seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

!Si a lua la lua 228
couronada de toxo
que baila e baila e baila
!na Quintana dos Mortos!
A partir do verso 5, Federico supostamente está a escribir a traducción
espontánea de Guerra da Cal, se temos que facerlle caso ás súas palabras.
Os erros lingüísticos poñen de manifesto, segundo Franco Grande e Guerra
da Cal, unha falta de dominio de García Lorca para escribir en galego.
Se isto fora deste xeito, o poeta granadino non estaría a facer máis que
a redactar o que oe. Guerra da Cal estaba presente e podía advertirlle os
erros, que Lorca trataría de emendar facendo novos riscos. Pero non ocorre
así.
Mesmo, sendo xenerosos, podemos admitir esta hipótese ata o verso
9, momento en que o poema comeza a acumular tantos erros que amosa,
evidentemente, que Ernesto non está presente. Entón, tivo que estancar de
novo a inspiración e, a partir deste verso e coincidindo coas interrogacións
retóricas, o que nos parece é que García Lorca está empregando o galego
que sabe e que está a compor o poema a soas. O galego que sabe é defectuoso,
cousa que Blanco-Amor nunca negou. Pero é o galego de García Lorca,
quen partiría destes autógrafos en borrador, quedando a salvo o fondo da
cuestión que Eduardo sempre afirmou: a autoría lingüística e literaria dos
poemas lorquianos.
Como afirma Andrew A. Anderson229 sobre este poema, as riscaduras e
o proceso de cambiar palabras e de escritura ten as características dos demais
autógrafos lorquianos e non parecen obedecer a unha transcrición oral.
Axudado seguramente polo vocabulario «precaucional» de Romances galegos
de Blanco-Amor e sen ter maiores coñecementos da gramática do galego,
os seus erros son os típicos dun galego aprendido pasivamente e por vía
literaria, como xa temos dito: incorreccións en contraccións, formas verbais,
colocación de pronomes, castelanismos, arcaísmos, hipergaleguismos, etc.
Neste punto, tivemos a oportunidade de exporlle a Carlos Martínez-
Barbeito as nosas conclusións230 sobre esta cuestión.
228 146 Vid. nota .
229 Vid. Anderson, 1988.
230 Conversas con Carlos Martínez-Barbeito, agosto de 1995.
177