10.05.2013 Views

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

ficos viajes por España que había hecho, inmóvil, leyendo mis<br />

cosas’. Ardía en ganas de hablarme aparte. Y como se trataba de<br />

una exhibición de La Traviesa Molinera en privado, en cuanto se<br />

apagó la luz, nos sentamos juntos y empezamos a hablar de ti.<br />

Está muy doli<strong>da</strong> y triste de ti. La conclusión de nuestra conversación<br />

fue ésta: Ya que no le has <strong>da</strong>do Yerma ni piensas <strong>da</strong>rle Doña<br />

Rosita -con cuyo papel de cria<strong>da</strong> sueña- que le destines, por lo<br />

menos, Casa de Materni<strong>da</strong>d o que le escribas cualquier otra cosa.<br />

Yo creo que debías hacerlo. Margarita está por encima de estos<br />

menudos celos teatrales y no se enfa<strong>da</strong>ría, porque Margarita no<br />

es actriz más que por su gran talento y su angustiosa sensibili<strong>da</strong>d.<br />

Es actriz de escena y no de entre bastidores. Ella misma te aconsejaría<br />

que atendieses el pedido de Lola: está desola<strong>da</strong> y me dice<br />

que todo cuanto le leen, le parece de azucarillo o percalina; que<br />

sueña con hacer una de tus mujeres y que este año no tuvo interés<br />

en hacer tempora<strong>da</strong> porque le faltaba el entusiasmo que sólo<br />

tú puedes devolverle. Piensa un poco en esto y contéstame. Pero<br />

contéstame...<br />

Lo de Lola ahí que<strong>da</strong>, como lo más importante de esta carta.<br />

No desmorones el prestigio que me has creado ante ella, dejando<br />

mi carta sin respuesta46 ...<br />

Eduardo. Buenos Aires, noviembre 29-935»<br />

46 O destino quixo que fora Margarita Xirgu anos despois, no seu exilio, quen dera a coñecer,<br />

á fronte <strong>da</strong> «Comedia Nacional Uruguaya», a obra lorquiana, na súa máis auténtica fibra dramática.<br />

A guerra civil española non só derrubaría edificios ben construídos, senón que tamén mu<strong>da</strong>ría<br />

conciencias. Este foi o caso de Lola Membrives, como nos conta Fernando Iglesias Tacholas:<br />

«Eu mesmo a vin baixar dun automóbil, lucindo a súa camisa <strong>da</strong> Falanxe, con<br />

frecha en ouro, e entrar na ‘Tien<strong>da</strong> Las Filipinas’, que entón estaba en Carlos Pellegrini<br />

e Bme. Mitre, á que ganou moita populari<strong>da</strong>de polas obras que ela estreara e a quen<br />

fixo vir a Buenos Aires, xa entón sabedora do seus asasinato en Grana<strong>da</strong> polos que<br />

ela, dona Lola Membrives, si, grande actriz, pero mala amiga de Federico García<br />

Lorca, axu<strong>da</strong>ba, os asasinos». (Vid. «A guerra civil desde lonxe», en Fernando Iglesias<br />

“Tacholas”, un actor auriense na Galicia ideal , Luís Pérez, Ediciós do Castro, Sa<strong>da</strong>,<br />

A Coruña, 1996).<br />

Blanco-Amor escribe tamén:<br />

«Lola era por aquel tiempo tan hazañosa -no sé si azañista- republicana que se<br />

le otorgó, si no por primera vez, una de las primeras, la Orden de la República. A<br />

mí, que era rojo perdido, me encargó la presentación en Buenos Aires del estreno<br />

de Nuestra Natacha de Casona. Luego viró la chaqueta, para el caso el mantón, y se<br />

hizo franquista batallona, consecuente con el fácil mimetismo de las gentes de espectáculo».<br />

(Vid. «Federico otra vez; la misma vez», El País, Arte y Pensamiento, 1-<br />

10-1978).<br />

33

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!