+ Descargar revista nº 1 (PDF) - Centro Gallego de Vitoria
+ Descargar revista nº 1 (PDF) - Centro Gallego de Vitoria + Descargar revista nº 1 (PDF) - Centro Gallego de Vitoria
QUE m á m o a s son os sepulcros prehistóricos, da época megalítica (siglos Vl a lll a. de C.), formado por unha masa tumular ou montículo artificial de terra que recobre unha anta ou dolmen; ten planta normalmente circular e tamén recibe os nomes de medoña, medorra, modia. Por deformación, en algúns lugares tamén lle chaman así ós castros. Castro da Torre en Caurel (Lugo) ¿SABÍAS. . . ? QUE petroglifos son grabados en pedra, ó aire libre, algúns aínda sen descifrar. Presentan en Galicia unha ampla gamma tipolóxica: combinacións circulares, espirais, animais (cervos, cabalos, serpes), seres humanos, armas, tamén figura n labirintos, improntas de pegadas de animais, etc. Auga en cesto, amor de neno e vento de cú, todo é un. Na cama e na cadea coñécese o amigo e non entre xerros de viño. Se queres ter moitos amigos, proba poucos. O refraneiro 25 Petroglifo de Bouza- Abadín (Imo) Home que fía, muller que asubía e galiña que non pon, na miña casa non. Eso si, a muller que ten home rega de noite, e a que non o ten árdelle alí. Amigos que loitan por un codelo, ou a fame é moita ou o querer é pequeno.
26 José Coello no seu taller de Vitoria. Os afiadores que viñan de Galicia Alberto Gil - Vicente Touzón finais do século XIX asentánronse en AVitoria afiadores que viñan de Galicia; outros percorreron os rueiros de España e tamén do extranxeiro. Os que viñeron aquí traballaron coa roda nas rúas por toda a provincia de Álava. Ata hai poucos anos escoitabamos os chifros dos nosos afiadores, e aínda agora, de cando en vez se ve algún que pouco ten que ver cos de antano, porque as vellas rodas, as xenuínas, xa remataran o seu camiñar con estes homes que son o exemplo dunha estirpe de artesáns ambulantes única. Unha das familias dedicadas a este oficio é a de Coello. Adolfo ten obradoiro en Ponferrada; Antonio na praza da Virxe Branca, no local que fora de Herminio Alonso, afiador tamén galego, e José na rúa Badaia nº 21, con quen temos esta conversa. –José, cóntanos a orixe da vosa familia. –Os Coello somos de Montederramo, na provincia de Ourense; meu pai, Gervasio Coello, comezou cos seus irmáns que tamén eran afiadores, sendo moi novo, e deprendeu cunha persoa moi sabedora do oficio. Traballaron nas provincias de Toledo e Ciudad Real coa roda, e alá polo ano corenta volveu para traballar na zona do Bierzo. A súa base era Ponferrada, por alí colleu unha clientela tan boa que traballaba coma un mes ou mes e medio sen parar; despois iba outro mes e medio, máis ou menos, según acompañara o tempo, a casa para deixar descansar a volta e axudar a miña nai nas labores do campo, e de novo a darlle á roda; tiña moi boa clientela e moito traballo. Coñecíano polo xeito de tocar o chifro; era quen de tocar a alborada de Veiga co chifro sen perder unha nota. Meu pai traballaba con garabata, calzaba unhas polainas que chamaban «l e g u e s» e zapato negro; levaba un blusón gris e delantal de coiro cando estaba a afiar. Pa raba na pensión Madrileña, que despois do hotel Madrid era a mellor; por
- Page 2 and 3: Edita: Centro Galego de Vitoria-Gas
- Page 4 and 5: Raiola sale a la luz con la nueva d
- Page 6 and 7: Saúdo para RAIOIA Acóllenme hoxe
- Page 8 and 9: Centro Gallego, sito en la calle Cu
- Page 10 and 11: Actuación del grupo Arte Galega, e
- Page 12 and 13: Escribe su primera novela "Desde el
- Page 14 and 15: des de facer “chapuzas” aparte,
- Page 16 and 17: Puente romano de Arnoia y casa de D
- Page 18 and 19: Breve recorrido por el destino de l
- Page 20 and 21: Comida de hermandad celebrada en el
- Page 22 and 23: Día de las Comunidades asentadas e
- Page 26 and 27: aqueles anos non tódolos afiadores
- Page 28 and 29: curiosidade, se alguén quere boas
- Page 30 and 31: Mercedes Espiño, da Mesa pola Norm
- Page 32 and 33: Aurelio Rivas, toda una vida vincul
- Page 34 and 35: Escultura de Aldecoa realizada por
- Page 36 and 37: Luar Na Lubre, que recientemente ha
- Page 38 and 39: grupos escoceses, grupos franceses
- Page 40 and 41: Foto: Xurxo Lobato («O lapis do ca
- Page 42 and 43: paredes no sean de piedra, no, est
- Page 44 and 45: las dos piernas y diste un saltito
- Page 46: Ana Beatriz Rodríguez GALICIA, SEN
QUE m á m o a s son os sepulcros prehistóricos, da época megalítica (siglos Vl<br />
a lll a. <strong>de</strong> C.), formado por unha<br />
masa tumular ou montículo artificial<br />
<strong>de</strong> terra que recobre unha anta ou<br />
dolmen; ten planta normalmente circular<br />
e tamén recibe os nomes <strong>de</strong><br />
medoña, medorra, modia. Por <strong>de</strong>formación,<br />
en algúns lugares tamén lle<br />
chaman así ós castros.<br />
Castro da Torre en Caurel (Lugo)<br />
¿SABÍAS. . . ?<br />
QUE petroglifos son grabados en pedra, ó aire libre, algúns aínda sen <strong>de</strong>scifrar.<br />
Presentan en Galicia unha ampla gamma tipolóxica: combinacións circulares, espirais,<br />
animais<br />
(cervos, cabalos,<br />
serpes), seres<br />
humanos, armas,<br />
tamén figura n<br />
labirintos, improntas<br />
<strong>de</strong> pegadas<br />
<strong>de</strong> animais,<br />
etc.<br />
Auga en cesto, amor <strong>de</strong> neno e vento<br />
<strong>de</strong> cú, todo é un.<br />
Na cama e na ca<strong>de</strong>a coñécese o<br />
amigo e non entre xerros <strong>de</strong> viño.<br />
Se queres ter moitos amigos, proba<br />
poucos.<br />
O refraneiro<br />
25<br />
Petroglifo <strong>de</strong> Bouza-<br />
Abadín (Imo)<br />
Home que fía, muller que asubía e<br />
galiña que non pon, na miña casa non.<br />
Eso si, a muller que ten home rega <strong>de</strong><br />
noite, e a que non o ten ár<strong>de</strong>lle alí.<br />
Amigos que loitan por un co<strong>de</strong>lo, ou<br />
a fame é moita ou o querer é pequeno.
Change language