40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
760 Las Retractaciones<br />
buenas, y mueven hacia El el espíritu y el corazón humano. Al<br />
menos en cuanto a mí, eso hicieron en mí cuando las escribí,<br />
y continúan haciendo cuando se leen. Qué piensan otros de<br />
ellas, ¡allá ellos!; sin embargo, sé que a muchos hermanos les<br />
han gustado mucho, y continúan gustando. Tratan de mí desde<br />
el libro primero hasta el décimo; en los tres restantes tratan de<br />
las Sagradas Escrituras desde aquello: En el principio Dios creó<br />
el cielo y la tierra, hasta el descanso sabático.<br />
2. En el libro cuarto, al confesar la miseria de mi alma a<br />
propósito de la muerte de un amigo, hablando de que en<br />
alguna manera nuestras dos almas se habían hecho una sola<br />
alma, digo: «y por eso tal vez temía morir yo para que no<br />
muriese todo entero aquel a quien amaba mucho» 276 . Lo cual<br />
me parece como una declaración ligera más que una confesión<br />
seria, aunque esa tontería esté suavizada algún tanto, porque<br />
añadí: «tal vez».<br />
También lo que dije en el libro decimotercero: «el firmamento<br />
fue creado entre las aguas espirituales superiores y las<br />
corporales inferiores» 277 , lo dije sin la suficiente reflexión;<br />
pues la cuestión es muy oscura.<br />
Esta obra comienza así: Magnus es, Domine.<br />
et affectum; interina quod ad (138) me attinet, hoc in me egerunt cum scriberentur,<br />
et agunt cum leguntur. Quid de illis alii sentiant, ipsi viderint; multis<br />
tamen fratribus eos multum placuisse et placeré scio. A primo usque ad<br />
decimum de me scripti sunt; in tribus ceteris, de Scripturis sanctis, ab eo quod<br />
scriptum est: In principio fecit Deus caelum et terram, usque ad sabbati réquiem<br />
(cf. Gen 1,1-2,2).<br />
2. In quarto libro, cum de amicí morte animi mei miseriam confiterer,<br />
dicens quod anima riostra una quodammodo facta fuerat ex duabus, et ideo,<br />
inquam, forte mori metuebam, ne totus tile moreretur, quem multum amaveram<br />
(IV 6), quae mihí quasi declamatio levis, quam gravis confessio videtur,<br />
quamvis utcumque temperata sit haec ineptia in eo quod additum est, forte.<br />
Et in libro tertio décimo quod dixi: Pirmamentum factum Ínter spirituales aquas<br />
superiores et corporales inferiores ([cf. Gen 1,7]; XIII,32), non satis considérate<br />
dictum est: res autem in abdíto est valde. Hoc opus sic incipit: Magnus<br />
es, Domine (Ps 144,3).<br />
y no a los otros acerca de mí. Obsérvame en ellos, y ve lo que fui en mí mismo y por<br />
mí mismo... ora para que no decaiga, sino que me perfeccione» (Epist. 231,6). Probablemente<br />
San Agustín comenzó a escribirlos después del 4 de abril del 397 (muerte de<br />
San Ambrosio), y los terminó hacia los años 400-401. Confessionum libri tredecim.<br />
276 Ibid., 4,6,11; 11,3,5; 13,32.47; 13,35-50-13,38,53; cf. CICERO, Laelius 92.<br />
277 Ibid., 4,6,11; 13,32,47; De Gen. ad litteram 1,2-2,5,9; cf. S. GREGOKIUS NISSENUS,<br />
Apología in Hexaemeron.<br />
Libro II, 7 761<br />
7. RÉPLICA A FAUSTO, EL MANIQUEO,<br />
TREINTA Y TRES LIBROS (33)<br />
Título: S. POSSID,, Indic. 4,27 (75); EUGIPP., EXC. Aug. 235.<br />
1. He escrito una obra extensa, Réplica a Fausto, el Maniqueo,<br />
que blasfema contra la Ley y los Profetas, y su Dios,<br />
y contra la encarnación de Cristo, y además porque dice que<br />
las Escrituras del Nuevo Testamento con que yo le refuto<br />
están falseadas, replicando a sus palabras propuestas con mis<br />
respuestas. En realidad son treinta y tres discusiones, ¿y por<br />
qué no las voy a llamar libros? Pues aunque algunas de ellas<br />
son muy breves, sin embargo son libros. Si bien uno de ellos,<br />
el que defiende la vida de los patriarcas de sus acusaciones, es<br />
de tanta extensión como casi ningún otro de mis libros 278 .<br />
2. Así pues, en el libro tercero, al resolver la cuestión de<br />
cómo José pudo tener dos padres, dije en realidad «que nació<br />
de uno y que fue adoptado por otro» 279 ; pero debí decir también<br />
el modo de adopción, porque lo que he dicho suena así<br />
como que estando vivo el primero lo hubiese adoptado un<br />
segundo padre. En cambio, la ley adoptaba a los hijos también<br />
para los muertos ordenando que a la mujer del hermano muer-<br />
(95) VIL CONTRA FAUSTUM MANICHAEUM, LIBRI TRIGINTA TRES (XXXIII)<br />
1. Contra Faustum manichaeum blasphemantem Legem et Prophetas, et<br />
eorum Deum, et incarnationem Christi, Scri(139)pturas autem Novi Testamenti,<br />
quibus convincitur, falsatas esse dicentem, scrípsi grande opus, verbis<br />
eius propositis reddens responsíones meas. Triginta et tres disputationes sunt,<br />
quas etiam libros cur non dixerim? Nam etsi sunt in eis aliqui perbreves,<br />
tamen libri sunt. Unus vero eorum, ubi a nobis adversum eius crimínationes,<br />
Patriarcharum vita defenditur, tantae prolixitatis est, quantae nullus fere librorum<br />
meorum.<br />
2. In libro ergo tertio cum solverem quaestionem, [633] quomodo po~<br />
tuerit dúos patres habere Joseph (cf. Mt 1,16; Le 3,23), dixi quidem quod ex<br />
alio natus, ab alio fuerit adoptatus (111,3); sed genus quoque adoptionis dicere<br />
debui: sic enim sonat quod dixi, tanquam eum vivus adoptaverit alius pater.<br />
Lex autem filios etiam mortuis adoptabat, íubens ut fratris sine filiis mortui<br />
duceret frater uxorem, et fratri defuncto semen ex eadem suscitaret (cf.<br />
278 Fausto es un personaje bien conocido de Agustín (Contra Vaustum 1,1) y escribe<br />
esta obra para refutar al famoso oráculo y mito del maníquísmo, de quien habla extensamente<br />
en las Confess. 5,3,3; 5,6,10; 5,7,13. Aquí va transcribiendo las palabras suyas,<br />
y a continuación las refuta con sus respuestas; por eso es una obra extensa, donde San<br />
Agustín fundamentalmente hace una apología del Antiguo y Nuevo Testamento y defiende<br />
al judaismo y al cristianismo, demostrando además que los maniqueos no tienen<br />
nada de cristianos. Escribió esta obra muy probablemente entre los años 400-405.<br />
Contra faustum manichaeum 1,4,7-10; 25-27 y 22; Confessiones 5,3,3-6; 5,6,10-5,7,13.<br />
279 Ibid., 3,3; Retract. 43 y 39.