KARDABERAZ BILDUMA - 2 9 - Euskerazaintza

30 MANUEL DE LEKUONA. OBRAS COMPLETAS
IRU ANAIAK
Aita batek iru seme zituan.
Aunditu ziranean, mundurik-mundu, irabazitara joatea erebaki zuten.
Aitak etzeukan beste zer-emanik, eta bati igitaia eman zion, eta
besteari katua, eta besteari oillarra.
Eta j'oan ziran —joanda-joan— urruti batera; eta, soroan gari ebaiten
ari ziran gizon batzuek. Arrizko aizkoraz ebaiten zuten garia.
Igitaia zuanak onela esan zien : "Aizkoraz gari ebaiten? Nik ba det
gauza egokiagorik ortarako". Eta igitaia zakutik atera, eta ristiti-rasta,
ixtanpatean bere aldiko sailla ebaki zuan.
Arriturik gelditu ziran ebailleak, olako erreminta azkarrarekin.
— Salduko al diguzu? erosiko dizugu. Zenbatean?
— Onenbestean.
Eta mutillak dirutza ederra artu zuan, bere igitaia salduta.
* * *
Eta, joanda-joan, erri batera iritxi ziran.
Errian, gizon emakume, danok saguak arrapatu eta saguak il ari
ziran. Sekulako sagutea zan errian, eta ezin burutu ifiola ere ainbeste
sagurekin.
Eta katudunak onela esan zien :
— Zer ari zerate olako istillutan, errian saguak dituzutela-ta? Nik
ba det gauza egokiagorik saguak akabatzeko.
Eta katua zakutik aterata, lurrera bezain laister, asi zan, saguak
arrapatu eta saguak arrapatu, arik-eta berealako batean erri guztia garbi
utzi suan arte .
Arriturik gelditu ziren erritarrak alako eiza azkarrarekin:
— Salduko al diguzu? guk erosiko dizugu, zenbatean?
— Onenbestean.
Eta bigarren mutillak ere dirutza ederra artu zuan, bere katua salduta.
Gero, joanda-joan, beste erri batera iritxi ziran arrats-beranduan.
An inguruko mendixka batean gizon-sail aundi bat, eguzkiaren sortaldera
begira, makillaz lurra jo ta lurra jo ari ziran.
Eta oillardunak, onela esan zien :