OBRAS DORS N° 1 de genièr de 1969 ... - Université de Provence

Miquèla STENTA.
P. BONNAUD
16-10-1968
Avèm vist la prima apasimar
en esplendor de natura
la garriga viva
mentre endacòm mai
creissiá la flor roginèla de revolucion
L'auristre se sarrèt
e toquèt pas que los èimes
entremitan las caladas
de l'òrdre nacional
L'espetar de l'estiu seguissiá
un fuòc reformator rosegava los òmes
lo tison avenidor lusissiá dins l'uòlh
de totes los pòbles en França
cendres tombarián las institucions dels paires!
mas lo temps s'engoliguèt la flamba
setembre faguèt pas la vendèmia per totes
Ulhauç tron Ara plòu dins las mementas
las barras frejas en nòva preson
Te'n fagas França i tornarem!
un jorn vendrà lèu que se farem cridaires publics
per bramar naut la paraula nòstra.
CARDIOGRAMA OCCITANISTA
(leva dóu tèste óuriginau = grafisme impoussible de prene) N.D.L.R.
*
LOS LIMITS REGIONAUS EN FRANÇA: UN PROBLEMA D'ENSEMBLE.
A l'ora onte, de pertot en França, se discutisson los problèmas de la regionalizacion, los principis
generaus retenon l'atencion, sovent d'après los a-priòri de las posicions economicas e, mai que mai,
politicas: encontradas grandas o petitas, construidas en fonccion, e se pòt dire, au servici, de uèit
metropòlis d'équilibri o fasènt una part a d'autres centres regionaus, raras respeitant o non l'encastre
daus despartaments, e.c.a. Lo tot dins l'atmosfèra d'abstraccion e de generalizacion tant abituala a l'èime
francès, alavetz que, si i a una question que deu èstre tractada en contacte amb lo real, es ben aquela.
Volèm pas pretendre que las questions discutidas son sens interés, mas cresèm que la geografia pòt
ajudar a veire mièlhs las dificultats dau pretzfait e, fin finala, a resòlver mièlhs los problèmas tant
encabestrats que se pausan.
Lo biais mai dificil de los abordar es benlèu l'estudi de las raras de las regions endevenidoiras. Mas es
lo mai concrèt, e obliga a laissar pas res dins l'ombra. Subretot, permés de veire que tala o tala solucion,
bona dins una part dau païs vau pas gaire dins una autra, e de comprene qu'una reforma, per capitar,
deurà èstre fòrça sopla, rebotar un cartesianisme somari e acceptar de modèls regionaus diferents per
l'estenduda, la populacion, l'importança de las capitalas, lo partiment de las foncions de direccion entre
las vilas principalas, e.c.a.
Limitar las encontradas francesas es dificil tot ensems per de rasons subjectivas e objectivas:
— Subjectivas: los centralizaires, tant nombroses e influents dins l'admenistracion e dins la politica
convergisson amb cèrts particularistas per desirar lo mantén daus despartaments o la creacion d'unitats