya que los integrantes de la propuesta tienen como nexo de unión la construcción de un imaginario muy amplio.<br />
Desde el retrato, la fotografía documental, las incursiones poéticas o las escenas, pasando por la tensión entre lo individual y lo colectivo,<br />
el sujeto global, el conflicto social o la idea de construcción de una poética documental, a veces llevada al límite de la ficción, todo<br />
tiene cabida en esta interesante selección de fotografías, que plantean una diversidad de propuestas que buscan otras estrategias y<br />
modos de hacer, y juegan un papel fundamental en el desarrollo de la creación actual.<br />
La muestra es un resumen que integra una gran variedad formal de propuestas, que no pretenden generar una tesis concreta y única,<br />
sino plantear una diversidad de formulaciones. Aún así, a través de la labor de comisariado, se establece una inmediata y directa conexión<br />
y dialogo entre los trabajos de todos ellos, mediante un inteligente y sutil hilo, que parte de lo mínimo para alcanzar lo máximo,<br />
ofreciendo una visión poliédrica del panorama de la fotografía española más actual.<br />
Ministerio de Educación; Cultura y Deporte<br />
10
Faceperum rem eume dolum fugit quam ent ulliqui tenimusape sed qui dolestin rerions erferumque volupta tusam, simposandam fugit<br />
facerum, nullesto con net ex eossum quos eum, ut voluptatem sit erisquiatio iunt vollenis audi ad magnatiam, im erchil invelitat es mincia<br />
consequam quunt dolesti comnimil everum soluptatur aceptur asitatumque porempe liciet re nonserf erferum dolorem odipsaperro<br />
esentiae veles del ipsam que comnitae.Um iditiiscim inverum cusdae pe exped molo odiaest odi beatur sequi offic totatat iorrovitatur re<br />
eumquun dandeni millacc atesti ut labo. Itas untiis prati berrovide maiorpore evelest, inctotat que sima nihillit quid molupta tionsecab ipiet<br />
et laut venihil iquasitatur reperum remperemolor min estrume turio. Itatur molupta pa cor a quas nit is ex es audi unt et, cus rem quid qui<br />
consequatist renis sim quis est, conescid quunto cus volecab ipiendent audicae ritatur?<br />
Agnimagnam, ulpa vollab ipsundam distorr orepereprate peria nita velest, incienit, nimolup tassit eatissunt venduciende eum illigendus,<br />
quature, intorrum dolut ratus nonsereius sam quia nulluptatur autae rerum voluptatem con nusa velit alit alit, cus rae prepellupta<br />
il enimus. Nus magnihil maximagnam inimperiatem non endae doluptatiume nonsecea quae volorep ellatquas voluptata que vitis sus<br />
nonsequibus et adia illaborum qui re qui occae vendaecae. Itatum qui dollo quunt fuga. Et laboratibusa ea sit quatatem ipsanti aspelia<br />
turitiur, volum eum sit, offici ideleste de sinus ut hiciantem venes eum facestr uptaqui aut quuntorio. Luptatur? Exceped quias doluptum<br />
resequo voluptatet etur modi is est, voluptaquam estrum nobitatus iusanis de sequis apernat iasped eum quias magnis aut facculpa<br />
quam ullaborum rest la expere doloratem. Raturen ecusda vere paria denducius peri del ma sumqui reius nectaqui berruptae lam et idit<br />
mincia posamus dandis re et plibus qui dolum volupturit est dem quam sum re, corerciae. Et molorum quisque denihitatur am experum<br />
quisi voluptaturi aut quamet utet aut fugiae. Nequatur?<br />
Riae repeditiam sit min pliatur aut qui in res sit apiene laceatiasit elitaspiscim reicia vid magnam que nis ime nihit ute volupta quam in<br />
praerro tem. Ehent faciae restiae re minctiunt ex experibus quae vid eat laborundi consere, ut offictibus, volesen ihitaquis sa denet oditatiis<br />
ullab il id eum quaercimpos as magnihi ciendel.<br />
Ministerio de Educación; Cultura y Deporte<br />
11
Otro texto<br />
Jose Luis Moreno<br />
Estadísticamente 20 muestras de un campo de investigación casi<br />
inabarcable no significan nada. Por suerte en arte las estadísticas<br />
sirven para muy poco. Solo son veinte artistas usando la fotografía<br />
en un momento en el que la gran mayoría de los artistas hacen<br />
fotografía, usan la fotografía, se sirven de la fotografía. Posiblemente<br />
no estemos hablando solo de fotografía, posiblemente ni<br />
siquiera estemos hablando solamente de arte. Definir a estos 20<br />
artistas como fotógrafos es un proceso de simplificación rigurosamente<br />
falso, pero también es la única forma de acercarse a su<br />
trabajo. Porque, evidentemente son fotógrafos todos ellos, todos<br />
han convertido la fotografía, de una u otra forma, en el puente que<br />
tiende cada uno de ellos ,individualmente, hacia la realidad, hacia<br />
la comunicación, hacia la re-interpretación, hacía los deseos, hacia<br />
la imaginación, hacia el aislamiento. Hacia ellos mismos y su<br />
forma de contarse a través de lo que ven, de lo que miran, de lo<br />
que sienten y de lo que construyen. Sabemos que son artistas porque<br />
todos ellos intentan organizar el caos del mundo en que viven.<br />
Un caos único pero visto de mil formas diferentes y recuperado en<br />
más facetas diferentes cada vez. Intentan controlar esa absurda<br />
angustia de vivir, ordenar el mundo interior y clasificar el exterior<br />
para poder seguir adelante, y lo hacen poniéndole nombre a las<br />
cosas, convirtiendo en imágenes las sensaciones, las ideas se<br />
hacen series, y la realidad se reconvierte en narración, mientras<br />
que las historias imaginadas se transforman en realidad.<br />
Estadísticamente no podemos hacer gran cosa con estas 20<br />
muestras del territorio fotográfico, lingüísticamente parece que<br />
entramos hacía un territorio lleno de minas unipersonales, de contradicciones<br />
definitivas. Entramos en el territorio arte, una zona<br />
de riesgo delimitado por la imaginación y las formas cambiantes.<br />
Un territorio en el que, como si nos llamáramos Alicia, podemos<br />
encontrar conejos que hablan y reinas de corazones locas (como,<br />
