IPR 2004/1 - ILEI

Bardhyl Selimi:
La distra momento dum la lecionhoro de matematiko
(Laborsperto, parto I.)
A) Enkonduko
Fama matematikisto, Blezo Paskal (Blaise
Pascal) estas skribinta iam ke “La objekto de
la matematiko estas tiel serioza, ke estas
utile ne preterlasi okazon por igi ĝin iom
amuza”.
Plue, unu el la manieroj por plilarĝigi kaj
pliprofundigi la matematikajn sciojn de la
lernantoj estas ankaŭ la traktado kun ili de tiel
nomataj amuzaj problemoj. Mia laborsperto
en la instruado de matematiko dum 35 jaroj konvinkis min, ke la lernantoj
ĝenerale, ankaŭ tiuj kun notindaj mankoj pri la matematikaj scioj aŭ
indiferentaj al la matematiko, altiriĝas kvazaŭ magnete al preskaŭ ĉiu
matematika problemo amuz-karaktera. Kial do?
Unue, mi pensas ke tiaj problemoj ne postulas la posedon kaj aplikon de
specifaj formuloj kaj malfacilaj rigoraj matematikaj teorioj, sed nur iom
da logiko, kiun ĉiuj lernantoj ja posedas, kaj eble simplajn sciojn akiritajn
jam en la elementa lernejo, kie ili sin sentis pli certaj. Same, tiaj
problemoj estas kutime rekte praktike aplikeblaj, do prezentas intereson
por la ĉiutaga vivo.
Aliflanke, estas tre valore por la instruisto trakti tiajn problemojn, ĉar
tiamaniere li povas pluinstigi la intereson de lernantoj al matematiko kaj
eduki ilin per la matematika rezonado. La amuzaj paŭ zoj dum
matematika lecionhoro similas al la kaf-paŭ zoj dum la longaj sciencaj
konferencoj, tiom necesaj por teni alte la atenton kaj intereson de la
partoprenantoj.
Krome, la tiel nomataj amuzaj problemoj ilustras kaj plifortigas la sciojn
instruatajn en la klaso.
IPR 04/1‣15
PDF created with FinePrint pdfFactory trial version http://www.fineprint.com