seis poemas galegos - Consello da Cultura Galega

O vento deixaba camelias de soma
na lumieira murcha da súa triste boca.
¡Vinde mozos loiros do monte e do prado
pra ver o adoescente afogado!
¡Vinde xente escura do cume e do val
antes que ise río o leve pro mar!
O leve pro mar de curtiñas brancas
onde van e vên vellos bois de ágoa.
¡Ay, como cantaban os albres do Sil
sobre a verde lua, coma un tamboril !
¡Mozos, imos, vinde, aixiña, chegar
porque xa ise río m’o leva pra o mar! 129 .
AP:
Noiturno do adolescente morto130 Ymos silandeiros orela do vado131 pra ver ô adolescente afogado
Ymos silandeiros veiriña do âr
antes qu’ise rio o leve pr’o mar
129 O complemento me funde o cadro tráxico co eu lírico do narrador.
130 Apógrafo copiado a tinta negra. É unha copia de Guerra da Cal moi coidada. O derradeiro
o de Noiturno parece corrixir un anterior io.
131 Vs. 1-4: a copia de Guerra da Cal non leva indicación de cursiva.
140