Determinación indirecta de la prestación en la relación ... - Digitum
Determinación indirecta de la prestación en la relación ... - Digitum
Determinación indirecta de la prestación en la relación ... - Digitum
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
444 J. ROCA JUAN<br />
tos <strong>de</strong> bu<strong>en</strong>a fe (23), criterio <strong>la</strong>t<strong>en</strong>te, a<strong>de</strong>más, <strong>en</strong> otros textos: «Fi<strong>de</strong>s<br />
bona exigit, ut arbitrium tale prestetur, quale viro bono conv<strong>en</strong>it» (24).<br />
Como resum<strong>en</strong> y antece<strong>de</strong>nte, bi<strong>en</strong> pue<strong>de</strong> <strong>en</strong> consecu<strong>en</strong>cia afirmarse<br />
que el Derecho Romano nos legó, como uno <strong>de</strong> los modos <strong>de</strong> <strong>de</strong>terminación<br />
<strong>indirecta</strong> <strong>de</strong>l cont<strong>en</strong>ido <strong>de</strong> los negocios jurídicos, <strong>la</strong> interv<strong>en</strong>ción <strong>de</strong><br />
un tercero, a cuyo arbitrio queda <strong>la</strong> fijación <strong>de</strong> <strong>la</strong>s prestaciones que <strong>la</strong>s<br />
partes <strong>de</strong>b<strong>en</strong> cumplir,' cuyos caracteres pue<strong>de</strong>n ser c<strong>en</strong>trados:<br />
a) El negocio afectado <strong>de</strong> este modo indirecto <strong>de</strong> <strong>de</strong>terminación <strong>de</strong>l<br />
objeto, t<strong>en</strong>ía <strong>la</strong> naturaleza <strong>de</strong> un negocio condicional (sub conditione<br />
factae v<strong>en</strong>ditioni—sub conditione stare locationem), p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>te <strong>de</strong> que<br />
el tercero hiciera o no <strong>la</strong> <strong>de</strong>terminación.<br />
b) No aparece <strong>de</strong>limitada <strong>la</strong> naturaleza <strong>de</strong>l <strong>en</strong>cargo conferido al<br />
tercero.<br />
c) Se distinguió <strong>en</strong>tre el «merum arbitrium» («ut sive aequum ut<br />
sive iniquum, parere <strong>de</strong>beamus»), y el «arbitrium boni viri» («ut ad boni<br />
viri arbitrium redigi <strong>de</strong>beat»), cuya distinción <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong> <strong>la</strong> int<strong>en</strong>ción<br />
<strong>de</strong> <strong>la</strong>s partes y no <strong>de</strong> especiales cualida<strong>de</strong>s <strong>de</strong>l tercero y cuyo alcance<br />
está <strong>en</strong> los límites <strong>en</strong> que el tercero han <strong>de</strong> <strong>de</strong>s<strong>en</strong>volverse y<br />
d) La interv<strong>en</strong>ción <strong>de</strong>l tercero era «ad arbitrium boni viri» <strong>en</strong> <strong>la</strong><br />
sociedad y, <strong>en</strong> g<strong>en</strong>eral, <strong>en</strong> los contratos <strong>de</strong> bu<strong>en</strong>a fe, no <strong>de</strong>terminando<br />
<strong>la</strong> fuerza vincu<strong>la</strong>nte <strong>de</strong> <strong>la</strong> <strong>de</strong>cisión <strong>de</strong>l tercero <strong>en</strong> <strong>la</strong> comprav<strong>en</strong>ta y <strong>en</strong> los<br />
<strong>de</strong>más supuestos.<br />
3.—La mera observación <strong>de</strong> lo anteriorm<strong>en</strong>te expuesto nos <strong>de</strong>scubre<br />
los problemas- que quedaron p<strong>la</strong>nteados <strong>en</strong> or<strong>de</strong>n a <strong>la</strong> completa <strong>de</strong>limitación<br />
<strong>de</strong> <strong>la</strong> figura <strong>de</strong> ese tercero a cuyo arbitrio queda <strong>la</strong> <strong>de</strong>terminación<br />
<strong>de</strong>l cont<strong>en</strong>ido <strong>de</strong> un contrato: El Derecho Romano creó <strong>la</strong> figura <strong>de</strong>l<br />
tercero y <strong>la</strong> <strong>de</strong>sdobló <strong>en</strong> dos <strong>de</strong> distinta condición, pero no <strong>de</strong>limitó <strong>la</strong><br />
naturaleza <strong>de</strong> <strong>la</strong> re<strong>la</strong>ción por <strong>la</strong> que aparece ligado a <strong>la</strong>s partes intervini<strong>en</strong>tes<br />
<strong>en</strong> el negocio, puesto que él intervi<strong>en</strong>e como «tercero» y no<br />
como ((parte»; sugiere que el tercero interv<strong>en</strong>ía siempre a arbitrio dé<br />
bu<strong>en</strong> varón <strong>en</strong> <strong>la</strong> sociedad, <strong>en</strong> los contratos <strong>de</strong> bu<strong>en</strong>a fe <strong>en</strong> g<strong>en</strong>eral y<br />
cuando intervi<strong>en</strong>e «arbitratu tutorum» fijando <strong>la</strong> cuantía <strong>de</strong> <strong>la</strong> dote,<br />
pero nada concretó acerca <strong>de</strong> su modo <strong>de</strong> interv<strong>en</strong>ir <strong>en</strong> los <strong>de</strong>más supuestos<br />
que contemp<strong>la</strong>, como <strong>en</strong> <strong>la</strong> comprav<strong>en</strong>ta («ut res v<strong>en</strong>dita esse,<br />
quanti Titius aestimaverit») o <strong>en</strong> el arr<strong>en</strong>dami<strong>en</strong>to («si merces promissa<br />
sit g<strong>en</strong>eraliter, ali<strong>en</strong>o arbitrio»), dudas que quedan <strong>en</strong> pie, aun para<br />
nuestro tiempo, y fueron materia <strong>de</strong> discusión <strong>en</strong>tre los antiguos juristas<br />
<strong>de</strong>l Derecho Común: Así <strong>de</strong> <strong>la</strong> cuestión re<strong>la</strong>tiva a <strong>la</strong> posibilidad <strong>de</strong> im-<br />
(23) Dig. XVIT, n, 38.<br />
(24) Dig. locati, XIX, 24, 2.