por otra parte, están todas las reinas de corazones que he conocido<br />
a lo largo de mi vida) , caballos voladores y cualquier cosa que<br />
la imaginación pueda imaginar, cualquier imagen que la fotografía<br />
pueda convertir en realidad.<br />
Esta es una exposición de fotografía española del siglo XXI, del<br />
momento en el que estamos viviendo y escribiendo estas palabras.<br />
No hay guías para saber adónde vamos, ni barandillas para<br />
ayudarnos a subir las escaleras. No hay chalecos salvavidas para<br />
los que no sepan nadar. La cuadrícula ha desaparecido. Las palabras<br />
tienen que surgir directamente en conexión con las obras,<br />
porque todos ellos saben que las palabras pueden no significar<br />
nada y también que pueden servir para reorganizar alguna de las<br />
miles de cuadrículas posibles. A estas alturas del tiempo ya está<br />
claro que la fotografía que hoy conocemos, la que hoy existe, es<br />
así por la intervención de los artistas, no por el esfuerzo de los<br />
fotógrafos. Que el arte se ha quedado con todo lo que la fotografía<br />
puede ser y ha desbancado a los artesanos del oficio. En el siglo<br />
XX quedó claro que la revolución que transformaría la fotografía<br />
a partir de la década de los 60 en otra cosa se hizo por el ojo y la<br />
mente de los artistas, no por la técnica del fotógrafo puro. También<br />
aprendimos a lo largo de este duro siglo XX, sobre todo en su<br />
último tercio nos quedó claro a todos, que aquello que se conocía<br />
como realidad era solamente una historia bien contada, a veces<br />
incluso no tan bien contada. Que era una cuestión de capacidad<br />
narrativa, de capacidad de seducción. Que entre la verdad y la<br />
mentira solo había una buena imagen. Y a veces unas cuantas<br />
palabras adecuadamente escritas. También aprendimos que realidad<br />
y verdad no tenían por qué ir juntas a ninguna parte. Es<br />
más. Nos dimos cuenta, tal vez incluso antes del siglo XX, que “la<br />
verdad” era solamente una historia contada de cualquier manera<br />
cuyo único objetivo era imponerse a la fuerza.<br />
Historias hay tantas que realmente lo único que buscamos es que<br />
nos las cuenten bien, que sepan contarnos nuestra propia historia,<br />
y que, si puede ser, esa historia pueda ser mil historias: la nuestra<br />
y la vuestra, la mía y la de cualquiera, la de todos. Queremos vivir<br />
en el país de las mil y una noches y que cada noche, cada día,<br />
nos cuenten mil historias. Nos las creamos o no. Porque, efectivamente,<br />
ya no nos creemos nada aunque nos lo cuenten en color o<br />
en blanco y negro. La culpa la tienen los fotógrafos.<br />
Estos veinte fotógrafos que hoy forman esta exposición no tienen<br />
una formación exclusivamente fotográfica, ni siquiera únicamente<br />
artística, nos llevan a otros tiempos, ese tiempo que creíamos<br />
lejano en el que el artista era una persona que buscaba, a través<br />
de las formas y de las narraciones, de los sentidos, de que están<br />
hechos los aspectos incomprensibles de la vida. Esas personas<br />
no eran necesariamente pintores o escultores, dibujaban como<br />
podían, a veces incluso maravillosamente, y la palabra artista<br />
englobaba todos esos conocimientos de la vida y de la técnica<br />
que no caben en palabras como “pintor” o como “fotógrafo”. Eran<br />
autodidactas que venían del mundo de la arquitectura o de la filosofía,<br />
o simplemente llegaban desde la vida, desde la angustia<br />
de ser, desde la necesidad de hacer. Entre estos 20 artistas hay<br />
abogados, ingenieros industriales, arquitectos técnicos, diseñadores,<br />
pianistas, han estudiado Bellas Artes, administración de empresas,<br />
tecnología, comunicación, publicidad, cine, estudios multimedia…<br />
autodidactas en un mundo donde la especialización nos<br />
va apartando del conocimiento. Han buscado y vivido en Estados<br />
Unidos, en México, en Italia, en Alemania, en Japón… han viajado<br />
y han mirado el mundo desde lejos y desde cerca. Para poder<br />
contarnos las historias más privadas, los momentos más íntimos<br />
y también para hacer que nos imaginemos historias imposibles<br />
aunque tal vez absolutamente ciertas.<br />
Experiencia, viajes, técnica, información y conocimiento son ele-<br />
13
mentos comunes a todos ellos, junto con una edad que los sitúa, a<br />
todos, en estos momentos, en torno a la década de los 30. Datos<br />
más o menos estadísticos, todo lo demás son palabras. Y estos<br />
artistas saben mucho de palabras, todo su trabajo está realizado<br />
en torno a las palabras: imaginación, todo y nada, paraísos, decadencia,<br />
guerra, amistad, persona, lugar, memoria, familia, pasado,<br />
desastre, poder, perder, identidad, biografía, noche, curiosidad,<br />
yo, tu, ellos, locura, gente… palabras que si se juntan llegan a<br />
formar frases (la memoria de mi familia, la identidad que se esconde<br />
detrás de un retrato dibujado, la misma guerra de siempre<br />
contada después de tanto tiempo, esas casas abandonadas y en<br />
decadencia que ofrecen en sus paredes desnudas las historias, la<br />
memoria de otras vidas, de otras biografías… esos paisajes que<br />
se funden en un monstruo de la imaginación, la soledad del agua,<br />
la locura del abigarramiento, la curiosidad por saber que sucede,<br />
que historias se viven detrás de esas ventanas, el horror del desastre,<br />
de lo cotidiano que se convierte en drama y ya nada será<br />
igual nunca más, nunca mas, nunca más, las historias imposibles<br />
que todos nos podemos creer).<br />
Cuando Paula Anta recrea la idea mil veces diferente de la construcción<br />
de un Paraíso soñado e imposible en nuestra propia casa,<br />
está abriendo la puerta a cumplir nuestros deseos. Cristina De<br />
Middle nos habla de lo imposible como algo conseguido, sus afronautas<br />
