12.06.2013 Views

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

700 Las Retractaciones<br />

a los maniqueos ni había penetrado aún en aquellas simplezas,<br />

ni había expuesto nada importante sobre la fe católica, porque<br />

esperaba, después de este primer contacto, que habría de escribirle<br />

a él mismo las cosas que aquí aún no había escrito.<br />

Este libro comienza así: Si mihi, Honorate, unutn atque<br />

idem videretur es se.<br />

15. LAS DOS ALMAS DEL HOMBRE, UN LIBRO (14)<br />

Título: S. Possm., Indic. 4,2 (50).<br />

1. Después de este libro, todavía presbítero, escribí contra<br />

los maniqueos sobre Las dos almas; una de las cuales dicen<br />

que es una parte de Dios; la otra procede de la región de las<br />

tinieblas, que no ha creado Dios y que es coeterna con Dios.<br />

Ellos deliran en sus locuras que esas dos almas existen en un<br />

mismo hombre, la una buena, la otra mala, a saber: que esa<br />

mala es propia de la carne, la que dicen proceder del linaje de<br />

las tinieblas; en cambio, la buena es de la parte adventicia de<br />

Dios, que ha combatido con el linaje de las tinieblas, y que<br />

están mezcladas una y otra. En consecuencia, atribuyen todos<br />

los bienes del hombre al alma buena, y todos los males al alma<br />

mala. En este libro lo que dije: «No hay vida alguna, de cualquier<br />

clase que sea, por lo mismo que es vida y en cuanto que<br />

coeperam, et illas nugas nondum invaseram, ñeque de ipsa Catholica magnum<br />

aliquid aperueram; (45) quoniam sperabam, hoc inítio facto, ad eium ipsum<br />

me scripturum fuisse quae hic nondum scripseram. Hic líber sic incipit: Si<br />

mihi, Honorate, unum atque idem videretur esse.<br />

XV. CONTRA MANICHAEOS, DE DUABUS ANIMABUS LÍBER UNUS (XIV)<br />

(De Duabus Animabus líber unus)"<br />

1. Post hunc librum scripsi adhuc presbyter contra Manichaeos de<br />

Duabus Animabus, quarum dicunt unam partem Dei esse, alteram de gente<br />

tenebrarum, quam non condiderit Deus, et quae sit Deo coaeterna; et has<br />

ambas animas, unam bonam, (72) alteram malam, in uno nomine esse delirant:<br />

istam scilicet malam, propriam carnis esse dicentes, quam carnem etiam<br />

dicunt gentis esse tenebrarum; illam vero bonam, ex adventitia Dei parte, quae<br />

cum tenebrarum gente conflexerit, atque utramque miscuerit; et omnia quidem<br />

bona hominis illi bonae animae; omnia vero mala illi malae animae<br />

tribuunt. In hoc libro illud quod dixi: Nullam esse qualemcumque vitam, quae<br />

non eo ipso quo vita est, et in quantum omnino vita est, ad summum vitae<br />

a] Sic CCL, CSEL.<br />

Libro I, 15 701<br />

lo es completamente, que no pertenezca a la fuente y principio<br />

soberano de la vida» 149 , lo he dicho así para que se entienda<br />

que como criatura pertenece al Creador, pero que no se crea<br />

que procede de Dios como parte suya.<br />

2. Del mismo modo lo que dije: «A saber: en ninguna<br />

parte, a no ser en la voluntad, existe el pecado» 150 , los pelagianos<br />

pueden pensar que lo he dicho en su favor a causa de<br />

los párvulos, a quienes ellos niegan que tienen el pecado que<br />

se les perdona en el bautismo por eso, porque todavía no<br />

tienen el uso del libre albedrío de la voluntad. Como si el<br />

pecado, que nosotros decimos que contraen originalmente<br />

desde Adán, es decir, implicados en su culpabilidad, y por ello<br />

sujetos a la pena, ha podido existir en parte alguna más que<br />

en la voluntad con la que fue cometido cuando fue quebrantado<br />

el precepto de Dios. También puede creerse que es falsa<br />

la sentencia que he referido: «En ninguna parte, a no ser en<br />

la voluntad, existe el pecado», porque dijo el Apóstol: Ahora,<br />

si hago lo que yo no quiero, ya no soy yo el que lo realiza, sino<br />

que es el pecado que habita en mí. Pues qué, ese pecado no está<br />

en la voluntad hasta decir: Eso que no quiero, hago. Luego<br />

¿cómo en ninguna parte, a no ser en la voluntad, existe el<br />

pecado? Es que ese pecado, del que habla así el Apóstol, por<br />

fontem principiumque pertineat (1,1), ita dixi, ut tanquam creatura ad Creatorem<br />

pertinere intellegatur, non autem de illo esse tanquam pars eius existimetur.<br />

2. ítem quod dixi: nusquam scilicet, nisi in volúntate esse peccatum<br />

(9,12), possunt Pelagiani pro se dictum putare, propter párvulos, quos ideo<br />

negant habere peccatum quod eis in Baptismate remittatur, quia nondum<br />

arbitrio voluntatis utuntur. Quasi vero peccatum quod eos ex Adam dicimus<br />

originaliter trahere, id est reatu (46) eius implicatos, et ob hoc poenae obnoxios<br />

detineri, usquam esse potuit nisi in volúntate, qua volúntate (73) commissum<br />

est, quando divini praecepti est facta transgressio. Potest etiam putari<br />

falsa esse ista sententia qua dixímus: Nusquam nisi in volúntate esse peccatum,<br />

quia dixit Apostolus: Si autem quod nolo, hoc fació, iam non ego operor illud,<br />

sed quod habitat in me peccatum (Rom 7,20). Hoc enim peccatum usque adeo<br />

non est in volúntate, ut dicat: Quod nolo, hoc fació. Quomodo ergo nusquam<br />

est nisi in volúntate peccatum? Sed hoc peccatum de quo sic est locutus<br />

149 Es la segunda obra de Agustín sacerdote, también antímaniquea, escrita el año<br />

391 para refutar el maniqueísmo, que defendía, paralelamente a los dos principios, uno<br />

bueno y otro malo, que en el hombre existen dos almas, una buena del principio bueno<br />

para las obras buenas; y otra mala del principio malo para las obras malas; y, en<br />

consecuencia, niega la libertad y responsabilidad del hombre en sus acciones. La tesis<br />

es bien clara: no existe más que una sola alma en cada hombre, dotada de libre albedrío,<br />

capaz del bien y del mal. Y como, luego, los pelagianos se apoyan en esta doctrina para<br />

atacar el pecado original y la necesidad de la gracia, San Agustín en las Retractaciones<br />

aclara con mucha precisión sus afirmaciones. Por esta razón a la obra Utilidad de la fe<br />

dedica mucho espacio. De duabus animabus 1; De haeresibus 46; Confess. 5,10,20.<br />

"° Ibid., 9,12; 14; cf. FLORUS LUGD., Fragm. 39r,2-39v,l.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!