12.06.2013 Views

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

446 La piedad con los difuntos V, 7<br />

idioma se dice mnéme a la misma memoria por la que nosotros<br />

recordamos. Por tanto, cuando el alma recuerda el lugar donde<br />

ha sido sepultado el cuerpo de un ser muy querido, y este<br />

lugar coincide con el nombre de un mártir venerable, el afecto<br />

del que recuerda y reza encomienda al mismo mártir el ser<br />

querido. No hay duda de que el afecto que los fieles manifiestan<br />

para con sus difuntos más queridos aprovecha a aquellos<br />

que, viviendo aún, han merecido que todo les beneficie después<br />

de esta vida. Y cuando por alguna necesidad no sea<br />

posible sepultar los cuerpos, o sepultarlos en lugares santos,<br />

nunca hay que omitir los sufragios por sus almas. La Iglesia lo<br />

hace por todos los difuntos en la asamblea cristiana y católica,<br />

aun callando sus nombres, con una conmemoración general,<br />

de tal modo que, cuando los padres, los hijos, los parientes o<br />

amigos descuidan este deber, la única piadosa madre común<br />

los tiene presentes supliendo a todos. Pero, si faltan estos<br />

sufragios, que se hacen con fe recta y verdadera piedad por los<br />

difuntos, creo que no sería de ningún provecho para sus almas<br />

que los cuerpos sin vida estén enterrados en los lugares santos.<br />

CUARTA CUESTIÓN: Qué añade un lugar santo a la sepultura<br />

V. 7. Por tanto, cuando la madre cristiana, de la que me<br />

has hablado, ha deseado que el cuerpo de su hijo cristiano<br />

difunto sea sepultado en la basílica de un mártir, si ella ha<br />

creído que su alma es ayudada por los méritos del mártir, esta<br />

fe ya es una súplica, y le ha sido útil si algo le ha aprovechado.<br />

Y cuando con el pensamiento acude al sepulcro, y pide por su<br />

recolít animus, ubi sepultum sit carissimi corpus, et occurrit locus nomine<br />

martyris uenerabilis, eidem martyri animam düectam commendat recordantis<br />

et precantis affectus. Qui cum defunctis a fidelibus carissimis exhibetur, eum<br />

prodesse non dubium est bis, qui [631] cum in corpore uiuerent, talia sibi<br />

post hanc uitam prodesse meruerunt. Verum et si aliqua necessitas uel humari<br />

corpora uel in talibus locis humari nulla data facúltate permittat, non sunt<br />

praetermittendae supplicationes pro spiritíbus mortuorum, quas faciendas pro<br />

ómnibus in christiana et catholica societate defunctis etiam tacítis nominibus<br />

eorum sub generali commemoratione suscepit Ecclesia, ut quibus ad ista<br />

desunt parentes aut filii aut quicumque cognati uel amici, ab una eis exhibeantur<br />

pia matre communi. Si autem deessent istae supplicationes, quae fiunt<br />

recta fide ac pietate pro mortuis, puto, quod nihil prodesset spiritibus eorum,<br />

quamlibet locis sanctis exanima corpora ponerentur.<br />

V. 7. Cum ergo fidelis mater fidelis filii defuncti corpus desiderauit in<br />

basílica martyris poni, si quidem credidit eius animam meritis martyris adiuuari,<br />

hoc, quod ita credidit, supplicatio quaedam fuit, et haec profuit, si quid<br />

profuit. Et quod ad Ídem sepulcrum recurrit animo et filium precibus magis<br />

V, 7 ha piedad con los difuntos 447<br />

hijo insistentemente, lo que ayuda al alma del difunto no es el<br />

lugar del cuerpo muerto, sino el afecto materno revivido por<br />

el recuerdo del lugar. Porque tanto el encomendado como<br />

aquel a quien se encomienda no están a la vez infructuosamente<br />

en la memoria del que reza. Efectivamente, los que rezan<br />

hacen con su cuerpo lo que conviene a la oración: se arrodillan,<br />

extienden las manos o se postran en el suelo; y si hacen<br />

algún otro gesto visiblemente, aunque Dios conoce su voluntad<br />

invisible y la intención de su corazón, y no tiene necesidad<br />

alguna de estos indicios externos para que esté presente ante<br />

El la conciencia humana, sin embargo, el hombre se estimula<br />

de este modo a orar y a gemir con más humildad y fervor. Y<br />

no sé cómo, cuando esos gestos del cuerpo no pueden hacerse<br />

sino con un movimiento interior del alma, el movimiento interior<br />

invisible que los ha hecho se aumenta con los mismos<br />

gestos exteriorizados de nuevo visiblemente; y, por lo mismo,<br />

el afecto del corazón, que ha precedido para que se hagan,<br />

crece, porque han sido hechos. No obstante, cuando alguno<br />

está impedido, o no puede hacer esto con sus miembros, no<br />

por eso deja de orar el hombre interior, y se postra ante los<br />

ojos de Dios en la intimidad más secreta, donde se arrepiente.<br />

Igualmente, cuando alguno se interesa con tesón dónde va a<br />

ser enterrado el cuerpo de su difunto, ese reza también por su<br />

alma, porque el afecto primero elige el lugar santo, tanto cuanto<br />

ese lugar santo, al recordarlo, una vez sepultado el cuerpo<br />

allí, renueva y aumenta más aquel afecto. Y aun cuando no<br />

pueda inhumar al ser querido donde el alma religiosa prefería,<br />

magisque commendat, adiuuat defuncti spiritum non mortui corporis locus,<br />

sed ex loci memoria uiuus matris affectus. Simul enim et quis et cui commendatus<br />

sit, non utique infructuose religiosam mentem precantis adtingit. Nam<br />

[632] et orantes de membris sui corporis faciunt quod supplicantibus congruit,<br />

cum genua figunt, cum extendunt manus uel etiam prosternuntur solo<br />

et si quid aliud faciunt uisibiliter, quamuis eorum inuisibilis uoluntas et cordis<br />

intentio Deo nota sit nec ule indigeat his indiciis, ut animus ei pandatur<br />

humanus. Sed hinc magis se ipsum excitat homo ad orandum gemendumque<br />

humüius atque feruentius, et nescio quomodo, cum hi motus corporis fieri nisi<br />

motu animi praecedente non possint, eisdem rursus exterius uisibiliter factis<br />

ille interior inuisibilis qui eos fecit augetur, ac per hoc cordis affectus, qui, ut<br />

fierent ista, praecessit, quia facta sunt crescit. Verum tamen si eo modo<br />

quisque teneatur uel etiam ligetur, ut haec de suis membris faceré nequeat,<br />

non ideo non orat interior homo et ante oculos Dei in secretissimo cubili, ubi<br />

conpungitur, sternitur. Ita etiam cum plurimum intersit, ubi ponat corpus<br />

mortui sui, qui pro spiritu eius Deo supplicat, quia et praecedens affectus<br />

locum elegit sanctum et illic corpore pósito recordatus locus sanctus eum qui<br />

praecesserat renouat et auget affectum, tamen etiamsi non possit ubi religíosus<br />

animus elegit humare quem diligit, nullo modo debet a sup[633]plicationibus

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!