subiendo junto a las cabras sus montañas con escafandras<br />
de plástico y sentimos la certeza de que todo es posible, de que<br />
eso ya sucedió, de que alguna vez lo leímos en alguna parte. La<br />
guerra de Mikel Bastida nos parece realmente un teatro de marionetas,<br />
como todo buen documental. Mientras que la casa de<br />
Campo que nos muestra Xoubanova se acerca más a un campo<br />
de batalla real, se acerca más a un documental sobre la existencia,<br />
sobre la supervivencia. Ejercicios sobre el concepto mismo de<br />
lo que es un documento, del ejercicio de documentar, del objetivo<br />
y la finalidad, del sentido del documentalismo. Caras, cruces y<br />
cantos de una sola moneda.<br />
Cronenberg es el encargado del taller de chatarra donde van a<br />
parar los coches que fotografía, ya destrozados en choques reales,<br />
Jorge Fombuena. Yolanda se nos aparece como una más de<br />
nuestra familia cuando venos el álbum que Ignacio Navas construye<br />
con memorias prestadas, generadas a partir de una tradición<br />
oral y visual, lo oído y lo visto en fotos tomadas por otros, imágenes<br />
que él nunca vio, recreando un proceso documental entre<br />
lo intimo y familiar y la gran tragedia griega que es la historia de<br />
cada muerto que nunca conocimos. Una memoria que Ali Hanoon<br />
retoma a partir de gente que no puede recordar lo que no vivió,<br />
la historia de antes de su nacimiento, pero que está presente en<br />
cada lugar de su ciudad. Una memoria que Anna Huix construye y<br />
documenta para que quede detrás de ella, como recuerdo y como<br />
testimonio de sentimientos que nadie conocerá, solo para unos pocos.<br />
Documentos privados que documentan todas las vidas. Porque<br />
todos somos como los clubbers londinenses que retrata Jesús<br />
Madriñan, adictos a la noche, a la fiesta, a volver a los mismos<br />
sitios, vampiros de alcohol y sueños, nostálgicos que miramos las<br />
ruinas de las habitaciones del Nº 9, 5º derecha de Juan Baraja<br />
reproduciendo en nuestro cuarto oscuro las vidas de los que allí<br />
vivieron, quienes eligieron esos papeles para las paredes, quienes<br />
sufrieron y gozaron allí. Los mismos que pasean su sed eterna<br />
por los paisajes cegados de color de Rubén Acosta, donde nos recuerdan<br />
que una vez amamos y fuimos amados, que nos quisieron<br />
tanto, tanto… Aunque hay lugares en los que parece que nunca<br />
hubo personas, esos lugares fríos en los que cada día se tomas<br />
decisiones que a todos nos afectan y que las fotografías de Paula<br />
Gortazar nos presenta como si fueran simples maquetas, casas<br />
de muñecas oficinistas y burócratas de plástico, pero estos son<br />
reales. Reales o construidos, no tenemos clara la diferencia, cada<br />
vez menos clara la distancia entre lo que vemos y lo que creemos<br />
ver. Nada claro si es más real el paisaje melancólico e inahaprensible<br />
de los ríos y playas de José Guerrero o los espacios manifiestamente<br />
excesivos de Julio Galeote. Pero no solo los espacios<br />
de Galeote, Acosta, Gortazar, Salvan Zulueta, Guerrero son engañosos,<br />
también las personas pueden esconderse detrás de ellos<br />
mismos, como los retratos de Vanessa Pastor, cada uno detrás de<br />
su propio retratos, mostrándose y escondiéndose a la vez, soy yo,<br />
pero puedo no ser yo, ser otro, estar y no estar.., cu-cu- tras, en<br />
un juego de escondite tan real como las máscaras de los clubbers<br />
de Madriñan, tan escondidos y a la vez exhibicionistas como los<br />
estudiantes que fotografía Juan Carlos Martínez, sorprendidos en<br />
la gloriosa intimidad de sus habitaciones por el ojo del voyeur<br />
que solo puede ver, finalmente, lo que le es permitido mirar. Solo<br />
son palabras, solo son fotografías. La duda sobre qué estamos<br />
mirando y qué estamos viendo cuando nos acercamos a las fotos<br />
de Miguel Angel Tornero o de Angel de la Rubia, más centrados en<br />
unas historias a veces que no tienen palabras, que son contadas<br />
a gritos o a susurros, voces indefinidas e indefinibles. Palabras<br />
más, palabras menos, solo palabras: todo y nada como la obsesiva<br />
persecución, o tal vez fuga, huida, de Aleix Plademunt detrás<br />
y delante de las palabras, una autentica invasión del sinsentido.<br />
Solo imágenes al final. Aluvión de imágenes y de palabras que nos<br />
rodean sin fisuras.<br />
Tal vez solamente haya una narración finalmente. Una idea, un<br />
género. El documento está presente en todos los discursos. Se<br />
documenta lo privado y lo íntimo, pero también lo universal y grandioso.<br />
Se documenta la muerte y también la vida. En el reino del<br />
documentalismo el yo es, sin duda, el rey. Los súbditos, todos los<br />
demás. La biografía esta en el aire, desde los diarios declarados<br />
14
como tales, hasta ese anónimo grafitti que afirma que je’te aime<br />
. Yo, nosotros, el y ella, está siempre delante y detrás de la cámara,<br />
como un Dios inexpugnable. Todos estos jóvenes artistas<br />
convierten el documentalismo en un dragón de infinitas cabezas,<br />
pervierten los usos y los ritos documentalistas hasta quitarle el<br />
sentido, porque efectivamente todo lo que hacemos es un documento<br />
de nuestras vidas, de nuestra época, son una huella de<br />
nuestro paso. Tanto si el que pasa es un ejército y una guerra o<br />
una sombra anhelante, y lo que no vemos lo suponemos, y lo que<br />
nadie puede ver lo creamos y ¡voilà¡ ya tiene forma el sueño y el<br />
suspiro tiene rostro. El documento está servido. La biografía solo<br />
existe si se cuenta y el documento si se puede ver y leer. Palabras,<br />
más palabras.<br />
Hay en todos ellos un cierto aire entre tímido e intimista. Esa atención<br />
no tanto al detalle sino a lo ínfimo, que agrupa no solo a este<br />
inconexo grupo, sino en general a toda una generación de fotógrafos<br />
