83-3/2011 - IKUE

EŬROPO KAJ ĜIAJ IDEOLOGIAJ DIOJ
Rakonto pri „mene-tekel-ufarsin“ en libro
de profeto Danielo estas sendiskute unu
el la plej impresdonaj lokoj de Malnova Testamento.
Ronald Barazon eliras el ĝi, kiam
li en gazeto de Salzburgo skribas pri plua
evoluo de Eŭropo, kiu lin prave plenigas per
zorgoj.
Sed „kroma“ zorgo min plenigas, ke li ja
citas tiun ĉi eventon, sed ne tion, kio antaŭis
tiun „surskribon sur la muro“, kaj neglektas
demandon pri pli profundaj kaŭzoj. Daniel
nome rakontas malfermite en senco de motivado,
kiel al „mene-tekel“ oni ĝisiris: Reĝo
evidente eĉ ne por momento ekpensis pri
tio, kial lia patro finis sian vivon je nivelo de
besto: ĉar li apostatiĝis!
Reĝo Belŝacar - Rembrandt 1635, Nacia Galerio, Londono
Sed Belŝacar, lia filo, daŭrigis en tio.
Ankaŭ li adoris proprajn, pretigitajn diojn
kaj eluzadis por siaj orgioj kun „vino, virinoj
kaj kantado“ sanktecajn vazojn, kiujn lia
patro forrabis en jerusalema templo! Meze
de tia drinkorgio ekaperis mistera mano, kiu
skribis sur la muro surskribon „mene-tekelufarsin“,
kiun povas interpreti nur Danielo
(Dan 5, 26s): „Dio kalkulis la tempon de via
reĝado kaj metis al ĝi finon. Vi estas pesita
sur pesilo kaj trovita tro malpeza. Via regno
estas dividita kaj donita al Medoj kaj Per-
68
soj.“ La reĝo, pala kiel muro pro ektimego
ĉe apero de la skribanta mano, klopodas
tamen konservi bonhumoron kaj pridonacas
Danielon. Sed jam estas malfrue. „Ankoraŭ
samnokte estis Belŝacar, la reĝo de Ĥaldeoj,
mortigita.“
Ĝis ĉi tien okazintaĵo el la libro de Danielo
kun lia mesaĝo: apostato kondukas al
pereo, ne restas sen sekvoj, ĝi estas signalo
kaj averto, sed por responsuloj povas esti
jam malfrue! Tial la demando por hodiaŭa
Eŭropo: Ĉu ne povas esti la plej granda
danĝero, kiu ŝvebas super nia Eŭropo, ankaŭ
ĝia apostato? Kaj tiu apostato ne komencas
nur tie, kie iu ne kredas je Dio, sed jam per
forlaso de tio, kion oni pli antaŭe nomis „sana
racio“. Nur ni konsciiĝu, kun
kia ideologia malmolkoreco
estas defendataj absurdecoj,
ofte eĉ per politika potenco
praktikata kontraŭ la homo:
ĝi komencas per totalitaraj
formoj de teorio de evolucio,
per diigado de „hazardo“,
kaj per tio per neado de racio
en ekzistado, ĝi daŭrigas per
transskribado de historio kaj
antaŭ ĉio per negado de pli
alta justeco ol estas justeco
de la ŝtato!
Al herezo de neado de la
racio apartenas nature ankaŭ
“gender“-ideologio, legaligado
de abortigoj, glorado de
samseksemeco. Atako kontraŭ
racio estas ankaŭ asertado, ke ĉiuj religioj
estas egalgradaj, kio devas signifi la
samon, kvazaŭ estas ĉiuj „indiferentaj“ kaj
neniu povas validi, ĉar ekzistas nek vero nek
„sana racio“!
Kiel aliel, kiam la veron havas Pilato
kun sia skeptika demando, kio estas vero!
Kontraŭ tiu, kiu sin defendas kontraŭ iu el
tiuj al la racio kontraŭstarantaj ideologioj,
ne estas uzitaj argumentoj, kiuj apartenus en
la sferon de la racio kaj vero, sed li estas pli
simple kaj pli efike senarmigita per morala