40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
40. Escritos varios - Biblioteca Católica Digital
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
276 Ochenta y tres cuestiones diversas<br />
ción de cada uno, las servidumbres o las libertades; y si alguna<br />
vez alcanzan algo en favor de sus malas pasiones con la invocación<br />
del Dios soberano, no es una gracia, sino una venganza.<br />
Porque el Apóstol no dice sin razón: Dios los ha entregado a<br />
los deseos de su corazón. En efecto, la facilidad de cometer<br />
algunos pecados es el castigo de otros pecados ya cometidos.<br />
2. El artificio de los demonios con los magos. En cuanto<br />
a lo que dice el Señor: Satanás no puede echar a Satanás,<br />
para que no vaya a suceder que alguno, cuando invoca los<br />
nombres de potestades inferiores y ha conseguido echar al<br />
demonio, piense que es falsa esta sentencia del Señor, debe<br />
entenderlo en este sentido: que, aun cuando Satanás respeta el<br />
cuerpo o los sentidos del cuerpo, por eso los respesta, para<br />
asegurarse un mayor triunfo sobre la voluntad del propio<br />
hombre por medio del error impío 721 . Y bajo este punto de<br />
vista Satanás no sale, sino que más bien penetra a lo más<br />
íntimo para actuar en él de la manera que dice el Apóstol:<br />
según el príncipe de este aire que actúa ahora en los hijos de la<br />
incredulidad. Porque no turbaba y atormentaba él sus sentidos<br />
corporales ni golpeaba sus cuerpos, sino que él reinaba en sus<br />
voluntades o, mejor, en sus pasiones.<br />
3. Advertencia del Señor. En cuanto a lo que dice que<br />
los falsos profetas van a realizar muchos signos y prodigios,<br />
hasta engañar, si fuera posible, aun a los elegidos 722 , advierte<br />
servitutes eorum libertatesque distribuat. Et si quando invocatione summi Dei,<br />
aliquid pro suis malis cupiditatibus impetrant, vindicta est illa, non gratia. Non<br />
enim frustra dicit Apostolus: Tradidit illos Deus in desideria coráis eorum<br />
(Rom 1,26). Quorumdam enim peccatorum perpetrandorum facilitas poena<br />
est aliorum praecedentium.<br />
2. Quod autem Dominus dicit: Non potest satanás satanam excludere<br />
(Me 3,23): ne forte quisquam utens nominibus aliquarum infimarum potestatum,<br />
cum daemonium excluserit, falsam putet esse istam Domini sententiam,<br />
ad hoc intellegat dictum, quia hoc modo satauas, etiamsi corpori aut<br />
corporis sensibus parcit, ideo parcit, ut ipsius hominis voluntati per impietatis<br />
errorem triumpho maiore dominetur. Hoc autem modo non exit satanás, sed<br />
potius in intima ingreditur, ut in eo sic operetur, quemadmodum dicit Apostolus:<br />
Secundum principem potestatis aeris huius, qui nunc operatur in filiis<br />
diffidentiae (Eph 2,2). Non enim sensus corporis eorum turbabat atque torquebat,<br />
aut eorum corpora collidebat, sed in eorum volúntate, vel potius<br />
cupiditate regnabat.<br />
[92] 3. Quod autem dicit pseudoprophetas multa signa et prodigia factures,<br />
ita ut fallant etiam, si fieri potest, electos (cf. Mt 24,24), admonet<br />
721 La posesión diabólica se asegura con la impostura sacrilega, por medio de sortilegios<br />
y falsos milagros, con que engañan haciendo creer en la libertad.<br />
722 Cf. Mt 24,24.<br />
Cuestión 79 277<br />
claramente que hasta los hombres perversos hacen algunos<br />
milagros que los mismos santos no pueden hacer, y sin embargo<br />
no se ha de pensar por eso que ellos están en mejor situación<br />
delante de Dios. Porque no eran más gratos a Dios que<br />
el pueblo de Israel los magos de los egipcios, porque este<br />
pueblo no era capaz de hacer lo que ellos hacían, aunque<br />
Moisés había podido obrar prodigios mayores con el poder de<br />
Dios. Sino que la razón por la cual no se dan tales poderes a<br />
todos los santos es para que los débiles no caigan en un error<br />
especialmente funesto, imaginando que en semejantes hechos<br />
hay dones mayores que en las obras de santidad, con que se<br />
consigue la vida eterna. Por esa causa el Señor prohibe a los<br />
discípulos felicitarse de ello, cuando dice: No queráis alegraros<br />
de eso porque se os someten los espíritus, sino alegraos porque<br />
vuestros nombres están escritos en los cielos.<br />
4. El discernimiento de los espíritus. Puesto que los<br />
magos hacen tales prodigios, semejantes a los que a veces<br />
hacen los santos, ciertamente aparecen visiblemente como tales,<br />
pero son realizados con otro fin y otro principio. En verdad,<br />
los primeros los realizan buscando su propia gloria; los<br />
segundos, buscando la gloria de Dios 723 ; los primeros los hacen<br />
por medio de algunas concesiones a las potestades en sus<br />
rangos so pretexto de negocios y beneficios privados; los segundos,<br />
en cambio, por un servicio público a las órdenes de<br />
aquel a quien está sometida toda criatura. Porque una cosa es<br />
que un propietario sea obligado a dar un caballo a un soldado,<br />
y otra que lo dé a un comprador o que lo regale o lo preste<br />
utique ut intellegamus quaedam miracula etiam sceleratos homines faceré,<br />
qualia sancti faceré non possunt: nec tamen ideo potioris loci apud Deum esse<br />
arbitrandi sunt. Non enim acceptiores erant Deo, quam populus Israel, magi<br />
Aegyptiorum, quia non poterat lile populus faceré quod illi faciebant: quamvis<br />
Moyses in virtute Dei maiora potuerit (cf. Ex 7,12). Sed ideo non ómnibus<br />
sanctis ista tribuuntur, ne perniciosissimo errore decipiantur infirmi, existimantes<br />
in talibus factis maiora dona esse, quam in operibus iustitiae, quibus<br />
aeterna vita comparatur. Propterea Dominus prohibet hinc gaudere discípulos,<br />
cum ait: Nolite in hoc gaudere, quoniam spiritus vobis subiciuntur; sed in<br />
hoc gaudete, quoniam nomina vestra scripta sunt in caelis (Le 10,20).<br />
4. Cum ergo talia faciunt magi, qualia nonnunquam sancti faciunt, talia<br />
quidem visibüiter esse apparent, sed et diverso fine et diverso iure fiunt. lili<br />
enim faciunt quaerentes gloriam suam, isti quaerentes gloriam Dei; et illi<br />
faciunt per quaedam potestatibus concessa in ordine suo, quasi privata commercia<br />
vel veneficia; isti autem publica administratione, iussu eius cui cuneta<br />
creatura subiecta est. Aliter enim cogitur possessor equum daré militi, aliter<br />
eum tradit emptori, vel cuilibet donat aut commodat. Et quemadmodum<br />
Cf. lo 7,18.