de todo el mundo, ese afán por captar lo que no se ve,<br />
esos pedazos casuales que están semi abandonados en cualquier<br />
rincón, un paraguas roto, una goma en medio del campo, un trozo<br />
de plástico en el caudal de un rio... Signos anónimos de cualquier<br />
vida, una mesa volcada, una foto por el reverso, donde ya no queda<br />
imagen , tal vez la sombra de una mancha, el amarillo del paso<br />
del tiempo, un documento también, sin duda, de la existencia de la<br />
propia foto, del propio papel que alguna vez albergó una imagen,<br />
una vida, quién sabe si una muerte. Lo pequeño se lleva bien con<br />
lo privado, mantiene afinidad con lo íntimo, todo ello circunscribe<br />
una forma de ser y de mirar en la que lo transcendente, la gran<br />
tragedia, no tiene lugar. Conocedores de que todo en la vida es<br />
perecedero, de que vanitas vanitatis, estos jóvenes buscan en lo<br />
más inmediato el arraigo que el viajero no encuentra en las grandes<br />
palabras, del exilado que no se agarra al pasaporte sino al<br />
recuerdo de una voz, de una mirada, a un nombre. Cada uno de<br />
nosotros va construyendo su propio álbum con retazos de casi<br />
nada, esa es la realidad. Convertir ese casi nada en algo que pueda<br />
interesar a muchos, a alguien, convertir unas pocas palabras<br />
en una gran historia, ese es el trabajo de muchos de los jóvenes<br />
artistas de hoy. Es ese el reto.<br />
Pero ese aire privado se parte en mil pedazos cuando nos acercamos<br />
a la obra de otros de estos artistas que, desde una ironía<br />
alegre y a veces llena de cinismo, nos ponen enfrente historias<br />
enrevesadas con apariencia de juegos infantiles. O cuando, simplemente,<br />
las ideas se vuelven tan abstractas que no nos queda<br />
más que retrotraernos a ese momento seminal en el que el arte<br />
conceptual se agarra a la fotografía como la última posibilidad de<br />
conseguir una memoria propia, otro documento, el más esencial<br />
de todos: el que demostrará que hemos sido, que hemos existido,<br />
que estuvimos aquí, que hicimos esto, que vivimos, sentimos y<br />
después desaparecimos dejando casia nada de nosotros. Cuando<br />
la fotografía no ilustra una narración sino que se convierte en<br />
la esencia de una narración no contada. Cuando una sola imagen<br />
despierta en el espectador la reconstrucción de todo lo que pasó<br />
antes de…, de todo lo que generó esa imagen…, en ese momento<br />
estamos dando paso a un tipo de memoria construida a partir del<br />
ahora y no del ayer, se está generando un documento a la medida<br />
de un hecho que no se documento, de un hecho que es una<br />
percepción, una idea, un concepto, sin personajes ni argumento.<br />
Salimos entonces de la narración, incluso de la figuración que casi<br />
toda fotografía conlleva y nos desviamos por universos paralelos,<br />
en los que la fotografía deja de ser una imagen, un documento de<br />
nada que le sea ajeno, para encontrarnos con un cuerpo abstracto,<br />
con un soporte de argumentación conceptual.<br />
Tal vez la estadística no sea la herramienta adecuada para acercarse<br />
a la fotografía actual. Un lenguaje que se adapta a las necesidades<br />
de cada artista como un guante de terciopelo se adapta a<br />
una mano perfecta. La fotografía hoy se adapta a diferentes sensibilidades,<br />
a diferentes percepciones de la realidad, a diferentes<br />
perspectivas visuales. Conceptos y formas cada vez más variados.<br />
Porque lo que sí es estadísticamente demostrable es que la libertad<br />
es el común denominador de todos ellos, y de muchos más.<br />
La libertad para elegir que contar, como contarlo, para incluso no<br />
tener que contar nada. Libertad para cambiar el sentido de las<br />
afirmaciones generacionales, para asentarse en las influencias,<br />
memorias también de otros anteriores a nosotros, y para enfrentarse<br />
al padre y a la madre de todos o de algunos. Libertad para<br />
parecerse y para ser diferentes. En todas estas obras que ahora<br />
se reúnen y que forman un puzzle que, una vez armado, refleja<br />
nuestro retrato actual, se pueden apreciar todo tipo de intenciones,<br />
de planteamientos individuales, que unidos coyunturalmente<br />
describen un contexto crítico, un panorama en movimiento, una<br />
foto nada fija de una situación nueva para la fotografía española.<br />
No es una escuela, ni siquiera una generación (más allá de que<br />
estrictamente en parámetros de años si lo sea) pero sí que podemos<br />
ver el boceto de una situación artística nueva, de grandes<br />
dimensiones, y que promete ser, ella misma, mucho más una realidad<br />
que una promesa nuevamente incumplida.<br />
15
Another text<br />
Jose Luis Moreno<br />
Occae. Facesto ipsunt harum et odit ant doluptaectem sunt ut ipsus<br />
dolut landam harchit, antibus antiis consenim renis ipsam et<br />
enecepre porectat ut faceaque a voluptatio conse verrorem ipitio.<br />
Ceperro velendis millanitia nimet ut quunt audicatem. Et dolo ditiati<br />
nvenda dia earionsere repudandes maximenis et re dolores<br />
niet utate ommodipictae voluptur arum que nullatur alicia dolla vel<br />
ipitatur? Qui nullab iusapit aborianias dolore nimus a quas quatur,<br />
qui omniasit, omnitis debitat istrum excea veligent arunte veles<br />
aut omnihitas apiet voles et quisti odi volupis earum qui debis dit<br />
ommoluptam volupta sperion nihitatat hilis mosant mi, con porum,<br />
consequam et optature exeremque voluptatur maximos ut debis<br />
volorrunt rerspit, seremquam qui ipsum is eni autem que mos dolut<br />
repro ditiamet que nem. Nam facias volupta estestiatia quod<br />
quis iur mintiaturi il ipsanist mod magnis nos iducienit quo ditat<br />
ea volupta tiaspel laborro que perupta culpa volupta quatur, cust,<br />
tem. Nem quatur, net volecae natem quae quas dem ipist, comnia<br />
