12.06.2013 Views

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

760 Las Retractaciones<br />

buenas, y mueven hacia El el espíritu y el corazón humano. Al<br />

menos en cuanto a mí, eso hicieron en mí cuando las escribí,<br />

y continúan haciendo cuando se leen. Qué piensan otros de<br />

ellas, ¡allá ellos!; sin embargo, sé que a muchos hermanos les<br />

han gustado mucho, y continúan gustando. Tratan de mí desde<br />

el libro primero hasta el décimo; en los tres restantes tratan de<br />

las Sagradas Escrituras desde aquello: En el principio Dios creó<br />

el cielo y la tierra, hasta el descanso sabático.<br />

2. En el libro cuarto, al confesar la miseria de mi alma a<br />

propósito de la muerte de un amigo, hablando de que en<br />

alguna manera nuestras dos almas se habían hecho una sola<br />

alma, digo: «y por eso tal vez temía morir yo para que no<br />

muriese todo entero aquel a quien amaba mucho» 276 . Lo cual<br />

me parece como una declaración ligera más que una confesión<br />

seria, aunque esa tontería esté suavizada algún tanto, porque<br />

añadí: «tal vez».<br />

También lo que dije en el libro decimotercero: «el firmamento<br />

fue creado entre las aguas espirituales superiores y las<br />

corporales inferiores» 277 , lo dije sin la suficiente reflexión;<br />

pues la cuestión es muy oscura.<br />

Esta obra comienza así: Magnus es, Domine.<br />

et affectum; interina quod ad (138) me attinet, hoc in me egerunt cum scriberentur,<br />

et agunt cum leguntur. Quid de illis alii sentiant, ipsi viderint; multis<br />

tamen fratribus eos multum placuisse et placeré scio. A primo usque ad<br />

decimum de me scripti sunt; in tribus ceteris, de Scripturis sanctis, ab eo quod<br />

scriptum est: In principio fecit Deus caelum et terram, usque ad sabbati réquiem<br />

(cf. Gen 1,1-2,2).<br />

2. In quarto libro, cum de amicí morte animi mei miseriam confiterer,<br />

dicens quod anima riostra una quodammodo facta fuerat ex duabus, et ideo,<br />

inquam, forte mori metuebam, ne totus tile moreretur, quem multum amaveram<br />

(IV 6), quae mihí quasi declamatio levis, quam gravis confessio videtur,<br />

quamvis utcumque temperata sit haec ineptia in eo quod additum est, forte.<br />

Et in libro tertio décimo quod dixi: Pirmamentum factum Ínter spirituales aquas<br />

superiores et corporales inferiores ([cf. Gen 1,7]; XIII,32), non satis considérate<br />

dictum est: res autem in abdíto est valde. Hoc opus sic incipit: Magnus<br />

es, Domine (Ps 144,3).<br />

y no a los otros acerca de mí. Obsérvame en ellos, y ve lo que fui en mí mismo y por<br />

mí mismo... ora para que no decaiga, sino que me perfeccione» (Epist. 231,6). Probablemente<br />

San Agustín comenzó a escribirlos después del 4 de abril del 397 (muerte de<br />

San Ambrosio), y los terminó hacia los años 400-401. Confessionum libri tredecim.<br />

276 Ibid., 4,6,11; 11,3,5; 13,32.47; 13,35-50-13,38,53; cf. CICERO, Laelius 92.<br />

277 Ibid., 4,6,11; 13,32,47; De Gen. ad litteram 1,2-2,5,9; cf. S. GREGOKIUS NISSENUS,<br />

Apología in Hexaemeron.<br />

Libro II, 7 761<br />

7. RÉPLICA A FAUSTO, EL MANIQUEO,<br />

TREINTA Y TRES LIBROS (33)<br />

Título: S. POSSID,, Indic. 4,27 (75); EUGIPP., EXC. Aug. 235.<br />

1. He escrito una obra extensa, Réplica a Fausto, el Maniqueo,<br />

que blasfema contra la Ley y los Profetas, y su Dios,<br />

y contra la encarnación de Cristo, y además porque dice que<br />

las Escrituras del Nuevo Testamento con que yo le refuto<br />

están falseadas, replicando a sus palabras propuestas con mis<br />

respuestas. En realidad son treinta y tres discusiones, ¿y por<br />

qué no las voy a llamar libros? Pues aunque algunas de ellas<br />

son muy breves, sin embargo son libros. Si bien uno de ellos,<br />

el que defiende la vida de los patriarcas de sus acusaciones, es<br />

de tanta extensión como casi ningún otro de mis libros 278 .<br />

2. Así pues, en el libro tercero, al resolver la cuestión de<br />

cómo José pudo tener dos padres, dije en realidad «que nació<br />

de uno y que fue adoptado por otro» 279 ; pero debí decir también<br />

el modo de adopción, porque lo que he dicho suena así<br />

como que estando vivo el primero lo hubiese adoptado un<br />

segundo padre. En cambio, la ley adoptaba a los hijos también<br />

para los muertos ordenando que a la mujer del hermano muer-<br />

(95) VIL CONTRA FAUSTUM MANICHAEUM, LIBRI TRIGINTA TRES (XXXIII)<br />

1. Contra Faustum manichaeum blasphemantem Legem et Prophetas, et<br />

eorum Deum, et incarnationem Christi, Scri(139)pturas autem Novi Testamenti,<br />

quibus convincitur, falsatas esse dicentem, scrípsi grande opus, verbis<br />

eius propositis reddens responsíones meas. Triginta et tres disputationes sunt,<br />

quas etiam libros cur non dixerim? Nam etsi sunt in eis aliqui perbreves,<br />

tamen libri sunt. Unus vero eorum, ubi a nobis adversum eius crimínationes,<br />

Patriarcharum vita defenditur, tantae prolixitatis est, quantae nullus fere librorum<br />

meorum.<br />

2. In libro ergo tertio cum solverem quaestionem, [633] quomodo po~<br />

tuerit dúos patres habere Joseph (cf. Mt 1,16; Le 3,23), dixi quidem quod ex<br />

alio natus, ab alio fuerit adoptatus (111,3); sed genus quoque adoptionis dicere<br />

debui: sic enim sonat quod dixi, tanquam eum vivus adoptaverit alius pater.<br />

Lex autem filios etiam mortuis adoptabat, íubens ut fratris sine filiis mortui<br />

duceret frater uxorem, et fratri defuncto semen ex eadem suscitaret (cf.<br />

278 Fausto es un personaje bien conocido de Agustín (Contra Vaustum 1,1) y escribe<br />

esta obra para refutar al famoso oráculo y mito del maníquísmo, de quien habla extensamente<br />

en las Confess. 5,3,3; 5,6,10; 5,7,13. Aquí va transcribiendo las palabras suyas,<br />

y a continuación las refuta con sus respuestas; por eso es una obra extensa, donde San<br />

Agustín fundamentalmente hace una apología del Antiguo y Nuevo Testamento y defiende<br />

al judaismo y al cristianismo, demostrando además que los maniqueos no tienen<br />

nada de cristianos. Escribió esta obra muy probablemente entre los años 400-405.<br />

Contra faustum manichaeum 1,4,7-10; 25-27 y 22; Confessiones 5,3,3-6; 5,6,10-5,7,13.<br />

279 Ibid., 3,3; Retract. 43 y 39.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!