10.05.2013 Views

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

el arado, el delfín, la nebulosa,<br />

y la, sin eco, injuria de esa fosa<br />

que proclama el silencio granadino.<br />

Transitado de sangre y de alegría,<br />

dócil de eterni<strong>da</strong>d y de regreso,<br />

te siento, arcángel mudo, a mi costado.<br />

Me ampara tu celeste cetrería,<br />

de ca<strong>da</strong> ardiente afán tórnasme ileso:<br />

Guardián arquero, dulce hermano alado.<br />

(Copia mecanografa<strong>da</strong>, escrita para ser li<strong>da</strong> na universi<strong>da</strong>de de La Plata<br />

-Arxentina-, 1961. Biblioteca Blanco-Amor, arquivos <strong>da</strong> Deputación Provincial<br />

de Ourense).<br />

8.1.10. Federico otra vez; la misma vez 271<br />

Tengo siempre ganas y miedo de escribir sobre García Lorca.<br />

La persistencia de su imagen -para mi igual que para todos los<br />

que le hemos tratado de cerca- no acaba de dejarnos en paz, ver<strong>da</strong>deramente<br />

es un «rayo que no cesa»-. Sigue vigente el croquis<br />

de Neru<strong>da</strong>, trazado como primera reacción a su asesinato: «Era un<br />

relámpago vivo, una ternura totalmente sobrehumana. Su persona<br />

era mágica y morena y traía la felici<strong>da</strong>d». Al evocarlo, al convocarlo,<br />

todo un contexto existencial, se me viene en avalancha, como<br />

viviéndolo juntos, con muchos otros, y del cual dependíamos; y<br />

él, del modo más incisivo, porque Federico era el diálogo perpetuo<br />

y quienes conocemos sus muchas sole<strong>da</strong>des no podemos<br />

imaginarlo, quieto y callado, en la definitiva sole<strong>da</strong>d de la muerte.<br />

Cuando ya iban pasados veinticinco años, compuse un soneto,<br />

que empezaba así:<br />

271 Artigo, con dúas fotografías saca<strong>da</strong>s polo propio Blanco-Amor, no verán de 1935. Federico<br />

con súa nai, coa dedicatoria: «Para Eduardo, con lo que más amo del mundo»; na outra<br />

fotografía García Lorca está acompañado dos seus sobriños, fillos de Concha e Fernández<br />

Montesinos.<br />

Neste artigo, Blanco-Amor publica tamén a parte autógrafa de García Lorca do poema «Danza<br />

<strong>da</strong> lúa en Santiago».<br />

314

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!