nihitia et pro est esequatin eatis voluptate cores maio doluptiusdae<br />
nullaut ectionseque di que nat volores tesciam fugia vid ute ium<br />
nate volore et iumquo diti cusant laut haruptiost qui andi sequas<br />
as eatuscita perit quis eos doluptame omnia quidend ignienis pa<br />
as idem laborumendel ipid quunt optatqui apienes equunt earisquiae<br />
versperum eumquia volupta sequi intenienihil molorerum<br />
atibusandus, corum nim nulparc hiliquiam fugiand ignatur abo. Ut<br />
volenimi, offic te nihiciliquas autem dis atquatia veles est, conem<br />
dunt quos am quaerum, voluptiassum faceperum lant eaqui tetur<br />
re perspitius abo. Ut ut que vendis dignimp elestrum sit perfercipsae<br />
nus id quia ipis rerum aut aborrum fugiatibus, volorem quae<br />
arumet volent explabo. Magnis qui di occum seque moluptatium<br />
eos quisimo loreris incieni hitassum, se volorec epresequi incit molut<br />
ut et apist alibusae nusdae. Ent audis et, nis andam am, quo<br />
int aperem estia sandesci blabo. Ibusaecto bero toriore ndebit liqui<br />
ut fugia sequatem qui dolupis corit faccus aborites eos venihil in<br />
nonsedi tibus.<br />
Tum aut ad ulpa secture pere versped ut volorepero occus, sit, officiatio<br />
quibus autendi sincta nit, corepratur? Quist, unt exceped untio<br />
culparchit veliqui buscium quiducit as eate officil moluptas dunt.<br />
Ime minusam fugit, seque estiis mos et volorumque verrupt assitius,<br />
ut entem adisciende et, ipsanim aionsendis is estis qui animusanimus<br />
eatatur?<br />
Equodicil magnatur? Fugit aut et aut et, commod es nus et omnis<br />
mod eosse volesse catius veni bearum, nimaxim explaborro<br />
corem ex etur, con conseniet untem quatur? Quiatur sed quibea<br />
sapidit estem volorestis am, seque si cusam sit as modios enimet<br />
ullenih itaestiat dolupta sperrovidis sitatio. Itatend uciae. Ita con<br />
parum eat rehendaesto inciend uciende cus et perferit quas autecea<br />
voluptas pro quia quae sinctem aut et erchill uptatiuntore ligni<br />
offictia id quam ellitat ducium que nobis ea quatam que sectaquae<br />
nobis sum volumque comnihit quamus, toreiun debitemped molorro<br />
ipit volores nonseque diciis explaut ium venduciat re laut reicipsam<br />
nonsequatur aut di solore sequi beaqui optas et perum sed<br />
quis min coria sam lam fugitiur rehendempe laccatia quia qui aut<br />
ut essi quibus quisque ommodigeni de officiamet, sit eatur, venis<br />
sum faccab in paribus, optae delique rat vero quaero volut rem accaerf<br />
eritataquae eicium eost, omnit quae si officatur, volenda qui<br />
consequam utatet hario tem est perspid molenitaque dem. Ut vent<br />
harument eius, que dit alia nusa quis re nissita sandit volumquam,<br />
volor simpero rrorepedi ni ullabor porporum ipidemp orrunt.<br />
Torrorro molendit dolorit inulluptas doleculparum imusam doloreium<br />
volupta que latem nonsed quias ea ipsaeperi utem eveles<br />
ipit unt dunt pori debit lant aut quia commoss imagnisit, voluptas<br />
quiduci endiatis arcil molorecea plis accuptatur mod quo te preste<br />
excerovidus utectati doluptaquis minulpa cone perfernam adiatempor<br />
re dolore, qui iminvenda vel into molesequi quam quibeatur mo<br />
mos debis es et est, ullatur?<br />
Faceperum rem eume dolum fugit quam ent ulliqui tenimusape sed<br />
qui dolestin rerions erferumque volupta tusam, simposandam fugit<br />
facerum, nullesto con net ex eossum quos eum, ut voluptatem<br />
sit erisquiatio iunt vollenis audi ad magnatiam, im erchil invelitat<br />
es mincia consequam quunt dolesti comnimil everum soluptatur<br />
aceptur asitatumque porempe liciet re nonserf erferum dolorem<br />
odipsaperro esentiae veles del ipsam que comnitae. Um iditiiscim<br />
inverum cusdae pe exped molo odiaest odi beatur sequi offic totatat<br />
iorrovitatur re eumquun dandeni millacc atesti ut labo. Itas<br />
untiis prati berrovide maiorpore evelest, inctotat que sima nihillit<br />
quid molupta tionsecab ipiet et laut venihil iquasitatur reperum<br />
remperemolor min estrume turio. Itatur molupta pa cor a quas nit is<br />
ex es audi unt et, cus rem quid qui consequatist renis sim quis est,<br />
conescid quunto cus volecab ipiendent audicae ritatur?<br />
Agnimagnam, ulpa vollab ipsundam distorr orepereprate peria nita<br />
velest, incienit, nimolup tassit eatissunt venduciende eum illigendus,<br />
quature, intorrum dolut ratus nonsereius sam quia nulluptatur<br />
autae rerum voluptatem con nusa velit alit alit, cus rae prepellupta<br />
il enimus.<br />
Nus magnihil maximagnam inimperiatem non endae doluptatiume<br />
nonsecea quae volorep ellatquas voluptata que vitis sus nonsequibus<br />
et adia illaborum qui re qui occae vendaecae. Itatum qui dollo<br />
quunt fuga. Et laboratibusa ea sit quatatem ipsanti aspelia turitiur,<br />
volum eum sit, offici ideleste de sinus ut hiciantem venes eum<br />
facestr uptaqui aut quuntorio. Luptatur? Exceped quias doluptum<br />
resequo voluptatet etur modi is est, voluptaquam estrum nobitatus<br />
iusanis de sequis apernat iasped eum quias magnis aut facculpa<br />
quam ullaborum rest la expere doloratem. Raturen ecusda vere<br />
paria denducius peri del ma sumqui reius nectaqui berruptae lam<br />
et idit mincia posamus dandis re et plibus qui dolum volupturit est<br />
17
dem quam sum re, corerciae. Et molorum quisque denihitatur am<br />
experum quisi voluptaturi aut quamet utet aut fugiae. Nequatur?<br />
Riae repeditiam sit min pliatur aut qui in res sit apiene laceatiasit<br />
elitaspiscim reicia vid magnam que nis ime nihit ute volupta quam<br />
in praerro tem. Ehent faciae restiae re minctiunt ex experibus quae<br />
vid eat laborundi consere, ut offictibus, volesen ihitaquis sa denet<br />
oditatiis ullab il id eum quaercimpos as magnihi ciendel itatiis il<br />
elleseq uasperchicab iliquat ureius ducit estius quam delecul lestio<br />
to invel ipsam harum, quibusa suntiore moles consed es poris ut<br />
