eskuizkribuen azterketa eta iturriaren moldamoduak - Euskara

Azken alde "erlijiozko" hori da Frantziako erregeren otoitzarekin (169-182
bb.) antzekotasunik duen bakarra agerraldi honetan. Bertan inbokazioen
segidak finkoa dirudi, liturgiatik edo hartua: mundukoen despedida, Ama
Birjina Arartekoa, Aingeru Goardakoa eta Trinitatea. Alde hauek eta
colportage-ko erlijio liburutzat jo genitzakeen "Pronu" eta "Othoitze"en
zenbait pasarte konparatuta, antzeko gerta litezke. Heriotza bien edukinek,
beraz, diferentzia interesgarria dute: astro horien aipamena inguru
miresgarri itxurako batean ematen da, ohizko hil aurreko otoitzez
apartekoa.
Dena den, aurretik esan dugun bezala (182 b.), errepresentazioei
ikusgarritasuna eta erlijioaren presentzia eransteko eginak dirudite
pastoralgileek iturriari gehitutako hil aurreko hauek. Liturgi eraginaz
esan genezake apaizgoaren eskuhartze zuzenarena baino, herriko jendeak eta,
zehazkiago, moldatzaileek edo errejentek berek elizan entzundakoen itxura
dutela pasarteok.
(914)
C: Eta. gaisça. Caspygueren partia. Azken lerroa: guiçonaren bekatia.
(915)
C: Esplikaçione. hebenche. heriouaz. Mitxelenak -v-az zioenaz lehen jardun
dugu (87 b.).
(916)
B319: nigariq. eran adiouaq.
C862: Çutiec. nigaric. Eran adiouc.
(917)
B: aren.
C: aren. ukan.
(918)
B: citaie guiçoun. çiraieno.
C: Comendatçen. Berriz ere, aginterazko adizkera diferentzia.
(919)
B: bi lerrotan, Dkoa bezalakoa, baina orhit errepikatu gabe.
C: papera urratua dago hemen eta lehen bi lerro amaierak irakurgaitz
gertatzen dira. orhart. hilçiac. bederac (ergatiboz hemen).
610