eskuizkribuen azterketa eta iturriaren moldamoduak - Euskara

Zamaririk aipatzen ez duen izkribu bakarra da pastoral honetan
eta ez dirudi emanaldi askotarako erabilia izango zenik, izan ere ez dago
kasu horretan beharko litzatekeen zuzentze edo moldatze ohar saila, C eta A
izkribuetan gertatzen den bezala.
Hérellek egiten duen izkribu amaieraren deskripzioa zuzena da
orokorrean. Azken pheredikiaren ondoren emanaldian zehar banatu den ardoaren
kontuak datoz (ikus D izkribuko A. Ph. 17 bertso-oharrak) eta bertan diru
hauek ditugu: liard, pezeta ehunena dena eta s. "sou", "sol" edo "sueldo"
bezala ezagututako txanpona, pezetaren bost ehunenen balioaz. Dena den,
pheredikia baino lehenagoko kantua belauniko emango zutenik ez da izkribuan
zehazten. Horrekin batera, pertsonai zerrenda, data, lekua eta egilea azken
folio rectoan daude, baina bertan ezkerraldeko zutabean lau bertsotako
kantua dator (D944). Azkenik, amaierako folio honen versoan Lavictoire
artxel buruzagiaren hitzak datoz, B3O6-311 bezala zenbakitu ditugunak.
Beste alde batetik eta bukatzeko, ez dugu, izkribu honetan,
Patri Urkizuk (1984: 47) aipatu zuen Jean Bordatoren oharrik, ezta 1857ko
ustezko antzezpenaren aztarrenik ere.
-Donostiako San Telmo Museokoa:
Informazio laburragoa ematen digu Hérellek izkribu honetaz.
Batetik bere errepertorioan irakur dezakegun aipamentxoa:
Manuscrit donné en 1917 par le R. P. Lhande au Musée
Ethnographique.
Bestetik aipaturiko bere dokumentu eta ohar bilduman (111 zenb.,
32 art.), donazio horren berri eman zuen "Le courrier de Bayonne"ko 1917
urteko maiatzaren 19ko albistea oinarri harturik:
Le R. P. Lhande a donné en mai 1917, à cette
bibliothèque (du Musée Ethnographique de Saint
Sébastien) un précieux manuscrit d'une pastorale
souletine du 18ème siècle qui porte le titre de Jean de
Paris, qui fut découverte dans la maison féodale de la
famille Irigoyen par le curé actuel de Chéraute, il y a
une vingtaine d'années.
13