Deseo y subjuntivo.indd - RUA - Universidad de Alicante

Deseo y subjuntivo.indd - RUA - Universidad de Alicante Deseo y subjuntivo.indd - RUA - Universidad de Alicante

11.05.2013 Views

Juan Francisco Mesa Sanz 44 En todos los ejemplos se cumple esta prerrogativa, por lo que les suele seguir una oración adversativa que explicita las circunstancias que impidieron su realización. 45 No así por cupiui, cuya aparición veta el adverbio temporal nunc. 46 Podría pensarse también en un imperfecto «pro futuro» propio de las cartas, pero el contexto no parece admitir tal interpretación (BAS- SOLS (1948: 239): «Cuando la persona que habla o escribe se sitúa en un punto del futuro, adquieren valor de pasado las acciones que juzgadas a tenor del momento en que se habla son futuras»). En cualquier caso no supondría variación alguna en nuestra interpretación del imperfecto de los verbos cupitivos (cf. sobre esta afi rmación en relación con el imperfecto §3.2.3). 47 De hecho, la presencia mayoritaria de periodos hipotéticos así lo indicaban: «Los enunciados en los que el hablante expresa el grado de compromiso con la verdad de la proposición pertenecen a lo que desde hace algún tiempo se denomina modalidad epis témica, modalidad en la que se incluyen actividades lingüísticas tan variadas como los conocimientos, creencias, suposiciones, inferencias, hipótesis, deducciones, citas, pro babilidades o posibilidades» (NÚÑEZ, 1994: 685). Cf. NUTTING (1901 y 1925) sobre la interpretación de estos periodos condicionales. 48 Al encontrarnos en un monólogo, en lugar de hablar de ‘intercambio’ para la es tructura del discurso, se prefi ere este término; en él se encuentran los movimientos discursivos que pueden establecer relaciones de dependencia entre sí (movimientos centrales y subsidiarios) ÍNDICE 266

El deseo y el subjuntivo con todos los niveles de complejidad que el hablante desee (KROON, 1995: 80-9). 49 Al análisis del presente se consagra el resto el capítulo por lo que no ha sido tra tado ahora. Los ejemplos de perfecto de subjuntivo (Sen. Epist. 75, 16, optauerim hoc nobis magis quam promiserim) y de pluscuamperfecto de subjuntivo (Sen. Dial. VI (Consolatio ad Marciam), 1, 8, cupissem itaque primis temporibus ad istam curationem accedere) no añaden nada nuevo a lo ya dicho y resultan poco signifi cativos, debido a su carácter singular. 50 Sólo registramos dos excepciones en todo el corpus –ampliado a la obra com pleta de los autores que en él hemos estudiado–, Cic. N.D., III, 95, 1 y Fam. I, 7, 11. 51 §3.3.1. 52 Cf. §3.3.1.4. 53 Pl. Cas. 423 nam praesente hoc plura uerba non desidero, Merc. 148 ego bonum, maluma quo accedit, mihi dainirei hau desidero y St. 514 nunc me gratiam aps te mire uerbis nihil desidero. El resto de los ejemplos de este verbo, salvo Sen. Ben 13, 5, 6, Ep. 31, 1, 3 y 79, 1, 5, responden a este mismo criterio de expresión de una emoción del hablante, pero sin predicado dependiente. La excepción la proporciona Cicerón ND. I, 65, 2. 54 Pl. As. 788 uerum in cubiculo –deme istuc– equidem illam moueri gestio; Cas. 471 iam hercle amplexari, iam osculari gestio; Men. 486 adibo ad hominem, nam turbare gestio; y Ter. Phorm. 260 ipsum gestio dani mi in conspectum, nunc sua culpa ut sciat lenem patrem illum ÍNDICE 267

El <strong>de</strong>seo y el <strong>subjuntivo</strong><br />

con todos los niveles <strong>de</strong> complejidad que el hablante <strong>de</strong>see (KROON,<br />

1995: 80-9).<br />

49 Al análisis <strong>de</strong>l presente se consagra el resto el capítulo por lo que<br />

no ha sido tra tado ahora. Los ejemplos <strong>de</strong> perfecto <strong>de</strong> <strong>subjuntivo</strong> (Sen.<br />

Epist. 75, 16, optauerim hoc nobis magis quam promiserim) y <strong>de</strong> pluscuamperfecto<br />

<strong>de</strong> <strong>subjuntivo</strong> (Sen. Dial. VI (Consolatio ad Marciam), 1,<br />

8, cupissem itaque primis temporibus ad istam curationem acce<strong>de</strong>re)<br />

no aña<strong>de</strong>n nada nuevo a lo ya dicho y resultan poco signifi cativos,<br />

<strong>de</strong>bido a su carácter singular.<br />

50 Sólo registramos dos excepciones en todo el corpus –ampliado a la<br />

obra com pleta <strong>de</strong> los autores que en él hemos estudiado–, Cic. N.D.,<br />

III, 95, 1 y Fam. I, 7, 11.<br />

51 §3.3.1.<br />

52 Cf. §3.3.1.4.<br />

53 Pl. Cas. 423 nam praesente hoc plura uerba non <strong>de</strong>si<strong>de</strong>ro,<br />

Merc. 148 ego bonum, maluma quo accedit, mihi dainirei hau <strong>de</strong>si<strong>de</strong>ro<br />

y St. 514 nunc me gratiam aps te mire uerbis nihil <strong>de</strong>si<strong>de</strong>ro. El resto<br />

<strong>de</strong> los ejemplos <strong>de</strong> este verbo, salvo Sen. Ben 13, 5, 6, Ep. 31, 1, 3<br />

y 79, 1, 5, respon<strong>de</strong>n a este mismo criterio <strong>de</strong> expresión <strong>de</strong> una emoción<br />

<strong>de</strong>l hablante, pero sin predicado <strong>de</strong>pendiente. La excepción la<br />

proporciona Cicerón ND. I, 65, 2.<br />

54 Pl. As. 788 uerum in cubiculo –<strong>de</strong>me istuc– equi<strong>de</strong>m illam moueri<br />

gestio; Cas. 471 iam hercle amplexari, iam osculari gestio; Men. 486<br />

adibo ad hominem, nam turbare gestio; y Ter. Phorm. 260 ipsum gestio<br />

dani mi in conspectum, nunc sua culpa ut sciat lenem patrem illum<br />

ÍNDICE<br />

267

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!