10.05.2013 Views

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

de lo cual, pronunciaré una conferencia con este tema: ‘Azaña. El<br />

hombre y la vi<strong>da</strong>’. Le expuse el plan de la misma a Bóve<strong>da</strong> y piensa<br />

él que será una cosa de mérito. Azaña despierta aquí una expectación<br />

tan formi<strong>da</strong>ble, que eso mismo hace fácil y temible a la vez<br />

el merodearlo con este intento de describir a su alrededor un mero<br />

círculo de palabra. Yo siento por Azaña un cariño sin límites y<br />

una admiración que me <strong>da</strong> miedo, porque invade una zona de mi<br />

ser que siempre estuvo libre para mis paseos interiores: mi self<br />

control crítico. Yo tuve fanatizado muchas veces, casi to<strong>da</strong> la vi<strong>da</strong>,<br />

mi corazón. Pero mi mente era mía. Ahora no. Estoy fanatizado<br />

íntegramente. Esto me permite, sin yo haberlo querido, penetrarme<br />

de Azaña más que intelectualmente, por medio de sutiles modos<br />

de conocimiento que más tienen que ver con la mística. De tal<br />

forma es así, que cuando leo sus discursos o le oigo, se ponen en<br />

movimiento dentro de mi una serie de mociones y resonancias<br />

que ya me eran antiguas, sin que yo las supiese en clara conciencia<br />

de sus palabras o en sueños exactos. Y muchas veces mi contacto<br />

con él, más parece monólogo que diálogo. Ya sé que todo<br />

esto parece gran presunción, pero es la ver<strong>da</strong>d, y qué quieres tú<br />

que yo le haga...».<br />

Blanco-Amor sentiu sempre unha forte admiración polo poeta granadino<br />

e mantivo sempre viva esta chama ata a súa morte, fóra e máis alá de<br />

calquera oportunismo que, inxustamente, viría a nubrar esta relación.<br />

Eduardo incorpórase, pois, a aquela España liberal e ilustra<strong>da</strong>, á<br />

ideoloxía <strong>da</strong> Institución Libre de Enseñanza, como Lorca. Afirmou en varias<br />

ocasións que, por vontade de estilo, pertence a aquela xeración e que se<br />

refixo español e galego nestes anos <strong>da</strong> República con aquela xente:<br />

«... en un trato continuo y a veces muy intenso, como en el<br />

caso de García Lorca. Mi aporte al estilo de la generación fue buena<br />

parte de mi poesía bilingüe (mi Romances <strong>galegos</strong> salió el mismo<br />

año y casi el mismo mes que el Romancero gitano de Federico).<br />

Escribí sobre ellos y sobre todo conviví su atmósfera personal<br />

y lo que yo llamo el estilo socio-literario de aquel conjunto<br />

que nominaríamos con una simplificación na<strong>da</strong> violenta un espíritu<br />

de izquier<strong>da</strong> existencial y literaria»... 74 .<br />

74 X. G.: «La última entrevista con Eduardo Blanco-Amor», rev. Galicia-80, nº. 1, Editorial<br />

Limbo, febreiro, 1980, pp. 13-16.<br />

92

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!