40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
708 Las Retractaciones<br />
de preguntarse por qué dije «por naturaleza». Pero la cuestión<br />
trataba de la naturaleza contra los maniqueos. Y, ciertamente,<br />
la gracia actúa de tal manera que la naturaleza sanada pueda<br />
hacer lo que la naturaleza viciada no puede, por Aquel que vino<br />
a buscar y a salvar lo que había perecido. Recordando esta<br />
gracia también entonces le pedí por mis familiares íntimos<br />
que aún estaban detenidos por aquel error mortífero, y dije:<br />
«Oh Dios grande, Dios omnipotente, Dios de bondad infinita,<br />
a quien es lícito creer y entender inviolable e incorruptible;<br />
oh Unidad trina, a quien venera la Iglesia católica, te ruego<br />
suplicante, habiendo experimentado en mí tu misericordia<br />
que los hombres con quienes desde mi niñez tuve en toda la<br />
convivencia suma armonía, no permitas que disientan de mí<br />
en tu culto» 162 . Al orar así, ciertamente creía que la gracia no<br />
sólo ayuda a los convertidos a Dios para que adelanten y se<br />
perfeccionen, toda vez que puede decirse además que esa<br />
gracia se da según el mérito de su conversión, sino que tartíbien<br />
pertenece a la misma gracia de Dios el que se conviertan<br />
a Dios. Finalmente, cuando rogué por aquellos que están<br />
demasiado alejados de El, rogué también para que se conviertan<br />
a El.<br />
Este libro comienza así: Opitulante Dei misericordia.<br />
batur. Et utique id agit gratia, ut sanata " natura quod vitiata non potest, possit<br />
per eum qui venit quaerere et salvum faceré quod perierat (cf. Le 19,10). (8n<br />
Quam tamen gratiam etiam tune recolens oravi pro familiarissimis meis qyj<br />
mortífero illo adhuc tenebantur errore, et dixi: Deus mague, Deus omnipotens<br />
Deus suminae bonitatis, quem inviolabilem et incorruptibilem credi atque inteílegi<br />
fas est, Trina Unitas, quam catholica Ecclesia colit, supplex oro, expertus ir¡<br />
me misericordiam tuam, ne homines cum quibus mihi a pueritia in otnni<br />
convictu h futí summa (51) consenúo, in tuo cultu a me distentiré permutas<br />
(15,24). Sic utique orans, iam fide retinebam, non solum conversos ad Deum<br />
gratia eius adiuvari, ut proficiant ac perficiantur, ubi adhuc dici potest, pro<br />
mérito conversionis illorum istam dari [612] gratiam, verum etiam ut convertantur<br />
ad Deum, ad ipsam Dei gratiam pertinere, quandoquidem pro eis oravi<br />
qui erant ab illo nimis aversi, atque ut ad illam converterentur oravi. Hic liber<br />
sic incipit: Opitulante Dei misericordia.<br />
162 Ibid., 15,24.<br />
a] Ista CSEL.<br />
b] Homínum victu CSEL.<br />
Libro I, 16 709<br />
16. ACTAS DEL DEBATE CONTRA EL MANIQUEO FORTUNATO,<br />
UN LIBRO (15)<br />
Título: S. POSSID., India 4,4 (52).<br />
1. Por el mismo tiempo de mi sacerdocio disputé contra<br />
cierto Fortunato, presbítero de los maniqueos, el cual había<br />
vivido mucho tiempo en Hipona, y había seducido a tantos<br />
que por ellos le agradaba vivir aquí. Esta disputa entre los dos<br />
fue recogida por los notarios para que fuese registrada como<br />
Actas públicas, porque efectivamente llevan el día y el consulado.<br />
He procurado recoger la discusión en un libro para<br />
recuerdo. La cuestión tratada allí es sobre el origen del mal,<br />
afirmando yo que el mal del hombre nació del libre albedrío<br />
de la voluntad; intentando, en cambio, él persuadir que la<br />
naturaleza del mal es coeterna con Dios. Al día siguiente confesó,<br />
por fin, que él no tenía nada que responder contra mí.<br />
Por cierto que no se hizo católico, aunque sí salió de Hipona.<br />
2. Lo dicho por mí en este libro: «Afirmo que el alma fue<br />
creada por Dios, como todas las demás cosas que fueron creadas<br />
por Dios; y que entre esas que creó Dios omnipotente, el<br />
primer lugar ha sido dado al alma» 163 , lo dije así porque quería<br />
que eso se entendiese en general de toda criatura racional,<br />
aunque en las Escrituras Santas o no se encuentra en absoluto<br />
(82) XVI. ACTA CONTRA FORTUNATUM MANICHAEUM, LÍBER UNUS (XV)<br />
1. Eodem tempore presbyterii mei, contra Fortunatum quamdam Manichaeorum<br />
presbyterum disputavi, qui plurimum temporis apud Hipponem<br />
vixerat, seduxeratque tam multos, ut propter illos ibi eum delectaret habitare.<br />
Quae disputatio nobis altercantibus excepta est a notariis, veluti Gesta conficerentur,<br />
nam et diem habet, et consulem. Hanc in librum memoriae mandandam<br />
conferre curavimus. Versatur ibi quaestio unde sit malum: me asserente<br />
exortum fuisse hominis malum ex libero voluntatis arbitrio; illo autem<br />
naturam mali Deo coaeternam persuadere moliente. Sed consequenti die tándem<br />
confessus est, nihil se adversus nos invenire quod diceret. Nec sane<br />
catholicus factus est, sed tamen ab Hippone discessit.<br />
2. In hoc libro illud quod dixi: Animam dico esse factam a Deo, ut cetera<br />
omnia quae a Deo facta sunt; et Ínter illa quae Deus omnipotens fecit, principalem<br />
locum datum esse animae (1,13), ita dixi, ut hoc generaliter de universa<br />
creatura rationali accipi vellem, quamvis in Scripturis sanctis animas dictas<br />
16í Como declara su título, recoge el debate que sostuvieron públicamente en Hipona<br />
Fortunato, presbítero maniqueo, y Agustín, los días 28 y 29 de agosto del año 392.<br />
La cuestión era la naturaleza del mal, que Fortunato con los maniqueos sostenía que el<br />
mal es coeterno con Dios. Y Agustín le demuestra que el mal procede del libre albedrío<br />
de la voluntad. Fortunato se quedó sin respuesta, y se fue de Hipona. Contra Fortunatum<br />
manichaeum 13.