Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
"Oh, ez!"- esaten zidan nire amonak. Ez fidatzeko<br />
Añorgan fest<strong>eta</strong>n agertzen ziren neska ilehoriekin.<br />
Bihotza apurtuko zidatela <strong>eta</strong> pailazoak bezala gera-<br />
tuko nintzela. Baina, nik ez nion jaramonik egin; nik<br />
ia belauniko jarrita eskatu nion ea nirekin ezkonduko<br />
ote zen. Bere erantzuna Rezolako sirena bezain argi<br />
aditu nuen: "ni zurekin ezkondu? Ni zurekin jai-jai".<br />
Eta halaxe hasi zen bost egun<strong>eta</strong>ko estropada hura.<br />
Berari bihotza lapurtzea erabaki nuen, gauero mozo-<br />
rro ezberdina jantziz. Lehendabiziko gauean ohartu<br />
nintzen zaila izango zela bere bihotza bereganatzea.<br />
Izan ere, inork ez baitzuen nire ironia fina ulertu. Ba-<br />
naka-banaka inguruko guztiei azaldu behar izan nien<br />
lehoiz jantzita nindoala. Ez dakit, heldutasunaren pris-<br />
matik begiratuta iruditzen zait lehoiarena egin nahian<br />
pailazo moduan geratu nintzela, hainbat<strong>eta</strong>n fron-<br />
toitik zineko txoznara bidean harmail<strong>eta</strong>n ez atzera<br />
<strong>eta</strong> ez aurrera geratzen ziren horien moduan. Bai,<br />
sudurra soberan zegoen. Halaxe uste zuen Igorrek<br />
ere, baina, oso erraza da hori esatea, norbera mozo-<br />
rrotu ez denean. Gau hura jo ta ke hasi <strong>eta</strong> Triki ta<br />
Ke amaitu zen. Bai, ke artean bezala, lauso oroitzen<br />
dut lehendabiziko gaua. Ez dakit, heldutasunaren<br />
prismarekin begiratuta iruditzen zait afariko sagardoa<br />
onegia zegoela. Baina, nik beste mokadu hura nahi<br />
nuen, sagardo koloreko ilea zuena.<br />
Eta halaxe heldu zen bigarren eguna: larunbatean<br />
poetiko jarri nintzen. Nire amets<strong>eta</strong>ko neska hare-<br />
kin oroitu nintzen haurrak erraldoi <strong>eta</strong> buruhandien<br />
aurrean lasterka ikustean, bai erromantikoak direla<br />
Añorgako festak!. Gauak ere itxura erromantikoa<br />
z<strong>eu</strong>kan: "Potato" zetorren, <strong>eta</strong> Arabako lur Idorr<strong>eta</strong>n<br />
patata nola, neska haren bihotz mortuan maitasuna<br />
halaxe haziko zela uste nuen. Baina, bai zera. Dan-<br />
tzan ez dakigunontzat zaila da halako<strong>eta</strong>n ezer egitea<br />
(horregatik ez dut kronikatxo hon<strong>eta</strong>ra gau hartako<br />
argazkirik ekarri).<br />
Asteburu guztian nahi <strong>eta</strong> ezin, ezin <strong>eta</strong> nahi ibili<br />
ostean, astelehenerako gorde nuen plater tirak<strong>eta</strong>ko<br />
azkeneko kartutxoa. Nire arroz gustu gabekoan bere<br />
txispa, bere bizitasuna sartu nahi nuen. Azkenean,<br />
ordea, txispa <strong>eta</strong> bizitasun gehiegirekin aritu nintzen<br />
frontoiko sukalde inprobisatu hartan. Etxeluzeraino<br />
ere iritsi zen nire paella errearen usaina. Horrek <strong>eta</strong><br />
"mozkor-tour"eko podiumetik at geratzeak gainditu<br />
ezinezko depresioa eragin zuten nigan. Baina, afari-<br />
tan sagardoa agertu zen berriro nigana, ur bedeinka-<br />
tua bailitzan, erre zaporea kentzera. Eta sagardoaren<br />
ondoren, ez dakit nondik ateratako trikitilari batzuek<br />
alaitu zidaten gaua. Nire maitearekin arin-arin bat<br />
dantzatu nuen mantso-mantso. ltsaso barean murgil-<br />
du zen gure tripulazioa. Ilargi beteari abesti debeka-<br />
tuak kantatu genizkion rona edanez.<br />
Eta, lagunok; hala bazen <strong>eta</strong> ez bazen (ez dakit, helduta-<br />
sunaren prismatik begiratuta uste dut loroarena amestu<br />
egin nuela), hementxe amaitzen da gure ipuina:<br />
"Boga Boga, marinelak!"
Change language