Gramática - Academia de la Llingua Asturiana

función de complementu circunstancial. Exemplos: miróme torcidamente,
trabaya mui curiosamente, falái selemente, falái prudentemente, guapamente-y
da por venir, siempre se comporten bonalmente.
3.8 Complementu circunstancial d'oración
El complementu circunstancial d'oración —llamáu tamién complementu
incidental— ye una función exercida por un sintagma alverbial (alverbiu
de xuntura o cohesivu) qu'amuesa un significáu que se refier o afeuta al
conxuntu de la oración y non solo al nucleu verbal.
Unes vegaes val pa espresar el puntu de vista del falante respeuto del
enunciáu nel predicáu, o respeuto del oyente: llamentablemente, acabóse
too; si te soi sinceru, nun te creyo gota; en serio, ¿ficístilo tu?; daveres,
ye una maravía de película.
Otres val pa espresar una mena de rellación (causal, concesiva, condicional,
etc.) ente la so oración y lo espresao na anterior o lo consabío en contestu:
mañana ye fiesta; poro, nun abren les tiendes.
La mayoría de los alverbios o de los sintagmes alverbiales comparten
doble función. Por exemplu, l'alverbiu asina ye complementu circunstancial
en él siempre fai les coses asina, pero ye complementu d'oración en
nun taba naide d'acuerdu; asina, entamóse un discutiniu tremendu.
Otros alverbios o sintagmes alverbiales, sin embargu, tán espresamente
especializaos nesta función. Esti ye'l casu, por exemplu, del alverbiu poro,
qu'enxamás nun pue funcionar como complementu circunstancial.
4
Proclisis y enclisis
de los pronomes átonos
4.1 Observaciones xenerales
N'asturianu, los pronomes átonos (ver XIII.3) puen allugase tres del verbu
(eso préstame, dixímos-yoslo) o ante él (eso nun me presta, nun sé cuándo-yos
lo diximos). El fechu de que los pronomes átonos apaezan nun allugamientu
o n'otru obedez a delles lleis sintáctiques abondo precises.
Dáse-y el nome d'enclisis al fechu de dir el pronome o pronomes allugaos
tres del verbu. El pronome qu'asina apaez usáu llámase enclíticu. La pro-
XXIII.
La oración
y les funciones
oracionales
363