OBRAS DORS N° 1 de genièr de 1969 ... - Université de Provence

Roland PECOT.
E la terra
La terra sauvatja
Sap ela qu'aquesta tramontana matiniera
Sus ela vèn
Coma un amaire?
Vènt
Fòrt
Vènt fòrt de tròp, pèr la fusta vermenada
l'ostau vièlh e poirit
Qu'èra un recaptador
l'ostau es desfatat, de matin.
Petatz, bandieras, sus l'aste di brancas!
Parlatz, femnas, drechas près de la mar!
Caduna es un corifèu!
Li quatre parets
de la vièlha pichòta seguretat
l'avèm deguda vèndre
a toti lis encants de la misèria!
Ara cau bèn replegar li margas!
Lis òmes, sosprés,
An sentit qu'aquela alenada
Era coma sa colèra.
Caliá perdre tot
Per aver lo coratge de
Voler
Tot ganhar
Li bandieras dis arbres grands, de matin,
Fernisson e fan de bruch coma per una fèsta.
Lo femelan a calat.
Lis òmes trencan lo rocàs nus
Per bastir
l'ostau
nòu.
— 1 —
Un òme jove sus la plaça
gaitava lo mond en faça
doas galinetas dins las mans
la camisa botonada
las caucetas plan montadas
De matin lo mond passava
Dins la glèisa s'arrestava
e l'òme davant la porta
gaitava lo mond en faça
un cadun que puèi tornava
E lo mond s'espaurugava
e l'òme non bolegava
A la fin de la grand messa
mandèron lo comissari
que volguèt clavar sas mans
e que s'emplastrèt de sang.