12.06.2013 Views

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

470 La piedad con los difuntos XVI, 20<br />

conviene para edificar la fe de Cristo, por cuya fe ellos han<br />

sufrido.<br />

Esta es una cuestión mucho más profunda para que pueda<br />

ser solucionada por mí, y mucho más compleja para que yo<br />

pueda profundizarla. Por esa razón, ¿cuál de las dos maneras<br />

es la verdadera?, o ¿más bien lo son las dos?: el que unas veces<br />

sucedan esas cosas por la misma presencia personal de los<br />

mártires, y el que otras veces sucedan por medio de los ángeles<br />

que toman la figura de los mártires, no me atrevo a definirlo.<br />

Preferiría informarme bien de las personas que lo sepan. Porque<br />

tiene que haber alguien que lo sepa ciertamente, no quien<br />

le parezca saberlo y no lo sabe. De hecho hay dones de Dios<br />

que El da a unos, y otros que El da a otros, según el Apóstol,<br />

que dice que a cada uno se le da la manifestación particular<br />

del Espíritu para utilidad común: A uno, por ejemplo, mediante<br />

el Espíritu se le dan palabras acertadas; a otro, palabras sabias,<br />

conforme al mismo Espíritu; a un tercero, fe, por obra del mismo<br />

Espíritu; a otro, por obra del único Espíritu, dones para curar;<br />

a otro, realizar milagros; a otro, el don de profecía; a otro,<br />

discernir espíritus; a aquél, hablar diversas lenguas; a otro, interpretarlas.<br />

Yero todo esto lo activa el mismo y único Espíritu,<br />

que lo reparte todo, dando a cada uno en particular lo que a El<br />

le parece. De entre todos estos dones espirituales, que el<br />

Apóstol ha recordado, el que haya recibido el discernimiento<br />

de espíritus, ése es el que sabe estas cosas, de que hablamos,<br />

como es necesario saberlas 21 .<br />

potestate ac bonitate commendet. Res est haec altior, quam ut a me possit<br />

adtingí, et abstrusior, quam ut a me ualeat perscrutari. Et ideo quid horum<br />

duorum sit, an uero fortassis utrumque sit, ut aliquando ista fiant per ipsam<br />

praesentiam martyrum, aliquando per angelos suscipientes personam martyrum,<br />

definiré non audeo. Mallem ab scientibus ista perquirere. Ñeque enim<br />

nemo est, qui haec sciat, non qui sibi scire uideatur et nesciat. Dona enim Dei<br />

sunt his alia et illís alia largientis secundum apostolum, qui dicit unicuique dari<br />

manifestationem spiritus [655] ad utilitatem. Alii quidem, inquit, datur per<br />

spiritum sermo sapientiae; alii sermo scientiae secundum eundem spiritum; alten<br />

autem fides in eodem spiritu; alii donatio curationum in uno spiritu; alii operatione<br />

uirtutum; alii prophetía; alii diiudicatio spirituum; alii genera linguarum;<br />

alii interpretatio sermonum: Omnia autem haec operatur unus atque idem spiritus<br />

diuidens propria unicuique prout uult (1 Cor 12,7-11). Horum omnium<br />

spiritalium donorum, quae commemorauit apostolus, cuicumque data est diiudicatio<br />

spirituum, ipse scit ista sicut scienda sunt.<br />

21 San Agustín recoge una serie de hechos milagrosos realizados en las «Memorias<br />

de los santos» (cf. De Civitate Dei 22,8), como prueba de la fe en Cristo, para que el<br />

mundo crea. En cuanto a los ángeles, «que toman la figura de los mártires», coincide<br />

con los testimonios de los grandes místicos que se relacionan visiblemente con ellos.<br />

XVII, 21 La piedad con los difuntos 471<br />

APARICIONES DIVERSAS: Del monje Juan, de los mártires<br />

XVII. 21. Debemos creer que tal fue aquel famoso monje<br />

Juan, a quien el emperador Teodosio el Grande consultó<br />

sobre el éxito de la guerra civil, porque tenía realmente el<br />

don de profecía. Ni puedo poner en duda de que a cada uno<br />

pueda distribuirse la totalidad de los dones, como tampoco<br />

que uno solo pueda tener muchos. Pues este monje Juan,<br />

cuando una mujer religiosísima deseaba impacientemente verlo,<br />

y se lo pedía con la mayor insistencia por medio de su<br />

marido, como él no quería, porque nunca lo había permitido<br />

a las mujeres, le contesta: Vete y di a tu mujer que me verá la<br />

noche próxima, pero en sueños. Y así sucedió, y la amonestó<br />

cuanto convenía amonestar a una esposa fiel. Cuando ella<br />

despertó, indicó a su marido que ella había visto a aquel hombre<br />

de Dios, como él lo había conocido, y lo que había oído<br />

de él. Esto me lo refirió un varón grave y noble que lo recogió<br />

de ellos mismos, y es dignísimo de ser creído. Pero si yo mismo<br />

hubiese visto a aquel santo monje, que, como se dice, se dejaba<br />

interrogar pacientísimamente, y respondía con la mayor sabiduría,<br />

yo le habría preguntado algo que se refiere a esta cuestión<br />

que nos ocupa: si él mismo vino en sueños a aquella<br />

mujer, esto es, si fue su espíritu en la figura de su cuerpo,<br />

como nosotros soñamos en la figura de nuestro cuerpo, o si la<br />

visión ocurrió mientras él estaba haciendo otra cosa, o cuando<br />

dormía, soñando algo distinto, sea por medio del ángel, sea de<br />

cualquier otro modo, y predijo que iba a suceder aquello,<br />

como él lo prometía, revelándoselo el Espíritu. Porque, si él<br />

XVII. 21. Talem fuisse credendum est illum Iohannem monachum,<br />

quem de belli ciuilis cuentu maior Theodosius consuluit imperator: habebat<br />

quippe etiam prophetiam. Ñeque enim singulos singula munerum istorum, sed<br />

etiam plura unum habere posse non ambigo. Iohannes ergo iste cuidam mulieri<br />

religiosissimae inpatienter eum uidere cupienti atque ut hoc inpetraret per<br />

maféOSjritum suum uehementer instanti, cum ille nollet, quoniam id numquam<br />

permiserat feminis, uade, inquit, dic uxori tuae, uidebit me nocte próxima,<br />

sed in somnis. Et factum est: monuitque illam quidquid fidelem coniugatam<br />

moneri oportebat. Quae cum euigilasset, talem se uidisse hominem Dei<br />

uiro suo, qualem ille eum nouerat, et quid ab illo audierit, indicauit. Qui hoc<br />

ab eis conperit, retulit [656] mihi, uir grauis et nobilis et dignissimus credi.<br />

Sed si illum sanctum monachum ipse uidissem, quia, sicut fertur, patientissime<br />

interrogabatur et sapientissime respondebat, quaesissem ab eo, quod ad istam<br />

pertinet quaestionem, utrum ipse ad illam feminam uenisset in somnis, id est<br />

spiritus eius in effigie corporis sui, sicut nos ipsos in effigie nostri corporis<br />

somniamus, an ipso aliud agente uel, si dormiebat, aliud somniante siue per<br />

angelum siue quocumque alio modo in mulieris somnio talis facta sit uisio,<br />

atque id futurum, ut ipse promitteret, prophetiae spiritu reuelante praesciue-

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!