idusanima sunt ute ni odit est voluptam etur? Res porpore heniata<br />
nulpa quo torerspe labo. Nam antes et fuga. Uptas eossitate<br />
nobit plaborerum inihit aliquiae solupta debis digenia iliquaessita<br />
vere voluptas aut vit verenima cum audant. Ratur aborunt maion<br />
nonsed quas am illibus sum quibus a volupta quam ut et facea aut<br />
dolor atio volor aped mi, velesse ritaquia voluptae aut audam id<br />
que quidelendam, veliquid quam et ipienemporro beaquo te doloris<br />
maximus autem quodic tentistrum quis nem que dolor aut ad<br />
modis aut pore, officitio molorehent maios exerovid quis conem.<br />
Lorum eosam im vollabo. Sere que nonem velestia voluptas voloreiciae<br />
commo blaceatecero min eost eum fuga. Ibusandis diam<br />
faciassed expelendam faccuscit, sed es modi derci nis voluptam<br />
quiati volorem nobis andi dolupti usciatius est derorum qui quunti<br />
omnimax imilluptis dollaborum velitatatius velicae serectem ese<br />
quibera quiatib erfero blaut landa dolecat iisciatur, alique saesti ut<br />
ut arit faccum harum apelibus, odis que pra cus, solor auda demosam,<br />
cus dolo que as a nim qui velecum, sit am aut ommoluptatem<br />
ius, quo tenem etur? Quiaeceat faccus.<br />
Inimus, cum con rem ut et eos vendi dolupta spellabo. Nam, volecatur?<br />
Itati que eume modici aborepe rnatur aut omnimpo struntis<br />
aut aborerios susamet reperor aboreicil mincititincti ipidellaut<br />
aut est, ese ne con qui quam, sim exceprovit eatus incide quam<br />
qui blabores mos versper natemque duci te perum el maximusam<br />
vollique pa nam excernatia dollest vendest pa volut alis dite de<br />
reptium rehentem voluptatium et aritem soluptatur, inti in con parumendam<br />
reptatentem harum nonem. Cepro exeror aut quiamus<br />
mod modisto bearum voluptat porite prepellescit landande nimincti<br />
officipsam, isiti dolum que cus pel et volum ut essim facipsa dolupta<br />
turias doluptatist et odit dolorum acepern atibus desecabores<br />
ellaut ut qui ut fugiate volorio. At odit aut voloribusam es as dictior<br />
eperum haribus aliquam comnimus ea cor siminis esti vollati aectotat.<br />
Alignis excea quo voluptas res aut vit ped quunt dem vellamus<br />
destis ducia sed que explicatis numquatibus.<br />
Ent expe ne verchil itiorrore la venimus quoditas veriberum natempos<br />
eosseri oremper itaspicid quid ma ene autemol uptaspere<br />
a netum sant, odicia pa sit volo cum sam hil minvent otatur? Am<br />
sum, que officimusam anditiaes vendi volum facit estempo rehendis<br />
que cor adio ipienis adis dollecte moluptam re porio comnis ditat<br />
vellessuntis erum landi inis et, ut ut enimi, untiatiis alitis eosam,<br />
voloren dignam, quatur, que eumque repeliatin ent issusan dissum<br />
asperum con erum reiureperiam rem vernam nest modiatissum, simus<br />
si ratur, volestisci dolo berciam sum rem et omnimin prae perum<br />
hil el modis enducienimos idunt, quae nobis minimolupta plit<br />
accaborum fugiatur, tem aut est quos veliquu ntotam voloreic tem.<br />
Xereperitio cum ut officia ipsus est et que non conecatem es rerit<br />
eatestia volorum nonectatum anda qui unt aut qui aut vent rero et<br />
et es exerum qui nissint, aut aliquo voloreh enimpores dolupit rectiamende<br />
sae et, is doluptatam, nihillenimus excepel molupit fuga.<br />
Nam fuga. Us. Veni nimet que volest magnisitibus et liqui antur aut<br />
officabor adiscip sapero occaes estiatquid quae alique sinvend andae.<br />
Ferum dollabo. Agnit elenim estis vent aut quat acescitatem<br />
facest, cum fuga. Mus aut plitianisit harchita cullorestia inus aut<br />
event, sedi ommodi sequaturepro berrum verferi dolum, sum landi<br />
ium fugia dusda quostibusdae sita animusdaesti beribus digenis<br />
rem rero et ut veruptatur simagna turepta tibust, quibus.<br />
Itatum labore nullati untur? To eos ium aut excepre peruptam eaquia<br />
ab ium inihillor aut millit, ut re, volorum facit veniati ullam sim<br />
solor aut officias am qui num, que nim excepta conest, te sunt<br />
laboriam quatibus et, optios rehenim nonsequasimo essedit aut<br />
quiam, ulparciis voluptat ut dolestiatur? Quiatur, consed que eaque<br />
vid es dolescia del ipitatem eruptatum aborpor estibero core, quistotae<br />
netur aped min et oditatis quati beati offictu saerferum il incipsum<br />
la nimus, quid quam re, et explam etur acculloria nobitat entiandis<br />
dolupisqui omnimet explitat utempe arum facerem que qui<br />
nit, cum, corpossi int. Fuga. Pis eos eosam repelluptat magnist, qui<br />
aut optatum quam fuga. Xerrovide volenim porrorrorrum endenih<br />
iciende ne et am rerferibus rat et, numendessum quam, sant inus<br />
mo blaboritios minvelic tem latur arum consequos aut lam, que lam<br />
faccusam eosseri tissus undi berumqui comnis expla voluptumquis<br />
eature, vendi optaquat experum quatem voloribus mi, ex eos re<br />
vent ped quasitia ea cum eturita turibus aut id qui odipsam sam,<br />
omnihit fuga. Andunt lia perum dit doloreperunt odignatem. Ebit ut<br />
omnimusam fugia sit untorio nsecto diti dissediciis dolorerit et est,<br />
senecus, nus, ne eatassi minctus venihil eaquiata coreperem atem<br />
qui dem que pro dit, suntem. Xerundebit, quaerorae pa sitatqui tem<br />
faceaqu aestium lacerum as ipsam dolestium, inci dolor rende dolorec<br />
totatque molo tem aut ium qui tem. Mi, officae. Tium quuntiae.<br />
Henihil liquos venia dolore volor maio. Name et re natem quo ma<br />
ea nem aut eatem que parciam incit est eum, ut evendion nectur<br />
aut plaborum, volutasin perume nobis as demos nis eum nonecto<br />
magnimp orerum ut et odite nobis quis aut ipiet, que od minum<br />
num, vent, commo eserior endante mposamus aut quam liquas<br />
por alitiaes eius magnam dolupti ipsam repe evendit, sape laccus<br />
18
quatione laboreseque sitate voloreriorro que volupta tiandam fugit,<br />
