seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega
seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega
seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
nos lindeiros entre a lírica galega e a castelá. O mesmo García Lorca<br />
manifestoulle a Carlos Martínez-Barbeito que coñecía a poesía galaico-portuguesa<br />
do ciclo trobadoresco e a Blanco-Amor que lera a Gil Vicente, Sá<br />
de Miran<strong>da</strong>, Camoens, Rosalía de Castro, Amado Carballo, Manuel Antonio,<br />
Eugenio Montes, Álvaro Cunqueiro. Eduardo leu con el textos de Curros e<br />
Pon<strong>da</strong>l. Quedou marabillado coa poesía épica deste último e gustoulle menos<br />
o poeta de Celanova. Como xa deixamos dito en capítulos anteriores, a Lorca<br />
influíulle tamén o contacto cos musicólogos e folcloristas <strong>da</strong> Residencia de<br />
Estudiantes: Eduardo Martínez Torner e Jesús Bal y Gay.<br />
Andrew Anderson sitúa estes <strong>poemas</strong> sobre unhas claves referenciais:<br />
determina<strong>da</strong>s paisaxes urbanas e rurais, influencias temáticas e formais coa<br />
literatura tradicional galega. Lorca, nestas cantigas, segue fun<strong>da</strong>mentalmente<br />
o ronsel dos Cancioneiros e de Rosalía de Castro. Os santuarios e as<br />
romarías (pretexto e contexto para o encontro dos amantes), preto do mar<br />
(as nosas barcarolas), son reelaborados poeticamente polo bardo granadino.<br />
Reverdece a canción popular que, no caso <strong>da</strong> «Romaxe <strong>da</strong> Nosa Señora<br />
<strong>da</strong> Barca», fora tema popular xa en Rosalía.<br />
Lorca escolle tamén os tons e os aires <strong>da</strong>s cantigas nos seus esquemas<br />
de repetición e estructuras paralelísticas. O diálogo de nai e filla en «Danza<br />
<strong>da</strong> lúa». As voces «amigo» e «ama<strong>da</strong>» para espertar á vi<strong>da</strong> a Rosalía, ama<strong>da</strong> e<br />
morta, pero viva no mito. Son coincidencias busca<strong>da</strong>s consciente ou inconscientemente,<br />
pero o certo é que Lorca traballa sobre o tronco lírico galaico.<br />
Nos <strong>poemas</strong> hai tamén influencias máis difusas, que foron detecta<strong>da</strong>s por<br />
estudiosos e que poden estenderse, en menor nivel, a outros autores <strong>da</strong><br />
nosa literatura: Rosalía, Amado Carballo, Blanco-Amor179 . Vexamos algunhas<br />
destas referencias nos <strong>poemas</strong>.<br />
«Madrigal â cibdá de Santiago» alude á historia milenaria <strong>da</strong> ci<strong>da</strong>de. As<br />
herbas verdes (manto típico <strong>da</strong> nosa paisaxe), a choiva pola rúa (popularmente<br />
coñécese a Santiago como a ci<strong>da</strong>de máis chuviosa de España), o laio<br />
de pedra (a ci<strong>da</strong>de <strong>da</strong>s pedras centenarias).<br />
«Romaxe <strong>da</strong> Nosa Señora <strong>da</strong> Barca» é outra <strong>da</strong>s nosas romarías<br />
tradicionais e rosalianas. A Virxe mira para o mar dende a Costa <strong>da</strong> morte,<br />
en Muxía, onde ten unha pequena ermi<strong>da</strong>. Lorca crea de novo aquí un texto<br />
poético no que hai diversos planos fundidos e superpostos. Inventa, pero<br />
coincide, unha vez máis, coa reali<strong>da</strong>de. A imaxe <strong>da</strong> Virxe confundi<strong>da</strong> coa<br />
179 Ver estudios de Carlos Feal Deibe, Guerra <strong>da</strong> Cal, Franco Grande e Landeira Yrago,<br />
respectivamente.<br />
158