n-ro 447, 2001 jul-dec en PDF-dosiero

havas diversajn dezirojn, ©ia koro komencas
perdi la purecon kaj iafoje ekhavas
malbonajn pensojn, kiuj donas pli kaj pli
multajn ßancojn por obsedo de diablaj
spiritoj.
Çu aperigi demonon aü budaon, tio nur
dependas de la korteni©o de homo. Esence
en la mondo ekzistas nek malamiko nek
amiko. Nur la koro ilin kreas. Se homo
çiam tenas en la koro malamon kontraü iu
persono, tiu penso nepre komuniki©as al li
tute egale çu li tion konscias aü ne, kaj
formi©as inter ili fatala kanalo, kiu dividas
ilin kiel malamikojn reciproke.
Mirinda ja estas la povo de la koro! Ni
La La vera vera vivo vivo en en kredo
kredo
Homo sen kredo ne povas pensi pri la
eterneco. Li pensas, ke homo mortas, eniras
en çerkon, putri©as kaj komplete nenii©as.
Nature al tia homo ne venas ideo “nun en
çi tiu mondo mi faru bonon volonte
tolerante malfacila∆ojn por la feliço en la
postmorta vivo.”
Se la homa vivo daüras nur kvindeksesdek
jarojn kaj çio fini©as, pro kio oni
bezonas labori spite la suferojn kaj dolorojn?
Kiam homo ekscias pri la ekzisto de
la spirita mondo, kie oni ankoraü devas
fari disciplinadon respektive necesan al si,
li povas pli volonte toleri la dolorojn de çi
tiu mondo. Estas ja tre necese, ke homoj
iom pli klare spertu kaj konvinki©u pri la
ekzisto de la postmorta vivo, jam dum la
surtera vivado.
Estas eraro, se oni asertas ke la religion
ne devas akompani mirakloj. Ju pli vere
vivanta la religio, des pli multaj mirakloj
aperas kun ©i. Estas eraro nur serçi
miraklojn, sed estas fakto, ke okazas
mirakloj çe vera religio. Ve al la nuntempa
do devas çiam en ni teni mildan, agrablan
koron kaj klopodi dissendi, per pensaj
ondoj, belegan kortußan orkestron al çiuj
homoj çirkaü ni kaj tiel kunlabori por
efektivi©o de kiel eble plej feliça vivo de la
homoj.
La homoj estas destinitaj nepre kunvivadi
kaj la ©ojo aü mal©ojo, doloro aü
plezuro naskitaj en nia koro tuj kaj certe
speguli©as en la koro de çiuj çirkaü ni. Ni
do neniam devas aüdaci “malami iun por
malami”. Jam de la antikva tempo homoj
amasigis la pensojn de reciproka malamo
kaj rankoro kaj tio kreis tian sufoke
malkomfortan mondon kiel la nuna.
religio, kiu havas nur teorion, sed al kiu
mankas vivanta kredo.
Por la religia kredo la unuavice grava
estas la sperto, sed neniel rezono. Se oni
povus akiri kredon per rezono, çiuj tiel
nomataj intelektuloj devus esti fervoraj
kredantoj, sed en la fakto neinstruituloj
relative pli entuziasmi©as en kredo.
Se homo sincere adoras kaj pre©as Dion,
li nepre akiras valoran sperton. Kaj per
amasi©o de spertoj li eniras en kredon jam
neniel skueblan. La sperton oni akiras ne
per aüskultado al prelegoj nek per legado
de libroj sed nur per propra vivado en
kredo. Se oni çiutage tenas la koron adori
Dion, tio povas esti nomata vivo en kredo.
La plejparto el la nuntempaj homoj estas
senbridaj egoistoj. Ne malmultaj vivas çe
demonoj, sed ni neniam devas fari©i
demonoj, sed nepre devas fari©i dioj. Se
oni restas sub la monto, ßparante la penon
suprengrimpi, oni neniam povas ©ui la
belan pejza©on supre. amikoj, ni kune
grimpu, kura©igante unu la alian.
(daürigota)
31 Oomoto 447