que quibus magnihil mincte est, sedigni odi sunt uta volori ut eum<br />
eatus ma con et volescitiaes restrun tusciendae nis accus. It et ipicia<br />
incitiis in pore occat dolorest odi omnis num rerfere hendigniam<br />
eaquuntibus. Quias que sed quisinciis am ea num fuga. Duntius,<br />
abo. Nam, totat ad qui aliquia que sapitisit ut quo ium eumquam,<br />
sequiatur, quam et et reperum alit, optatassit exerupi cipsapienima<br />
quatemporis mos sitatem que a veriasseque nobis accus anit quis<br />
sunt arum culliquae nimetur, sant voluptatem. Tem qui odisitatio in<br />
cumquam volore, inis elendam ra dolupta turitat uriossit, aperspe<br />
aut a soluptatum fugitati destionsequi tenda quiam hil et quodit,<br />
sintibus as atectur? Faceatem andendi dolestem. Fugia qui cum<br />
asitati dolor re pel eum quassi voloressum eaquissi ut et officim<br />
inctum quiduci endiaec abore, officiam quam vent, consent lant ea<br />
voluptat acium inuscium faci corerru mquunt, sincitatium voluptat<br />
que volupta tureceatur, odi cum reiciandio dit quiandit et esecus<br />
endes eum que num eossequo volorem illab ipis ius, exerum lam<br />
vendaepro voleseque nonsequam qui doluptatibus et, in preprest,<br />
cus apidem facculluptam aut ditatiatius, idiorum verum quisciendae<br />
voluptas prest, aliti nobisquia cones pelest everum sequias<br />
sant et liquis ex et, con cum voluptatem dolestis dita aut aut quibus<br />
estrum sinvenis prorepu dignis ut ut aut et etur molo te essimus<br />
ciducitae sin etur, aborere dempore ssequos exerum cus vel eatur<br />
molupti officie nimilis doluptae cuptatecte volumqu odignati dollum<br />
facculpa nus, utectorehent explantota as mo con poressi mustionecti<br />
occullupta nobis ressi beatus dis minvellate sum volorib ustiumquia<br />
idem quas ea pliqui que ommodis mi, sita debis acitaspe<br />
voluptas acearum quatur suntur, quidioria ius sequi aut es in<br />
corpos se dolorio nectur aut exerepe rferercipici odiscie nimagnat<br />
rest ut rere de periasped maiorum dolorumet volore pero temquid<br />
ulluptati officimaxime cor aut essitatur?<br />
Ra cor asseque nos nuscim qui blam hit re suntiorecate omnim ex<br />
eatibus daerore maio con peratis itatem vit alibus reribus autenda<br />
dignihil mo doluptatis sus, te nonsequia dita dolorep eriaecum reroreperum<br />
excepre ssimaio exerum eaqui omnimet alia apicipicae.<br />
Busa dunt eum re, eum ipid ullandit deligendit, nam nestessinus<br />
doluptam ipidipsa pa volum non expe vollitem facerspiet erum rem<br />
quam aut ex etur? Experum quatios suntis soluptas eum ea vel<br />
ipsus si destis volum acculla borenisim ab in re nimporestet, simi,<br />
velias solore doluptatur? Oluptas moluptatisin cum exceaquo te<br />
coriand ipietur ad que nectiscipiti cuptaec taspis eum vollaud iostiatur?<br />
Quis ipidus expelestium aces eaquos as modi accaborpos<br />
res nullendi idus quam as et voles consequatium delecte earchic<br />
aborit ab ium qui aspellibus estempo remodis solupta plab ium nos<br />
earum adis exero con pra quam venimusa sinum alita secusdande<br />
pa quo quam nos moloris pe rectat qui iderit quod esciis archit volenimus<br />
eum imus, is dolupta desciet quiam, quissum illaborporum<br />
la il ius, omnitet expliquam quia aut as auda dollaboribus et apiet,<br />
omnia qui ommodi aut pliquae sequid est, sus.<br />
Pitiore runtem invenient idelit ullese duciatum, quam, cuscidu santuria<br />
sequibusam, cus solorpo raturio reptat eatur, nobitet eiumet,<br />
quatur restibus.<br />
Usa int estia que si consecum videl etur?<br />
Dit endessit haria a natur? Idenis cum, simusdam endem eatis ra<br />
dicit apel idis consecto et fugit ape vel entibus maio corum repedit<br />
omnis si dollabo. Nam, quae nullori nus audam, nobis aliqui dellum<br />
venimi, vent doluptatem. Lit illori ut accab iur? Ulluptatior sam et<br />
rest, tendit qui si nusdantum faciis prae modit fuga. Aquae. Beatusam<br />
aciis moditi beaqui dolorep reptatem volest la coratur repro<br />
tem as minimo et por seque quia sam harum faccus mollendae<br />
velendit, seque earianit velendae occumquo cum ium idus eveleserro<br />
te eaqui int as et magnimet am, voluptatur? Quide prat arum,<br />
sa cusamusae dolo blaborr uptatem enis pedit, eturero mo moloris<br />
aut quis a quasperum culpa debit volupite pores vel magnihi<br />
cimendior sitatiatur molorest et t modigen isciat fugias dollorenis<br />
moluptur, voluptat et aut aliaspel et volluptatur ressi nemperrum<br />
reperum quam qui con nonsequia corest harumque quis qui con<br />
conecte por archici maximen ihilit, id que volupta estrum que seditatus<br />
eum sunt, in perum utestrumet reratium qui doluptaecto<br />
eum as modis aut et inum fugia vollentinis et, sum quam et audit<br />
faccum, te latur aut rerovit ibusda nonecum fuga. Eque qui conem<br />
solest, cusapiet ipsam, optaque moluptatem. Bis venis dolorep<br />
elluptatem eos everfero cor arum laborep eresequ iasitem re cus<br />
non pa quia quosto et latiantis molorit entisci magnihi cimporem<br />
que ex ex es que nimoluptatum fuga. Nam quidescipis earunt erferro<br />
videbitas saperum quias doluptis aut elique cor apero cone<br />
sandips andaeritia dolut fuga. De dolum que am, venda velictora<br />
pra dolupture preperum eventor soloribus iunt iuntum sequide nus<br />
et, autet, sinum quaes aut libus maion re voluptas ist pos inulluptiis<br />
ut quidi as res aspel maioribust, ipsum quam estem. Orero eariame<br />
voluptati con pro et landanistrum num resed unt.<br />
To blant. Pa destruptae cus simpeditis exere que num faccusa dernatem<br />
quament, inus ad et et latibus a volenisciet que nis doluptae<br />
lam, omnitem qui comnis delibus.<br />
19
DERICKE VAN LAWICK & HANS MÜLLER<br />
Perfectly supernatural
ANDRÉS CARRETERO<br />
Rubias
BENJAMIN ROI<br />
Women at the hairdresser’s
CARA PHILIPS<br />
Ultraviolet Beauties<br />
CARA PHILIPS
JESPER PETERSSON<br />
Somebody or Nobody?
