normas ortográficas del gallego-asturiano - Academia de la Llingua ...

56
2.11.2.2 Os adxetivos poden convertirse en adverbios,
a) acabándolos en -o, querse dicir, nun amostrando variacióis xenéricas
nin de número nin de xénero:
Ide someiro, que tán durmindo
A muyer falóu mui serio comigo
Ese carpinteiro trabaya mui curioso
b) amecéndoyes -mente:
Ta feito mui probemente
Podedes acabar el trabayo ben malamente
Seguramente ha a chegar tarde
2.11.3 Tamén esisten as locucióis adverbiales. Dalgúas das máis usadas son
estas que siguen:
2.11.3.1 De llugar:
Al llao / lao ~ al llado / lado, al son, a desmao, á veira, al pé, al andar,
al par, nel medio, etc.
2.11.3.2 De tempo:
de ralo en ralo, de vez en condo, nun tempo, a miudo, ás desfeitas, vai
bon ~ vai búa, de mañá, a un tempo, al escurecedín, á tardía, de tarde,
ás veces, al riscar, pola mañá, de noite, naquel entoncias, al pouco, de
pouco, a deshoras, pouco a pouco, de cotío, al cabo, d’alló / aló a un bocadín,
etc.
2.11.3.3 De modo:
a deretas, al dereto, de sutaque, de sopetón, d’emparzao ~ d’emparzado,
de baldre, a rayentes, en baldre, ás carreiras, á piya piyota,
ás garabitolas, ás costas, a moyo, al rebollón / rebolón, a cegas, d’outramente,
a desmao, al xeito, por acio, de reculas, d’esgueira, de garipola,
d’emprestao ~ d’emprestado, de revelaxe, d’úa sentada, en tenda,
del trinque, d’úa pousa, en aire, á patachá, a pique, al pimpirimpé,
etc.