Risco químico: Guía básica de produtos - Saúde Laboral

RISCO QUÍMICO capítulo 2. clasificación dos produtos
Protección respiratoria
Protección das mans
Protección dos ollos
Protección corporal
Non adoita ser necesario. En caso de ventilación insuficiente usar un respirador homologado.
Guantes de protección química.
Gafas de seguridade con proteccións laterais.
Non adoita ser precisa, pero o seu uso valorarase en función da operación.
MEDIDAS NO CASO DUNHA VERTEDURA ACCIDENTAL
Evacuar ao persoal a unha zona de seguridade.
Deter a fuga o antes posible.Utilizar equipo de protección individual que protexa da inhalación e do contacto coa
pel e os ollos.
Asegurar unha ventilación axeitada. Risco de esvarar.
Evitar que o produto chegue á rede de sumidoiros, canles de auga ou solos.
Padexar o produto a contedores apropiados e pechados para a súa eliminación segundo a normativa de residuos
vixente.
PRIMEIROS AUXILIOS
Inhalación: (Pouco probable) Sacar á vítima a unha zona de aire fresco. Mantela abrigada e en repouso.
Contacto coa pel: Retirar inmediatamente a roupa contaminada. Lavar con auga abundante e xabón, nunca con
disolventes. Se o produto é inxectado baixo a pel, independentemente do tamaño da lesión, a vítima debe de ser
avaliada por un médico con urxencia.
Contacto cos ollos: Lavar inmediatamente con moita auga incluso debaixo das pálpebras durante 15 minutos.
Consultar un médico se persiste a irritación.
Inxestión accidental: Non adoita requirir de primeiros auxilios. Consultar un médico en caso de malestar.
OUTRA INFORMACIÓN DE INTERESE RELATIVA AOS COMPOÑENTES
O compoñente n-fenil1-naftilamina (CAS: 90-30-2) está considerado como alérxeno en REACH e sensibilizador
segundo as frases R na clasificación da EPA (Axencia de Protección Ambiental) danesa.
O compoñente 2,6-ditercbutilfenol (CAS:128-39-2) está considerado como sensibilizador segundo as frases
R na clasificación da EPA (Axencia de Protección Ambiental) danesa.
2.2.5 Tinturas, vernices e recubrimentos.
A arte de colocar palabras e imaxes sobre papel e outros soportes , é dicir, os
traballos de impresión, envasado e publicación xunto cos de revestimento e plastificado
experimentaron un crecemento espectacular no século XX creándose un
amplo abano de técnicas para levalos a cabo. Tales técnicas van acompañadas
da formulación dunha variedade de produtos como son as tinturas, vernices e
recubrimentos que se empregarán cada unha delas.
As tinguiduras e recubrimentos empregados dependerán da técnica de impresión
empregada pero, en xeral, podemos falar da súa composición en dúas partes:
■■Vehículo ou disolvente: mantén en disolución todos os compoñentes ata que
a tintura seca. Vehículos típicos nas tinturas de impresión son os alcohois, os
ésteres (acetatos), as cetonas e a auga. As tinturas empregadas en ocogravado
adoitan conter proporcións elevadas de tolueno. Certas formulacións
máis modernas conteñen aceite de soia epoxidizado e outros produtos non
volátiles, que resultan menos perigosos.
■ ■ Ligante de resina: é un compoñente típico das tinturas que serve para adherir
os pigmentos ao soporte unha vez seca.
142 Confederación Intersindical Galega