eskuizkribuen azterketa eta iturriaren moldamoduak - Euskara

-frikari horzkari ahoskabea, gehienetan -s- bidez emana: is, nahis,
arasa, esarten, espeisien, isan sen, est-; baina ez idazten du nagusiki.
Sabaikaritzeko joera, herskari eta -i-ren artean: adichquide, gaichto.
Maileguetan, ordea, orokorra da ahostuna markatuko lukeen idazkera: plazer,
prezens, dezouhoureric (E351), des- eta placer bakanen aldean. Hobikaria
normal (-s- edo -ss-), zenbaitetan ere ahostuna markatuz: deuz.
-frikari sabaikariak, -ch- ahoskaberako eta -j- ahostunerako.
Likidoetan ez dago nabarmentzekorik, baina dardarkarietan bigundu edota
desagertzeko joera nagusitzen da: eretia beti, hiouer, beriequi,
bericaturen, etab. Muturreko kasua, gogorraren galeraz, esai (E115).
Azkenik, grafian antzeman daitekeen aipagarri nagusietakoa, azentua agertzea
da. Guztira, hamahiru hitz oxitono azentuatu kontatu ditut. Horietan,
hamaika aditzak dira, eta bi (sé, anaié) bestelakoak. Nabarmendu behar
litzateke, gehienak esklamazio kontestuan emanak direla, askotan batailla
eta erronka saioen artean. D izkribuan noizpait azaltzen bazen ere (eta,
bertan ere esklamazioetan), ugariago gertatzen da bosgarren honetan.
73