eskuizkribuen azterketa eta iturriaren moldamoduak - Euskara

2.2.2. Pertsonaiak.
Romana aztertu dutenek ez dute duda izpirik agertu istorio
honen historikotasunaz (Le Roux de Lincy eta A. de Montaiglon, besteak
beste; ikus Wickersheimer, 1925: 27 eta jarr.).
Irudikatuko zukeen gertaeran François I.aren bizitzaren parte
bat ikusten zutenen ustea, Charles VIII.aren eztaien aldekoek baliogabetu
zuten. Izanez ere horrena baita, itxura guztien arabera, Jean de Parisen
ibilera. Errege hori, gurasoak gazte hil baitzitzaizkion, Anne de Beaujeu,
arrebaren tutelapean zegoen. Erresumaren probetxurako Bretainia sarrerazi
behar zen bertan eta horretarako ezkonarazi zituen bi gazteak (Anne de
Bretagne, hamasei urtekoa eta Charles, hogeita batekoa). Dukesa gaztea
ordea, Austriako Maximiliano I.arekin zegoen ezkontzeko hitz emanda, botere
edo prokuradore bidez.
Gauzak horrela, Charles dauphinak, Rennes-en Anne asiejaturik
duela, erromes itxuran hirira sartu eta dukesa komentzitzen du, agindu hura
baliogabe dezan. 1491n ezkondu egin ziren; baina Charlesek bereak ere
konpondu behar izan zituen ze Margarita, Maximilianoren alabarekin
konprometitua zegoen. Honen aitarekin zorrak kitatzeko edo, Artois eta
Franko konterria utzi zizkion 1493an.
Hori da pastoralaren iturri den nobelak errekreatzen duen
historiaren errealitate oinarria. Gainera, erreferentzia historiko
esplizitua gertatu zen, Anne izena bera aipatzen baita romanaren 12.
kapituluan, hainbat eta hainbat ediziotan.
Nobelako pertsonaietan hortaz, aurkitzen ditugu histori
aztarnak. Normandiako dukea litzateke partsonaia episodiko bakarra, eta
errealitatean ez zegoena (1469an desagertzen omen da titulu hori). Besteren
bat ere antzekoa dugu, Lancaster esaterako. Hala ere, titulua 1485ean azken
aldiz dokumentatzen den arren (Wickersheimer, 1925: 30), Frantzian ospe
handia izan omen zuen XV. mendean. Garai hartako "Frantzia eta Anglaterreko
arma heroten arteko Debatean" kasu, izen horrekin adierazten da zein zen
anglesen artean, frantziarren noblezia irits zezakeen bakarra.
95