seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

dos y la voz silenciada del amor homosexual (Stockholm, 1986) 257 . A segunda,
unha conversa informal con Ricardo Palmás, no verán do 94 na miña
casa da Coruña, na que, inevitablemente, sempre sae Eduardo e, de paso,
comentamos tamén os poemas lorquianos. Ricardo situou tamén resolta e
abertamente estes poemas nas augas da interpretación de Eduardo e a min
pareceume, entón, que era o momento de redactar estas notas.
Ángel Sahuquillo, no libro citado anteriormente, estudia a
homosexualidade na obra poética de Federico. A obra de Lorca, nos anos
inmediatos á Guerra Civil, quedou falta de crítica, pois nunca foi ben vista,
como dixo Guillermo de Torre, polos «defensores da civilización», pero o
tema da homosexualidade, aínda hoxe, precisa de libros valentes coma o
de Ángel Sahuquillo.
As liñas que seguen tampouco neste asunto pretenden ser orixinais.
Parten da interpretación de Ángel Sahuquillo, que analiza a obra poética de
Lorca, desde a súa concepción homosexual. Aínda que non se ocupa dos
poemas galegos de Federico, o seu estudio serve de base ó meu, que sitúa
este poemario, na súa orixe e composición, como un pórtico amoroso.
Teñamos en conta que a poesía de García Lorca nace baixo a influencia
da arte moderna e a súa relación coa técnica surrealista é evidente. Polo
tanto, aínda que sexa difícil establecer loxicamente os vínculos entre a vida
e a obra do poeta, sabemos que este escribe baixo pulos inconscientes,
controlados só por unha vontade de estilo. De aí que o campo conceptual
dalgunhas unidades poéticas poidan proporcionarnos elementos básicos de
análise, que apoien a nosa tese do pórtico amoroso.
Unha imaxe poética é sempre unha translación de sentido, pero a súa
expresión brota, certamente, dunha orde interna. O poeta constrúe, entón, símbolos
dunha natureza ambigua, pero cunha linguaxe codificada. O mundo dos
soños, a realidade onírica son expresados en palabras e imaxes poéticas.
Así, en Seis poemas galegos, podemos apreciar un certo estado de ánimo
que se filtra na poesía e que está, polo tanto, antes do texto, traducindo
a alma do poeta. Non é este o lugar nin o momento apropiado para estudiar
a fondo o mundo simbólico do poemario lorquiano en galego. A crítica
psicoanalítica tería que estudialos, como dixen, no conxunto da obra poética
de Federico. Permítaseme suxerir só algunhas consideracións que
naceron, primeiro, ó fío da lectura do libro de Ángel Sahuquillo e, despois,
dunha lectura reflexiva dos Seis poemas galegos.
257 Consultei este libro, tese de doutoramento do autor, no arquivo da Biblioteca Blanco-
Amor da Deputación Provincial de Ourense.
207