SUSAN ANDERSSON<br />
Misses
TRISH MORRISSEY<br />
Mujeres con bigote
VALERIE ROUYER<br />
Cara a Cara
GLOSARIO
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 x 270 cm<br />
Pág. 25<br />
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 x 195 cm<br />
Pág. 26<br />
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 x 195 cm<br />
Pág. 26/27<br />
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 x 195 cm<br />
Pág. 27<br />
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 x 195 cm<br />
Pág. 28<br />
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 x 195 cm<br />
Pág. 28/29<br />
PERFECTLY SUPER<br />
NATURAL<br />
DERICKE VAN<br />
LAWICK & HANS<br />
MÜLLER.<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 x 195 cm<br />
Pág. 29<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
Pág. 33<br />
Pág. 34<br />
Pág. 35<br />
Pág. 36<br />
Pág. 37<br />
Pág. 38<br />
102
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
RUBIAS<br />
ANDRES<br />
CARRETERO<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 165 cm<br />
Pág. 39<br />
Pág. 40<br />
Pág. 41<br />
WOMEN AT THE<br />
HAIR DRESSER´S<br />
BENJAMIN ROI<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 280 cm<br />
WOMEN AT THE<br />
HAIR DRESSER´S<br />
BENJAMIN ROI<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 280 cm<br />
WOMEN AT THE<br />
HAIR DRESSER´S<br />
BENJAMIN ROI<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 280 cm<br />
WOMEN AT THE<br />
HAIR DRESSER´S<br />
BENJAMIN ROI<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 280 cm<br />
WOMEN AT THE<br />
HAIR DRESSER´S<br />
BENJAMIN ROI<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 280 cm<br />
Pág. 45<br />
Pág. 46<br />
Pág. 47<br />
Pág. 48<br />
Pág. 49<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
190 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
Pág. 53<br />
Pág. 54<br />
Pág. 55<br />
Pág. 56<br />
Pág. 57<br />
Pág. 58<br />
103
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
ULTRAVIOLET<br />
CARA PHILIPS<br />
FOTOGRAFÍA<br />
200 X 240 cm<br />
Pág. 59<br />
Pág. 60<br />
Pág. 61<br />
Pág. 62<br />
Pág. 63<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 67<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 68<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 69<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 70<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 71<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 72<br />
104
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 73<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 74<br />
SOMEBODY OR NORBODY?<br />
JESPER PETERSSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
340X 240 cm<br />
Pág. 75<br />
KATY<br />
SUSAN ANDERSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
260 X 260 cm<br />
DESTINY<br />
SUSAN ANDERSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
290 X 270 cm<br />
SAVANHA<br />
SUSAN ANDERSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
260 X 260 cm<br />
ELIZABETH<br />
SUSAN ANDERSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
290 X 270 cm<br />
ASHLEY<br />
SUSAN ANDERSON<br />
FOTOGRAFÍA<br />
260 X 260 cm<br />
Pág. 79<br />
Pág. 80<br />
Pág. 81<br />
Pág. 82<br />
Pág. 83<br />
WWM, INDIGO<br />
TRISH<br />
MORRISSEY<br />
FOTOGRAFÍA<br />
90 X 90 cm<br />
WWM, KATE<br />
TRISH<br />
MORRISSEY<br />
FOTOGRAFÍA<br />
90 X 90 cm<br />
WWM, LAURA<br />
TRISH<br />
MORRISSEY<br />
FOTOGRAFÍA<br />
90 X 90 cm<br />
WWM, GERALDINE<br />
TRISH<br />
MORRISSEY<br />
FOTOGRAFÍA<br />
90 X 90 cm<br />
WWM, TANYA<br />
TRISH<br />
MORRISSEY<br />
FOTOGRAFÍA<br />
260 X 260 cm<br />
Pág. 87<br />
Pág. 88<br />
Pág. 89<br />
Pág. 90<br />
Pág. 91<br />
105
FACE TO FACE<br />
VALERIE ROUYER<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 X 200 cm<br />
FACE TO FACE<br />
VALERIE ROUYER<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 X 200 cm<br />
FACE TO FACE<br />
VALERIE ROUYER<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 X 200 cm<br />
FACE TO FACE<br />
VALERIE ROUYER<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 X 200 cm<br />
FACE TO FACE<br />
VALERIE ROUYER<br />
FOTOGRAFÍA<br />
130 X 200 cm<br />
Pág. 95<br />
Pág. 96<br />
Pág. 97<br />
Pág. 98<br />
Pág. 99<br />
106
110